mijn man heeft sinds kort aangegeven dat hij wil scheiden.na alles wat we hebben mee gemaakt.we hebben twee zoons van 12 autistisch en 1 van 10
de laatste tien jaar heb ik antidepressief geslikt en sinds drie maanden gestopt.het ging een heel stuk beter.
en toen kwam het woord er uit het gaat zo niet meer ik ben op zei hij.
in de laatste tien jaar ben ik opgenomen geweest in een herstellingsoord is mijn moeder na 8 jaar kanker overleden heel intensief geweest onze oudste zoon is drie jaar opgenomen geweest op te kijken wat de diagnose was.en nu is hij op.
het voelt zo gemeen maar hij zegt ja de liefde is doodgebloeid,ik heb in de medicijnen tijd nooit geen behoefte aan sex gehad en hij heeft zichzelf beschermd om niet weer teleurgesteld te worden,maar is me altijd trouw gebleven,hij wil ook geen nieuwe relatie hij wil rust en zegt dit ook voor de kinderen het gevoel naar mij is er niet meer en dus is dit de beste oplossing.uit lekaar en een goede basis en veilig heid bieden naar de kinderen,we kunnen goed praten maar hij zegt ik wil jouw nu niet de pijn geven die ik zo lang gevoeld heb doordat ik niet bereikbaar was voor hem,dat doet hem pijn.maar ik dan.
ik ben bang en vooral de onzekerheid waar kom ik terecht we wonen in een nieuwbouw wijk,iedereen verliefd kindertjes geboren.we moeten ons huis verkopen.sorry dat ik er zo,n lang verhaal van maakt.maar ik voel me alsof ik de enige ben op de werled en wil zo graag met mensen praten die dit herkennen,of al een stapje verder zijn het breekt me op , op deze manier.
alvast bedankt voor het lezen.
groetjes belinda