ja zoals jij het leest, kan ik het wel begrijpen hoe je je als man zich moet voelen, maar zowat iedereen hier is vrouw en dan hoor je alleen onze verhalen. en ieder scheiding is anders dat klopt. maar hel ligt er ook aan hoe men de stap onderneemt om te gaan scheiden.
ik bedoel zo, ja ik heb de stap gezet voor de scheiding, maar de hobby (pornosite's ed) van mijn ex is de oorzaak daarvan. ik heb lang moet knokken voor mijn persoontje en na 4 jaar nog steeds geen waardering voor mijn vrouw zijn, behalve voor het sex gedeelte, maar dat is niet de enige waar ik voor getrouwd ben, ook voor een relatie daar om heen en dat was er niet meer. de kids (nu 5, 4, 2 jaar) staan nu wel bij mij op nummer 1 en als ik dan moet kiezen tussen zo getrouwt zijn of gaan scheiden kies ik wel voor het laatste. de kids hadden zo ook geen leven meer.
ik bedoel dit niet negatief naar jou toe ad maar ik weet ook wel waar 2 scheiden 2 schuld hebben, maar wie is de hoofdschuldige dat is in mijn geval mijn ex, ik had misschien nog wat meer moeten strijden, maar die kracht had ik niet meer, ik voelde me een afgetrapte huisvrouwtje en daar pas ik voor.
naar de buitenwereld toe liet ik niets merken hoe het er aan toe ging bij ons, alles leek koek en ei, maar schijn bedriegt en daar ga je aan onderdoor en de kids ook hoe klein ook, ik was in die tijd al flink afgevallen, nog 54 kilo was ik, daardoor had de buitenwereld wel wat door, maar dom door doen deed je toen, tot de bom barst en dan neem je de stap om te scheiden en dat was dan misschien wel geen goede zet geweest, maar nu hebben de kids en ik wel meer rustin ons leventje gekregen.
dat geeft mij wel een goed gevoel erover.
natuurlijk zijn er nog stribbelingen tussen mijn ex en mij, over oa de alimentatie maar ja dat zal wel zo blijven denk ik
zo is het volgens mij weer een lang verhaal geworden, oeps
groetjes willemijn