Hoi allemaal,
Ik ben nu 6,5 jaar getrouwd en ken mijn man volgende maand 10 jaar. Samen hebben we 3 kids, in de leeftijd van: 7, 4 en de jongste 9 mnd.
Mijn man en ik hebben nooit echt ruzie omdat hij alles opkropt, als mij iets dwars zit flap ik het er juist wel uit, maar krijg vaak geen reactie terug omdat hij geen ruzie wil. Daardoor stapelen een boel dingen bij hem op tot de bom barst en dan krijg ik meteen alles te horen wat hem al langere tijd dwars zit.
Gisteren ochtend is dat dus gebeurd, en doordat hij alles heeft opgekropt, kan ik er nu niets meer aan doen. Als hij meteen zijn mond opentrekt als ik te ver ga of als hij het niet eens is met mij dan hebben we mischien wel even flink ruzie, maar dat kan je dan weer goedmaken en dan is het klaar. In dit geval werkt dat dus niet, ik heb hem overal gelijk in gegeven, mijn excuus aangeboden en heel veel gepraat tegen hem, maar omdat die bom nu is gebarsten is de relatie ook meteen klaar. Of in ieder geval is zijn gevoel voor mij weg zegt hij. Hij wil wel voor het huwelijk vechten, maar wil eerst een paar dagen bedenken of hij wel met me verder wil.
Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik echt ontzettend veel van hem hou, en mijn gevoel voor hem zeker niet weg is.
Wat hem dwarszit, is dat ik de laatste maanden een aantal x tegen hem ben uitgevallen over de telefoon, en daar schijn ik hem heel erg mee gekwetst te hebben. Hij doet veel voor ons, werkt zijn eigen uit de naad en is een harstikke lieve papa. De keren dat ik tegen hem uitviel was omdat ons oudste nogal wat problemen opleverd, grote mond, niet luisteren, en eigenlijk gaat hij veel verder dan dat, hij wordt ook getest op een aantal dingen nu. Het gevolg is dat het continu heibel is in huis met hem, en zijn broertje van 4 gaat er lekker in mee als hij zo doet. Daardoor kan die kleine weer niet slapen en gaat als gevolg daarvan huilen. En mijn man belt dan vaak net op het verkeerde moment en val ik tegen hem uit.
Dat ik daar fout mee ben weet ik, en vindt het ook heel erg. Heb ook vaak sorry gezegt daarvoor. Maar dat ik hem daar zo diep mee gekwetst heb heb ik nooit beseft. Hij heeft nooit eerder zijn mond open getrokken, en nu is het dus te laat blijkbaar. Ik heb echt mijn best gedaan het goed te maken gister, gisteravond leek hij wat bij te draaien. En ik kreeg weer even hoop, dus toen we in bed lagen ging ik tegen hem aan liggen en zowaar kwam van het 1 het ander, en hebben we het gedaan.
Vanmorgen echter om 5.30 zaten we beneden op de bank (hij moest werken)koffie te drinken, en ik zeg eigenlijk voor de grap, “Hoe was het nou gisteravond schat, die liefdeloze sex” en hij zegt dat het goed was. Dus ik vroeg hem nogmaals was het echt helemaal zonder liefde dan? en daar was zijn antoord ja op.
Nou weet ik het ook echt even niet meer hoor.