ik heb sinds 1 april(helaas geen grapje) gevraagd aan mijn man of hij alsjeblief weg kon gaan, heeft ie gedaan , hebben vaak therapie gehad maar ik kan niet met hem leven, hij heeft 2 kanten noem het ook wel een gespleten persoonlijkheid, de ene kant is super, ben ik voor gevallen 8 jr geleden maar de andere kant woede enz kan ik moeilijk mee leven, zelf heb ik ook mijn fouten maar ga nu kiezen voor de kinderen,normaal als hij weggaat net als 1 april dan bel ik hem op, wil dat die weer thuis komt , dit keer was het anders, met als gevolg we hebben gepraat althans geprobeerd en hij was ook van mening dat we niet veranderen en de 2e kant boven zal blijven en daar moest ik maar aan wennnen en daar pas ik voor, wil niet leven met het idee… hoe komt ie thuis kan ik wat tegen hem zeggen of kan ik niks zeggen, elke keer maar afvragen, hij is zondag thuisgekomen en maandag heb ik de auto ingepakt met zijn kleding en woont nu ergens anders,er komt van alles bij kijken, wat een geregel de toekomst is onzeker, ik weet niet waar ik aan toe ben
ik hoop dat ik er kom met de 3 kids, denk het wel
het is nu rustiger in mijn hoofd ondanks al het geregel
wil niet zeggen dat ik af en toe huil , ben wel 7 jr getrouwd geweest met deze man
en heb 3 superkids van hem, dus verbonden blijf ik altijd, ik hoop dat hij zijn geluk bvind en ik ook en dat er onderling een goede band zal zijn en tot die tijd weet ik nog van niks en kan ik alleen hopen dat we allen er gelukkiger uitkomen
chantal