Ik ben 5 jaar geleden gescheiden. Na ongeveer 1 jaar vond mijn ex een nieuwe veriend. Beide hebben me in het begin op de kop gegeven, omdat door de schieding de kinderen in de knoop waren gekomen en er onder leden. Dat neem ik wel aan, want ze hadden het na een tijdje ook moeilijk met bezoek. ze vonden het saai worden, ik wist het maar wist ook iks anders te verzinnen om het leuker te maken. Sindsdien is er ook ruim anderhalf jaar geen contact geweest. Wel hadden ze steeds commentaar over de alimentatie en bedreigden me soms als die niet op een dag binnen zou zijn. Ik betaal regelmatig en zodra mijn salaris binnen is gaat de alimentatie dezelfde dag nog naar de rekeing van mijn ex.
Sinds een jaar of 3,5 is het regelmatig “oorlog” tussen mijn ex en haar vriend doordat hij steeds grote schulden heeft en de spaarcenten van mijn kinderen zijn ook al opgegaan aan zijn schulden.. Hij heeft geen werk meer, wil geen bijstand of andere uitkering aanvragen, zoekt geen hulp voor schuldhulpverlening e.d., heeft wel eventjes gewerkt. Als ze hooglopende ruzie hebben belt mijn ex steeds om raad, maar e.e.a. lost niks op. Hij koopt zomaar, ook op naam van mijn ex, heeft een heleboel rommel aan legerspullen en gaat ook wel eens door het lint. Mijn ex heeft door ruzie ook geen contact meer met een zus en broer, die ook zouden willen helpen. Ze willen allebei geen advies opvolgen maar vragen ers teeds om.
Ook toen ik aan mijn been werd geamputeerd vroegen ze om raad en waren er geregeld ruzies, waarbij ik dan hierover telefonisch werd “lastiggevallen” door mijn ex. Ik hep ze financieel wel eens met een verhuizing of als er kleding gekocht moet worden.
De kinderen doen het gelukkig wonder boven wonder goed, zitten in 3 havo en redden het op dat gebied wel. gelukkig. Ook heb ik geljukkig weer een geod contact met ze.
Maar ik kan er onderhand niet meer tegen, om de 2 a 3 weken een huilende bijna onverstaanbare ex aan de foon als er weer iets loos is. Ze kan niet van hem los, omdat zij de huur e.d. betaalt en hij de boodschzappen. Vorige keer heb ik geprobeerd haar te vertellen, dat ik haar een paar maanden wat extra wilde geven als hij maar de deur uitging. Maar je jankte weer zo hard, dat e.e.a. niet overkomt.
Ik kan er nu echt nietm eer tegen Hijis onder behandeling van de GGZ en ook Jeugdzorg schijnt ingeschakeld te zijn. Straks en ik mijn kionderen helemaal kwijt. ''Weet iemand raad ?