Proefscheiding goed voor kinderen?

• 

  jop

  20-08-2008 22:11

  Mijn vrouw wil van me scheiden. Dat zat er al lang aan te komen, we hebben veel geprobeerd, maar nu is de kogel door de kerk. Ik vind het heel erg, vooral voor de kinderen (basischool bovenbouw en middelbare school).

  We denken er aan om eerst een periode ‘half’ te scheiden: Mijn vrouw zoekt een kamer en komt de helft van de tijd naar huis. Dat is makkelijker snel te realiseren en dat biedt ons de kans om te wennen aan de verandering. Het is ook een soort proef-scheiding want wie-weet biedt deze constructie haar genoeg vrijheid waardoor we op die manier toch een nieuw minder pijnlijk evenwicht hebben en we het zo laten. Mijn vraag is: is dat voor de kinderen niet te onduidelijk en onzeker omdat we niet helemaal scheiden en het nog open blijft of de échte scheiding gaat komen? Wie heeft hier positieve of negatieve ervaringen mee en kan mij een tip geven?
• 

  Anne-Mieke

  21-08-2008 01:19

  Kinderen zijn doorgaans meer gebaat bij duidelijkheid dan om lang in onzekerheid te zitten. Maar het is óók in het belang van de kinderen dat jullie de beslissing om al of niet te scheiden heel weloverwogen nemen. Tenslotte is een scheiding van hun ouders heel erg ingrijpend voor kinderen. En als blijkt dat jullie huwelijk wél met succes voortgezet kan worden in een soort Lat-relatie, dan is dat in elk geval minder ingrijpend voor de kinderen dan een volledige scheiding. Als er dus een kans inzit dat een volledige scheiding voorkomen kan worden, dan zou je die kans met beide handen moeten aangrijpen.

  Wel loop je het risico dat bij een ‘halve’ scheiding de kinderen teveel hun hoop zullen vestigen op dat het wel weer goed zal komen tussen jullie en dat, als het dan later tóch op een volledige scheiding uitdraait, de teleurstelling des te groter voor ze zal zijn. Ikzelf denk echter dat je dat risico dan maar moet nemen. Wat daarbij meeweegt is dat je kinderen oud genoeg zijn om dit met hen te bespreken en om te kunnen begrijpen waarom jullie hiervoor kiezen. Als je alles bespreekbaar kunt houden voor de kinderen kan dat al veel leed voorkomen.

  Verder is het natuurlijk wél een voorwaarde dat jullie redenen om (in elk geval voorlopig) te kiezen voor een ‘halve’ scheiding dezelfde zijn. Als jij hiervoor kiest omdat je hoopt dat jullie huwelijk daarmee (min of meer) gered kan worden, maar je vrouw kiest hier alleen maar voor omdat daarmee een scheiding makkelijk snel te realiseren is, dan moet je jezelf toch eens afvragen of je je kinderen dan niet bij blijmaakt met een dooie mus. Jouw verhaal wekt n.l. bij mij sterk de indruk dat alleen jij hoopt dat er nog iets te redden valt.

  Het is dus wel belangrijk dat je dát eerst duidelijk hebt voor jezelf.
• 

  Nans

  07-08-2009 10:57

  Hallo,

  sorry dat ik je lastig val met een persoonlijke vraag…maar ik zit momenteel misschien in een gelijkaardige situatie.

  Korte schets:

  Mijn man is een “workaholic” die 's avonds afgepeigerd naar huis komt en dan doodop is.

  Daarboven hebben we ook privé heel wat verdriet te verduren gehad (dierbaren die plots of na slepende ziekte stierven, een hyperactief kind, een faillissement, ons huis dat onteigend werd door de staat en nog veel meer… ) Vaak waren we dus te moe om dingen uit te praten of op te lossen.

  Ondertussen heeft mijn man het gevoel dat hij verstikt wordt door het leven…

  Ons huis dat niet afgeraakt, de drukte van de kids (13 en 11j), het werk dat hem over het hoofd gegroeid is en natuurlijk ook dingen die scheef zitten tussen hem en mij (en dan vooral in zijn hoofd…-)

  Hij is nu 2 weken weg omdat hij “alles op een rijtje wil zetten” en wil uitzoeken wat hij nu zelf eigenlijk wil ín en van het leven en hoe hij de zaken gaat aanpakken. Hij zei al voor zijn vertrek dat hij me zal missen omdat ik zijn beste maatje ben, zijn steun en toeverlaat, omdat hij zich nog altijd fysiek aangetrokken voelt tot mij enz… Maar volgens hem is dit tóch niet (genoeg) graag zien en wil hij effe weg van álles…

  Misschien komt hij terug, maar misschien dus ook niet…

  We hebben 9 maanden aangemodderd samen in huis waarbij ik dingen probeerde te veranderen/verbeteren aan mezelf en onze leefsituatie en relatie. Hij daarentegen was te moe (leeg?), had er geen geloof noch vertrouwen meer in en hij is eigenlijk gewoon gebleven. Concreet betekende dit voor hem: blijven leven in de situatie waar hij genoeg van heeft (maar dat hij nota bene wel zelf mee gecreëerd heeft o.a. door zijn werkritme) en continu met zijn neus geduwd worden op alles waar hij genoeg van had/heeft. Uiteindelijk is de situatie zo op de spits gedreven dat hij niet anders kon dan er even “uitstappen” om rust te vinden (en hopelijk ook energie) om dan dus na te denken over wat hij wil en of hij me wel mist enz…

  Daarom is hij dus 2 weken geleden vertrokken naar een huurhuis hier in de buurt… en starten we vanaf volgende week met “co-ouderschap”, als zijn huis wat ingericht is.

