Ik lees hier zo af en toe even mee, maar wat mij ieder keer weer opvalt, is het achterlijk kinderachtige gedrag van volwassenen, die ook nog kinderen op deze aardkloot hebben gezet!
Mijn ex en ik hebben ook een zoontje, en we hebben beide keihard moeten investeren, geven en nemen, om onze band goed te houden.
Persoonlijk vind ik dat een goede vader, die zijn verantwoordelijkheden kent en neemt, net zo veel “recht”heeft op zijn kind, als de moeder.
Zo hebben wij dus co-ouderschap.Ikzelf vind er echt niks aan, begrijp me niet verkeerd, maar ons kind heeft nooit om een scheiding gevraagd.
Wij droppen ons zoontje niet bij de voordeur, met een tas kleding in zijn hand, wij halen elkaar in huis, en eten regelmatig met , nu, twee families samen, op de “haal en breng”dagen.
En dit is niet “vanzelf”gegaan. Daarin hebben we wel degelijk moeten investeren.
Ik heb echt wel “moordneigingen”gehad naar mijn ex, en dan belde we elkaar sávonds op, als de kleine sliep, om te proberen tot elkaar te komen.
We hebben nooit slecht over elkaar gedaan, in bijzijn van onze zoon.
We gaan samen naar gesprekken op school, komen bij elkaar op verjaardagen.
Pas was ik daar, toen zij mijn zoon “prongeluk”mamma, tegen zijn stiefmoeder.
Ze werd meteen rood en ongemakkelijk, en begon zich te verontschuldigen! Ik was juist blij te horen dat onze zoon haar ook ziet als “mamma”!
Hij is de helft van de tijd bij hen, dan hoop ik ook dat ze functioneren als een gezin met een pappa en een mamma.
Als ik hier al dat gehakketak, gedreig en ander eng gedrag lees, word ik zo boos!
dat verdienen kinderen nooit!