eigenlijk kan ik niet meer

• 

  jesse

  06-09-2008 00:09

  Hallo

  ik ben bijna 20 jaar getrouwd en helaas is mijn gevoel alles behalve gelukkig . Ik heb dochters en 1 zoon en een vrouw die vrij overheesend is . Toch hebben we best wel leuke tijden gehad met onze kinderen . Maar stil in mij heb ik altijd ook wel veel verdriet gekend . Mijn vrouw is heel explosief zij kan van het 1 op het andere moment zeer driftig worden ( zit in haar familie ) . Voorbeelden zijn dat zij mij een keertje met de auto aan wou rijden omdat ik zij dat ze niet zo moest te keer gaan tegen onze dochters van 4 en 6 jaar . Zij al een aantal keren heel gevaarlijk ging rijden op de snelweg omdat de kinderen aan het zeuren waren en zij zou ons wel effe te pletter zou rijden . En zo waren er nog veel meer van dat soort dingen maar gelukkig ging het altijd goed .Als je zeg dat zij nu een monster is en altijd maar slecht is zeg ik NEE . Altijd werd zij heel verdrietig naar die acties en is zij ook heel zorgzaam wat betreft de kinderen . Ik heb dan ook tot 2006 altijd alles gesus en wis heel mijn gezin weer tot rust te brengen . Maar het ging allemaal ten koste van mezelf en vanaf 2006 zakte ik dan ook in en werd overspannen . Ik gaf me werk destijds de schuld want daar hadden ze me ook een hak gezet . Maar dit jaar ben ik er eindelijk achter dat dit niet de oorzaak is . Mijn vrouw is nog niet echt verandert en doet bewust of onbewust zeer dominant . Ik heb sinds verleden jaar een vriendin leren kennen waar ik mijn hele verhaal en gevoelens tegen verteld heb . Ik heb met haar een hele hechte band gekregen , ik ben niet verliefd of zo maar ze is als een zus voor mij . Ik heb altijd verlangt naar een liefe zus , ik heb namelijk 2 broers die totaal anders zijn als ik zij zijn veel stoerde en mijn vader was ook zo . Ik heb totaal geen band met hun en ook niet met mijn moeder die altijd onder mij vaders gezag leefde en nog steeds leeft . Nu ben ik eindelijk helemaal op , ik hou zielsveel van mijn kinderen en blijf voor hun bij mijn vrouw . Ik heb mijn vrouw al een aantal keren erover gesproken en zij zou zich verbeteren maar het zit in haar karakter en het lukt steeds niet . Zo zijn er nog veel meer dingen over haar en wat ik ook over mijn zeg zij heeft het volgens haar altijd slechter ( dus ik zeg maar niets meer ) . Nu is het al zover als ik van mijn werk thuis kom heb ik al buikpijn en ben duizelig . Ik heb medicijnen voor een te hoge bloeddruk en stess . Mijn liefde voor haar is helemaal over maar ik blijf bij haar voor de kinderen want ik heb zoiets nu ben ik alleen ongelukkig en als ik van haar af ga mijn hele gezin . En ik heb dom-weg niet de moed en de kracht om die stap te zetten dus ik doe alles voor het goede van mijn gezin . Nu leef ik in een roes verlang naar een beter leven heb af en toe de neiging me zelf wat aan te doen . Verlang naar geluk maar ik ben bang mijn kinderen te verliezen , vooral mijn zoon die zo aan mij hangt . Ik zoek naar een vrouw die lief voor me is en zich niet te pletter Vreet omdat zij zo zielig is .Ik ben gewoon bang om de stap te nemen en dat ik nog ongelukkige wordt en mijn kinderen door een scheiding ook ongelukkig worden . Met mijn vrouw wil ik best goed bevriend zijn maar de liefde is op ik verlang wel naar een vrouw waar ik de liefde wel kan vinden .

  Dank je wel voor het geduld om dit verhaal te lezen Groeten ………
• 

  purk

  06-09-2008 09:03

  Hai,

  Ik denk dat jou vrouw hulp nodig heeft, deskundige hulp.

  Is ze wel eens naar een psychiater oid geweest?

  Ik vrat me ook te pletter, deed ook stomme dingen, was ook heel afwisselend met mijn buien, maar bleek geen serotinine aan te maken.

