even wat kwijt en naam na scheiding

• 

  annemoon

  23-02-2008 23:37

  hallo,

  ik zit inmiddels midden in een scheidingsprocedure, convenant is nu naar rechtbank dus loopt op z'n eind……………….. hoop ik

  krijg veel onbegrip, vanochtend nog, ik was bij mijn ouders koffiedrinken…………. staat hij er wel achter, wil hij wel, redt hij t wel enz enz enz

  erg meelevend naar hem, mijn bijna ex en geen klein beetje begrip naar mij, wel erg veel twijfel over mijn kunnen. Wel nog een fijne opmerking van mijn ouders, dat ze niet snappen dat er een scheiding is gekomen tussen mijn bijna ex en mij. Want wij wilden t niet ondanks dat t niet lekker liep al een paar jaar…………..en bleven bij elkaar voor de kinderen. Ik ben troiwens degene die het hoge woord van scheiden op tafel heeft gegooit, en dat wordt nu door mijn eigen familie tegen me gebruikt.

  ik stond al bijna in de startblokken omdat ik de toon die zij zetten beu was, al sind het moment dat ik vertelde dat we gaan scheiden (nu 4mnd geleden) is er geen begrip, geen troostend woord of wat dan ook. Ze twijfelen alleen heel erg aan mijn kunnen, zijn err bang dat ik niet in staat ben om me te redden alleen met 2 kinderen. Ze zeggen nog net niet letterlijk: meid dat kun jij niet. Maar ondertussen geen hulp bieden, nee hun eigen werk en prive gaat voor en als dochterlief t dan niet red dan hebben ze gelijk…………………kijk ze kan t niet!!!!

  kreeg ik als toppunt de vraag (of denk ik nu zo ??????) hoe ga jij nu straks heten?

  houdt je naam ex of je meisjesnaam??????

  krijg totaal geen begrip, doe t maar rustig aan met de verhuizing, het hoeft allemaal niet zo snel, je hebt alle tijd. Wil ik niet want er is telkens geruzie nu hier thuis. Ook dat snapt familie niet dat je op een gegeven moment weg wilt voor dat de boel escaleerd.
• 

  .

  24-02-2008 00:22

  Ik ken dit gevoel, heb mijn ouders na de scheiding een half jaar niet gezien omdat ze de scheiding moesten verwerken.

  Je kan het en je kan het alleen…………echt je bent er sterk genoeg voor, Geloof mij maar ook zonder steun van andere ga je het redden en doe het op jou manier.

  Het is toch nooit goed dan kan je het net zo goed op je eigen manier doen
• 

  jettie

  24-02-2008 17:55

  heel herkenbaar, heb ik ook meegemaakt

  Jij weet het immers al langer,je ouders vinden het ongetwijfeld erg voor je, maar het is altijd een veiliger gevoel als je kind een maatje heeft?

  Maar neem in je achterhoofd mee; er zullen er meer volgen die het niet met je eens zijn.

  Ik ben de helft van mijn familie kwijt, maar ja……………de echte blijven over

  sterkte
• 

  jettie

  24-02-2008 18:01

  overigens, wat naam betreft

  doe wAT JE EIGEN GEVOEL JE INGEEFT

  Ik heb eerst nog de gehuwde naam gebruikt, is immers makkelijke tav voorstellen en de naam van je kinderen, je wilt namelijk niet met een ieder delen;scheiding enz

  Later heb ik voor mijn eigen naam gekozen, maar struikel af en toe nog wel eens

  nogmaals sterkte
• 

  pavlov

  24-02-2008 21:36

  Het is toch niet zo gek dat je ouders zich zorgen maken om je ex?

  Hij was ongetwijfeld als een zoon voor hun, en dat wordt hun nu afgenomen.

  Vier maanden is ook wel kort om aan het idee van een scheiding te wennen.

  Misschien zou je eens kunnen proberen om je ook in hun situatie in te leven?

  Ik vind het (de vraag over welke naam je na de scheiding gaat voeren) een hele normale vraag van je ouders en snap het punt niet.

  En ik begrijp ook niet waarom je het zo gek vindt dat je ouders zich zorgen maken over of je het wel redt, je gáát tenslotte een heel moeilijke periode tegemoet.

  Je moet het op eigen kracht doen.

  Dat je daarnaast hulp krijgt van je ouders zou mooi zijn, maar misschien moet je hen ook vertellen wat je precies aan hulp wilt krijgen.

  Susanne.