Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
ik ben al lange tijd aan het denken ga ik wel of ga ik niet , nou door al jullie reactie ga ik niet . ik bijt wel op mijn tanden zeg wat vaker ja en amen.
maar ga ook gewoon wat meer me eigen weg maar in iedergeval ik blijf en ga weer me best doen . ook voor de kids zodat zij niet de dupe worden van dit alles bedankt voor al jullie negatief geklets .
IK BLIJF
Goed zo Vonnie!!!!!
Een wijs besluit! Goed je best doen… als je er maar voor zorgt dat je niet verzuurt! Ja en amen zeggen is natuurlijk ook een fantastisch en waardevol leven, daar zijn mensen voor op de wereld gezet. Als je maar kunt lachen als je na een vruchtbaar leven de balans opmaakt!!!! En is dat dan wel zo?
uit gemak zucht echt niet! ben al eens gescheiden1 en wij slaan elkaar de hersenen niet in we schelden niet tegen elkaar denk niet dat de kids er last van zullen hebben als ik blijf het is niet zo dat we steeds ruzie hebben er is gewoon niets meer! vind het gewoon niet gezellig meer vandaar ik ook zeg ga meer voor me zelf doen als hij niet mee wilt naar de film, uit eten of wat dan ook ik ga wel! heb gelukkig genoeg vrienden om mee weg te gaan ik heb gewoon een man die met ieder jaar dat ie ouder word zich ook zo gedraagt hahahaha hij is 39 ik 45 we werken beide maar hij gaat op de bank ik wil nog van alles doen dat is het verschil er soms erger ik me daar aan en denk kan het beter alleen doen hoef ik geen troep van hem op te ruimen en niet voor hem na te denken. je gaat je storen aan lui gedrag , ik tenminste wel en er is ook nooit een leukgesprek of een vraag van hoe heb je het gehad echt er is geen bal aan met hem , dus gaat moeders der eigen gang en komt vrolijk thuis daar leef ik op ……………….maar ja hoe lang houd een mens dat uit ????????????
Dat bedoel ik, in die hel heb ik als kind altijd moeten leven'
Kinderen voelen dit aan en het is echt niet leuk
Ik hoopte elke dag weer dat ze gingen scheiden al wist ik niet wat het alemaal helemaal inhield
Ben nu 50 en heb er nog last van
Kinderen voelen dat aan en kunnen er niets mee.
Er is geen ruzie maar een nare sfeer
Dag in dag uit
Oh… ben het zo met Tina eens. Kinderen merken dat echt zo vreselijke goed. Ook ik spreek uit ervaring. Je wilt je kinderen toch iets meegevgen in dit leven? Laat dat een blijk van grote liefde zijn tussen jou en je partner! Maar dat is er dus niet. Geen goed voorbeeld voor de kids man… een kille relatie tussen pa en ma. Want laten we nou eerlijk zijn… de situatie die jij schetst Vonnie, is géén leven. Begrijp me goed, vind het vreselijk dapper van je dat je je zo opstelt: ik blijf voor de kinderen…. maar daar red je het echt niet mee! En bovendien… je kinderen gaan later studeren, gaan rond hun 18e het huis uit…. En daar zit mama dan “gezellig” met manlief op de bank? Elkaar niks meer te melden? En gaan scheiden als de kinderen het huis uit zijn, dat is ook geen optie. Dan krijg je als kind helemaal het gevoel alsof je hele verleden een groot toneelspel is geweest. Dus lieve Vonnie…. je eigen leven volledig zo aan de kant zetten is een zware opgave. En ben het met je eens dat scheiden waardeloos is, maar man… je kunt wel verder. En als er geen ruzie is en alles gaat in harmonie… dan valt het allemaal reuze mee. Maar je hebt zelf maar 1 leven, haal uit wat er in zit. Bemin, wees lief, lach, dans en wordt bemind……
Hallo.
Wilde toch even reageren hierop.
Er word de hele tijd gezegd doe je kinderen dit niet aan.
Maarja wat doe je ze aan als je bij deze man blijft.
Een dak boven het hoofd? Financiele zekerheid?
Staat tegenover wat doe je ze aan als je gaat scheiden en ze uit hun leventje rukt wat ze nu hebben.
