Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Ik ben sinds twee jaar gescheiden en sindsdien heb ik nauwelijks contact met mijn dochters (22, 19 en 15). Ik word daarbij gezien als de boeman van dit alles. Het niet hebben van een goed contact met hen houdt mij heel erg bezig. Wie heeft ook deze ervaring (gehad) en wat heb je dan gedaan om dat contact te verbeteren?
Als de kinderen (en hun moeder) jou de schuld van de scheiding geven bevind je je in een heel lastige situatie. Wat je kunt doen is ze in een brief e.e.a. verduidelijken zodat ze misschien meer begrip voor je keuze zullen krijgen (schrijven gaat in zo'n situatie vaak gemakkelijker dan praten). Schroom er vooral niet voor daarbij ook je eigen fouten te erkennen en onthoud je in elk geval van het zwartmaken van hun moeder, want daar verlies je alleen maar méér mee.
Maak ze in die brief ook duidelijk dat het feit dat je van hun moeder bent gescheiden niets afdoet aan jouw liefde voor hen. Laat ze maar gerust weten wat je gevoelens zijn, hoe moeilijk je het ermee hebt dat er maar zo weinig contact is en dat je ze vreselijk mist.
De scheiding is overigens pas twee jaar geleden. Kinderen hebben tijd nodig om e.e.a. te verwerken, inzicht te krijgen en een plaats te geven. Mijn ervaring is dat kinderen daar méér moeite mee hebben naarmate ze ouder zijn en dieper over zulke dingen nadenken. Daarbij hebben de kinderen wellicht medelijden met hun moeder en zijn ze bang haar verdriet te doen of af te vallen door ‘partij’ voor jou te kiezen. Probeer daar begrip voor te hebben en laat ze dus ook weten dat het niet jouw bedoeling is tussen hen en hun moeder in te gaan staan.
En verwacht niet meteen een reactie op zo'n brief. Soms duurt het zelfs jaren voor een kind tot inzicht komt en dan kan de drempel om weer naar jou toe te gaan inmiddels hoog zijn geworden. Laat ze dus regelmatig weten (met kaartjes, briefjes, telefoontjes) dat je nog steeds van ze houdt en dat de deur altijd voor ze open zal staan. Ik kan uit ervaring zeggen dat liefde uiteindelijk overwint. Probeer daar dus op te vertrouwen.
Als het contact nog een beetje mogenlijk is of weer mogenlijk is, behandel ze dan als volwassen en niet als kleine kinderen.
Daar bedoel ik mee, neem ze eens mee uit eten, apart wou hier heel goed werken.
1 op 1 in een ontspannen omgeving, vergeet zeker niet dat kinderen in die leeftijd als je ze een tijdje niet ziet heel erg snel opgroeien, zeker kinderen in een scheiding.
Praat niet over hun moeder op een slechte manier en vraag ze gewoon wat ze graag van jou willen weten.
Open en eerlijkheid doet het meest.
Eerlijk zijn en je als vader opstellen en dingen met ze bepraten.Ook regelmatig met ze weggaan.
Mijn kinderen worden door hun vader zelf genegeerd en willen graag een dagje met hem weg en met hem praten……
Als je een vriendin krijgt,hun niet aan haar opdringen,maar rustig uitleggen….hoe of wat en willen ze dat niet,dan niet respecteer hun wensen…..
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
