Sinds 3 jaar gescheiden, 2 kinderen van 6 en 4 jaar.
Ik blijf lijden onder het gedrag van mijn ex-man. Nog steeds is zijn eigen ik veel belangrijker dan zijn kinderen.
Ik krijg afgelopen vrijdag te horen dat meneer moet werken a.s. donderdag en vrijdag. Ik ook, was mijn antwoord. Hij heeft dus geen tijd voor de kinderen. Weken geleden wist hij al wanneer de kinderen in de kerstvakantie bij hem zouden zijn. Over de 2de week van de kerstvakantie begon hij toen al moeilijk te doen, dus daar had ik al weer iets voor geregeld. Nu dus ook weer voor de andere dagen. Mijn kinderen en ik blijven de dupe van het gedrag van hem.
Zo werd hij bv ook zeer kwaad op mij over de indexering van de kinderalimentatie, voor hem betekent dat een verhoging van 11 euro per maand. Dat kon hij nooit betalen, hij moet huur betalen, gas water en licht en dan ook nog kinderalimentatie. Goh, was mijn antwoord, ik moet de huur betalen, gas water en licht, ik heb 2 kinderen eten te geven, ze gaan graag naar de gym en zwemles en ik moet zorgen voor kinderopvang. Toen heb ik opgehangen en de stekker uit de telefoon getrokken, vrijdag liet ik bijna van frustratie de eieren uit mijn handen vallen (we kwamen net binnen van werk en school).
Dit gedrag kan ik niet meer aan, in de zomervakantie heeft hij ook altijd wel iets waarom de kinderen geen 2 weken bij hem kunnen zijn. De weken voor de zomervakantie, liggen nu al vast, is toch ruim op tijd lijkt me.
Moet ik dit gedrag nog langer pikken?