Geen dak meer boven hun hoofd , geen financiele zekerheid meer ( misschien),
om het weekend naar paps of mams , nieuwe leefomgeving , nieuwe vrienden moeten maken , ruzies om het geld KA en PA , getouwtrek als de een niet akkoord is wat de andere doet met en voor de kids , en zo kan ik nog tal van dingen opnoemen.
Kijk dat jullie toevallig die situatie als slecht hebben ervaren wil dit nog niet zeggen dat alle kinderen dit doen.
Kinderen zijn best flexibel en kunnen zich best aan bepaalde onstandigheden aanpassen.
Blijf daarom open staan voor je kinderen en praat met ze hierover ( weet niet hoe oud ze zijn ) ( kan je andere topic niet vinden).
Ik kan alleen maar uit de andere ervaring praten dat beide ouders wel gescheiden zijn.
Wil de talloze keren , dat er in het bijzijn van de kinderen op straat over en weer gescholden en geschreewd werd , niet tellen.
Of dat je de kinderen wilde ophalen en ze gewoon voor de auto weg gerukt werden omdat mams niet wilde dat ze meegingen , wat denk je dat dan door die hoofdjes heen gaat.
Tja en dan denk ik is dit dan goed voor de kinderen.
Maar een ding weet ik wel ze hoeven GEEN keuze te maken wie voor hun belangrijker cq beter is paps of mams.
Want daar zadel je de kinderen ongemerkt toch mee op.
De uiteindelijke keuze maak je tenslotte toch zelf.
Kijk ieder huwelijk/relatie heeft zijn ups en downs. De bekende zeven jaars grens.
Hier kun je uiteraard ook wat aan doen.
Praat met je partner hierover en vertel wat je dwars zit. Het antwoord zou je misschien verbazen en kan misschien heel simpel op te lossen zijn.
Kijk dat is wat ik namelijk wel doe met mijn partner praten en open staan voor suggesties van zijn kant.
Maar laat het niet op zijn beloop dan kan het misschien wel eens uitdraaien op een scheiding met alle gevolgen van dien.
Dus is er nog een sprankje gevoel en geef je nog om je partner ( geloof het wel anders zat je er niet zo mee denk ik) probeer dit dan samen op te lossen.
Weg lopen hiervoor en je eigen leventje binnen jullie huwelijk opbouwen , waar hij buiten gesloten blijft , lijkt me niet de juiste weg.
Veel succes en sterkte ermee.
Groetjes
**** Het geluk vliegt , wie het vangt die heeft het. *****
tuurlijk praat ik maar,als je geen antwoord krijgt.
soms houd het gewoon op om iemand er op te wijzen dat er iets goed fout zit maar als de ander dat nou niet ziet.
somige mensen vinden hun leven heerlijk ,werk ,thuis, eten, slapen.en weer werk ,thuis,eten,slapen enzo enzo . maar er is zo veel meer .
ik ga weer na denken over hoe verder neem al jullie optie mee ,ook of de kids het nu wel aan voelen of niet juist voor hun wil je de goede beslissing nemen en ik weet uit mijn voorige huwlijk dat ik toen veel eerder de knoop had moeten door hakken maar toch denk ik deze keer langer na. ook omdat ik nu weet dat van het zeggen ik wil bij je weg en het daadt werkelijke uit huis gaan heeeeeel moeilijk is en was.
ik heb toender rijd nog ruim 5 maanden in een huis moeten wonen en deze man waar ik nu bij weg wil zegt gewoon dan ga ik me neus wel achterna ?
hij laat dus ook zijn kids achter zegt ie .
maar ik denk na en dan komt er vast een goed besluit.
want als ik er aan denk om samen oud te worden ……………
NEE DANK JE
Je hebt volgens mij je besluit al genomen.
Ga dan deze keer eerst de nodige info verzamelen voor je de stap zet
Heb ik de tweede keer ook gedaan en wist toen de weg, had ook zo een huis en mijn kinderen waren dol gelukkig dat ik had besloten met hun alleen verder te gaan.
Ik heb ook de belofte gedaan niet meer samen te gaan wonen zolang ik nog kinderen onder mijn dak heb wonen maar moet zeggen heb helemaal geen intresse in mannen meer.
Mijn leven bevalt me prima zo, geen verantwoording meer af te leggen en alle tijd om samen met de kinderen door te brengen
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's