Therapie

• 

  M.

  26-06-2006 12:29

  Hallo,

  Mijn man en ik hebben nu 11 jaar een relatie waarvan 4 jaar getrouwd. Samen hebben we een hele lieve dochter. Mijn probleem is nu dat de laatste tijd steeds meer en meer naar voren komt dat zijn liefde voor mij over is. Ik snap dat na 11 jaar het nieuwe en spannende ervan af is, dat is logisch. Maar hij wijst me regelmatig af, kijkt me aan alsof ik zijn ergste vijand ben, kwetst me voortdurend en het ergste is: hij ontkent het niet eens. Toch hou ik nog heel veel van hem en wil graag vechten voor ons huwelijk, niet in de minste plaats vanwege onze dochter voor wie hij een fantastische vader is. Als we uit elkaar zouden gaan, zou ik zeer zeker gedeelde voogdij willen en bij elkaar in de buurt blijven wonen, dat is het allemaal niet. Ik wil gewoon samen blijven en daar alles voor doen. Nu heb ik relatietherapie voorgesteld maar dat wil hij niet omdat hij vindt dat er geen probleem is…

  Heeft iemand hier nog meer suggesties die ik kan opperen???

  Alvast heel erg bedankt.
• 

  nicole

  26-06-2006 13:01

  hoi M.

  ik ben het met je eens dat een huwelijk/relatie na een aantal jaren niet meer spannend is als in het begin.

  maar dat ie je geregeld afwijst, aankijkt alsof je zijn vijand bent, en je kwetst, vind ik wel iets om over na te denken. (wat je ook vast allang aan het doen bent)

  ik vraag me af waarom je wilt vechten voor iets wat niet meer is.

  je zegt dat zijn liefde over is voor je, en hij ook niet met je in therapie wil.

  dan lijkt het mij dat ie zich er bij neer heeft gelegd.

  als ik me in jouw situatie verplaats, had ik voor mezelf en mijn dochter gekozen.

  kijk, bij elkaar blijven ook voor de kinderen heeft in mijn ogen totaal geen nut.

  kinderen merken die spanning heel goed.

  en ik denk dat het voor je dochter ook belangrijk is om te zien dat jij voor jezelf opkomt en voor haar.

  dat jij niet over je heen wil laten lopen.

  een scheiding is niet makkelijk,ook niet voor kinderen ik weet het (heb er zelf 2 achter de rug), maar ik denk dat je ook verder moet kijken, ook voor jezelf.

  je zegt dat je men het problem niet ziet en daarom niet in therapie wil.

  in hoeverre heb je hem duidelijk gemaakt waar het probleem ligt?

  praten jullie er wel over??

  want dat is iets wat jammer genoeg nog steeds te weinig gebeurd in relaties/huwelijken.

  misschien is het een optie om tijdelijk effe tot rust te komen en na te denken of je zo wel verder wilt, en voelen wat het is om zonder elkaar te zijn.

  het enige wat ik doen kan is je heel veel sterkte en succes wensen.

  groetjes nicole
• 

  M.

  26-06-2006 13:17

  Hallo Nicole,

  Bedankt voor je reactie. Dat is nu dus juist het punt. Aan dit berichtje zijn al heel wat discussies, gesprekken en ruzies aan vooraf gegaan. Al zou je het niet echt ruzie kunnen noemen. Meestal praat en huil ik en haalt hij zijn schouders op en zegt dat ‘ie het ’dan ook niet meer weet'.

  Ik heb enorm veel gepraat met hem, hij wéét dus wat mij dwars zit. Hij beloofde keer op keer beterschap maar het zit er denk ik gewoon niet in. En wat dat betreft geloof ik ook niet dat je iemand echt compleet moet willen veranderen. We hebben dus heel wat afgepraat en allerlei manieren en redenen bedacht hoe het zover komt. Want mijn maag draait om bij de gedachte dat ons gezin straks misschien overhoop ligt. Ook heb ik al geprobeerd om het af en toe te laten rusten. Om er niet al te veel mee bezig te zijn maar dat wordt erg lastig als je bijvoorbeeld twee weken na je bevalling verweten wordt dat je te weinig in het huishouden doet. Of als iemand anders je sexy noemt dat dat volgens je man met een korreltje zout genomen moet worden omdat de man in kwestie dronken was. Of als je vraagt of je man mee wil naar een familiefeest maar dat hij geen zin heeft om mensen te leren kennen die hij nooit gezien heeft en ook nooit meer zál zien. Het punt is dat ik de enige ben die deze kant van hem ziet. Naar de buitenwereld is hij vriendelijk, vrolijk, sociaal, makkelijk in de omgang, noem maar op. De enige die me waarschijnlijk niet gek aan zou kijken is zijn moeder….zij is de enige die hem regelmatig ‘niet makkelijk’ noemt. Maar ja, je knoopt niet zo snel een gesprek met je schoonmoeder aan om aan te geven dat je misschien bij haar zoon weg zult gaan….
• 

  nicole

  26-06-2006 22:19

  misschien is het laatste wat je noemt juist wel wat je zou kunnen doen nu.

  en ik bedoel niet om hem zwart te maken, maar gewoon eens praten over wat er gaande is.

  kijk, een huwelijk/relatie moet in mijn ogen wel gelijkwaardig zijn, en als ik je verhaal zo lees is daar bij jullie geen sprake (meer) van.

  wie weet word ie wakker als een van jullie eens tijdelijk elders verblijft.

  nicole