  Dat heb je nodig om lekker in je vel te zitten.

  Moes du constant moeite doen om mijn kop boven water te houden, om aardig te blijven. Eigenlijk was ik zwaar depressief.

  Zocht hulp, slik nu antidepresiva, en zit eindelijk heerlijk in mijn vel, voor mijn omgeving weer een leuk mens;)

  Je mag best “eisen”dat je vrouw proffecionele hulp zoekt, desnodds samen, omdat JIJ het niet trekt zo.

  Jij hebt ook recht op geluk. Als ze daar totaal niet aan meewerken, zal je alleen het geluk weer moeten zoeken. Maar het leven is te kort om ongelukkig te zijn.

  sterkte
• 

  yootje

  06-09-2008 17:12

  Ik raad je ook aan om hulp te gaan zoeken voor je vrouw,straks gaat het verkeerd en wat dan.

  Ik wens je heel veel sterkte.en 'n dikke knuf.

  gr yootje
• 

  Niet belangrijk

  27-09-2008 18:07

  Beste Jesse,

  Ik heb met bewondering je verhaal gelezen. Ik kan me er goed in vinden omdat ik denk dat ik in dezelfde situatie heb gezeten. Mij ex vrouw had/ heeft ook van die buien. Niks is goed en de grens word steeds dunner om een reactie of emotie bij je los te halen.Je word er gehard in en je geeft geen emotie meer. En dat is juist wat zij zoekt en gemist heeft inhaar jeugd (altans in mijn geval.) Het stopte bij mij ook niet met verbaal maar werd in een later stadium ook lichamelijk. Ik had ook moeite met de stap te zetten maar heb hem toch doorgezet. Is het dan over nee. Krijg je je eigen leven weer terug en eigen waarde ja. Word het makkelijker. Nee. Kortom het valt niet mee. Sins kort ben ik er voor mezelf achter wat ze heeft. Narcisme. (google) Negen van de tien punten kwamen overheen met mijn situatie. Dat gaf me erg veel rust en ik ging haar op een andere manier benaderen en dat hielp. Ook ik heb twee jonge kinderen en ik was van mening dat het geen gezonde situatie was om ze te laten opgroeien. Daarom heb ik de stap gemaakt. Vergeet niet dat ze dat gedrag laat zien alleen bij de gene van wie ze het meest houd.(nogmaals in mijn geval.) Mijn ex heeft geen liefde gekend in haar jeugd en weet ook niet hoe ze dat moet geven. Ze wist dat wat ze deed fout was. Ze is ook in therapie gegaan maar heeft volgens mij precies de dingen gezegt die de therapeut wou horen. Dus daar is ze niet veel mee opgeschoten.

  Ik heb een aantal tips voor je wellicht kan je er wat mee.

  Je bent (ik was) naar iets op zoek. De ene maand is dat werk de andere maand is dat sex de andere maand is dat een maatje. De grens word steeds dunnen en voordat je het weet ga je dingen doen waar je later spijt van krijgt. Ga bij jezelf te rade wat het nu werkelijk is. In mijn geval was dat liefde en een maatje om mijn verdriet geluk verhaal ook bij kwijt te kunnen.

  Diep van binnen was mijn ex ook niet gelukkig met zich zelf. Overgewicht. Niet zeker over zichzelf. ect ect.

  Als je het nog een kans wit geven moet je sterk zijn en de knoop doorhakken met wat er in het verleden allemaal is gebeurd. Ga een weekend weg uit huis en praat met je vrouw. Praat over van alles. Wat jouw bezighoud en wat haar bezig houd. Blijf vol houden want het duurt ff voordat de schil gebroken is. Wellicht kom je dan dingen over je vrouw te weten die je nog helemal niet wist. En waar je dus anders me kan omgaan zodat ze niet een verkeerd gevoel krijgt van dat gene.

  Ik weet dat het moeilijk is en dat je nu helemaal op bent dat snap ik ook. (ben daar ook geweest) Maar met de wijsheid die ik nu heb had ik het in het verleden anders gedaan. Nu is er geen weg meer terug voor mij. (niet dat ik dat nu nog wil)

  Ik wens je veel rust en wijsheid toe.