  Ik probeer gewoon mezelf te zijn, maar is dat wel goed?

  Hij heeft daardoor de voordelen van beide levens, hij is single, doet en laat wat hij wil, maar als hij nood heeft aan luisterend oor of andere dingen, dan weet hij me te vinden. Zelf mag ik geen initiatief nemen, want hij is diegene die wil gaan nadenken, ik mag alleen maar wachten tot hij beslist…:-(

  Zou ik er beter aan doen om “koeler” te zijn, zodat hij besefffen zou wat hij zou missen als hij tóch beslist definitief te scheiden? Waar die ik goed aan…?

  Eigenlijk wil ik hem alleen maar terug en liefst in een “verbeterde” versie…

  Ik weet niet of dit enigzins te begrijpen valt voor jou en of er gelijkenis is met jullie situatie, maar ik voel me hier wel heel erg ongelukkig door.

  Zelf ken ik ook geen mensen die een proefscheiding achter de rug hebben en of dit goed of slecht verloopt en hoé het uiteindelijk uitdraait…

  Mag ik jou daarom vragen hoe dit bij jullie gegaan is uiteindelijk en hoe het met jullie nu gaat?

  Alvast bedankt als je zou reageren,

  groetjes,

  Nans
• 

  simbascooby@yahoo.com

  19-09-2011 07:32

  Hi Nans,

  Hoe staat het er nu voor na 2 jaar? Wat is nu de huidige situatie.

  Thanks George
• 

  Hans

  27-05-2012 10:09

  hallo jop

  ondanks dat je vraag al vier jaar oud is wilde ik toch even reageren.

  mijn vrouw stelde destijds (in 2010) ook voor om eerst tijdelijk uit elkaar te gaan, ik was daar echt fel op tegen en we zijn dan uiteindelijk in september 2010 officieel gescheiden.

  ik had echt zoiets van oke we gaan een half jaartje uit elkaar ieder zijn gangetje en niet zeuren we zijn over een half jaar toch weer bij elkaar. voor mijn gevoel ging dat niet werken dus gewoon meteen scheiden je wil uit elkaar of je wil niet uit elkaar simpel toch.

  uiteindelijk ben ik november 2010 vertrokken uit de woning naar mijn nieuwe woning. 2kinderen gingen met mij mee en eentje bleef er bij mijn ex.

  onze omgang met elkaar bleef heel goed zij kwam bij mij op de verjaardagen van de kinderen en ik kwam bij haar op de verjaardagen van de kinderen

  maar dan zit je bijden alleen en begint ineens de molen daar in je bovenkamer te draaien.

  dan ga je na zitten denken hoe kon het in godsnaam zo zijn dat we nadat we zoveel samen mee hadden gemaakt in die 20 jaar ineens niet meer van elkaar hielden en voor mijn gevoel klopte er iets niet.

  ik was desteids dj bij een internet radiostation en daar luisterde mijn ex samen met de kinderen ook naar.

  toen ik eenmaal doorkreeg na een maand of 8 dat ik gewoon nog van haar hield wist ik dat het fout zat.

  toen vroeg ze ineens de plaat armen open van guus meeuwis aan voor mij en daar raakte ze me gigantisch mee. op dat moment wist ik het zeker, ze hield nog van me, later draaide ik en plaat voor haar ook van guus meeuwis “ook al is het niet met mij” op dat moment raakte ik haar gigantisch. toen ik dat hoorde gingen er meer platen de wereld over voor elkaar.

  uiteindelijk heb ik haar een brief geschreven met mijn bevindingen over hoe het volgens mij tussen ons zat.

  dit was een goude greep en in augustus 2011 (9maanden later dus) woonden we weer samen en zijn we uiteindelijk op vrijdag 13april van dit jaar weer getrouwd met elkaar.

  in 2010 bleek dat we niet meer van elkaar hielden in 2010 bleek dat we nog dondersveel van elkaar hielden het zat alleen heel erg ver weg maar daar moesten we eerst even achter komen.

  wat ik met mijn verhaal nu probeer te zeggen is,

  als we tijdelijk uit elkaar waren gegaan was er niet veranderd want uiteindelijk over een half jaar zijn we toch weer bij elkaar dus wat zullen we ons verder druk maken.

  nu was het definitief er was geen weg terug, ieder had dan wel zijn eigen plekje maar juist dat op dat eigen plekje ging de molen draaien en ging je wel denken.

  klinkt vreemd maar ik vind de scheiding de beste zet die we hebben kunnen zetten in ons huwelijk.

  nu zijn we weer met ons zesjes een gelukkig gezin en we hebben elkaar weer helemaal gevonden.

  moest ik toch even kwijt

  gr hans