depressie

• 

  anoniem

  02-11-2007 23:38

  Hallo

  Ik ben een man van in de 40 en ben 17 jaar getrouwd , ik heb 4 kinderen 3 meiden 1 jongen van alemaal van dezelfde moeder . Mijn vrouw is iemand die nogal vrij explosief is en ik heb dan al die jaren mijn eigen weg gecijferd om de goede vrede voor mijn vrouw en kinderen te bewaren . Zei is dan ook de laatste 6 jaar aan de pil tegen depresies . Ook zijn mijn 2 oudste dochters niet de makkelijkste zei hebben de streken van moeder over genomen en er is dan onderling ook veel onenigheid . Mij jongste dochter s ook een heel pittige meid en mijn zoon is zo'n beetje hetzelde als ik vrij rustig en altijd maar proberen die meiden in het gareel te houden . Na al die jaren ben ik mijn zelf tegen gekomen en ben maar liefs een jaar in de ziektewet geweest met als oorzaak overspannen . Mijn kinderen zijn mij lief en ik heb dan ook wel een goede band met ze . Maar met mijn vrouw is het anders de liefde is in die jaren bij mijn helemaal weg . Ik heb wel enige respect voor haar maar ik heb geen zin meer . In mijn hoofd is het dan ook een warboel en ik zou liever vandaag nog een prinses op het witte paard vinden die mijn weg haalt . Nu heb ik via vrienden andere mensen leren kennen een getrouwd stel ook met kinderen . Toen ik in gesprek kwam met de vrouw van dat gezin bleek zei prescies de zelfde problemen als ik te hebben . Wij hebben elkaar in het vertrouwen al onze problemen verteld en ik vrees dat dit uitbloeit tot verliefdheid . Eindelijk zou ik haar het liefs nu vertellen dat ik met haar er wel vandoor zou willen gaan en ik heb ook het gevoel dat zei dat ook zo voelt . Maar er zijn ook nog kinderen waar wij veel van houden . Mijn vrouw kan best wel eens lief en begrip vol zijn maar haar depresies blijfen . Ik wil gewoon weer eens gelukkig zijn en zou graag ook weer verliefd willen worden maar ik zie het niet meer zitten met mijn vrouw . Zei heeft ook een eet probleem en wordt steeds dikker wat voor mij samen met haar gedrag steeds meer problemen geeft .

  Ik voel mij eigen soms wel eens een slecht mens alleen omdat ik verlang naar een lieve vrouw waar ik gelukkig mee zou kunnen worden . Ik heb dan ook wel eens gedacht van leefde ik maar niet , maar mijn liefde voor de kinderen weerhoudt dat .

  Ook heb ik weleens met mijn vrouw erover gepraat en dan gaat het een poosje goed maar het valt al heel snel weer in het oude . Ik ben zelf al een aantal keren bij profersionele hulp geweest maar na een jaar ben ik toch uitgepraat .

  Eindelijk wil ik gewoon niet meer en zou ik graag met die prinses verder gaan maarja hoe zit het dan met de kinderen , geld en onderdak ??????

  Het is mischien een dramatisch verhaal maar ik kom erzelf niet uit op moment denk ik ( hoop ik ) mischien lukt het met die vrouw waar ik steeds intiemer mee wordt en kom ik er samen met haar wel uit .

  Pillen houden mijn op moment aardig op de been maar voor hoelang ik verlang echt naar een nieuw leven en een nieuwe liefde .

  Bedankt voor de moeite voor degene die dit wou lezen .
• 

  Anne-Mieke

  03-11-2007 11:10

  Staar u niet blind op die prinses op het witte paard. Wie niet gelukkig is klampt zich al snel vast aan iets wat later vaak een luchtkasteel blijkt te zijn.

  Als de liefde voor uw vrouw over is blijft er weinig anders over dan een scheiding. En aan een scheiding zitten nu eenmaal altijd vervelende gevolgen vast. Die ontloopt u ook niet door weg te vluchten in een nieuwe relatie. En als u die nieuwe relatie aangaat met iemand die in een soortgelijke situatie zit, dan krijgt u zelfs te maken met dúbbele vervelende gevolgen; die van uzelf en die van uw ‘prinses’. Dat levert vaak zóveel problemen op dat de liefde al héél sterk moet zijn om dat allemaal te kunnen overwinnen. En daarbij; van liefde alleen kun je niet leven.

  Als u eerst zou scheiden en zelfstandig de problemen van die scheiding (m.b.t. kinderen, geld, woonruimte etc.) te baas zou worden dan zou dat u sterk en onafhankelijk maken en dat is meestal een veel betere basis voor een nieuw leven met iemand anders.
• 

  Erik Veltmeijer

  05-11-2007 08:58

  Kan me daar helemaal bij aansluiten. Heb ook de fout gemaakt om te snel weer een relatie te beginnen. En 3 jaar na dato ben ik nog altijd bezig om mijn gevoel weg te stoppen. Heb de impact van een scheiding met kinderen enorm onderschat. Mijn gevoel voor mijn vrouw was al 4 jaar weg en ik ben altijd hard geweest voor mezelf. Niet zeuren, brand is erger. Twee relaties verder ben ik er achter gekomen dat ik een meester ben in overleven, je verdriet wegstoppen. Deze week ga ik pas een poging doen om mijn geblokkeerde gevoelens weer te vinden. Omdat je als man maar 5 dagen per maand de kinderen hebt valt de structuur weg uit je leven en ga je op zoek naar vrouwelijk gezelschap. Internet biedt je de mogelijkheid om heel snel contacten te leggen. Maar feitelijk zou je inderdaad een lange tijd zonder vrouw moeten leven om jezelf weer te herpakken.

  Een krankzinnig proces hoor…..