Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Anja
als ik het zo terug lees komt het een beetje onaardig over…
dit is absoluut niet zo bedoeld…sorry daarvoor…
maar geloof me dat ze nooit alimentatie én een bijstandsuitkering kan hebben…
of alleen kinderalimentatie…maar dat is normaal….
Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Anja schreef:
>
> Als zij bijstand krijgt , houd ze niks over van de
> alimentatie hoor…dat word meteen ingevorderd door de
> sociale dienst…
Financieel gezien zou je zeggen van niet nee, maar je krijgt huurtoeslag, zorgtoeslag, tegemoedkoming in verhuiskosten/inrichtingskosten en ga zo maar door. Dit kregen wij niet.
> en een bijstandsuitkering is geen vette pot…
Weet ik helaas alles van (inclusief een wsnp), maar gezien het feit dat je met een bijstandsuitkering meer toegeschoven krijgt dan iemand die elke cent 3x moet omdraaien, is er wat dat betreft toch een verschil. Wij hadden/hebben de huwelijkse schulden, de KA, geen dak boven ons hoofd, wel en geen omgang met de kids (dankzij de moodswings van ex) en nog meer ellende die ik niet zal opnoemen.
> dus grote kans dat jullie meer hadden/hebben dan zij
Niet dus. Zij had geen schulden, dak boven haar hoofd, de kids, de complete inboedel (op die 2 kasten na, oh ja en de defecte wasdroger die ze met “liefde” aan ons afstond), vast inkomen en dus zekerheid. Hmmmm, al met al ondanks dat het geen pretje is in de bijstand, dus toch meer dan wij.
> en als ik het goed gelezen heb (forgive me if i'm wrong) is
> ze ingeruild voor jou?
>
> Ik zou ook pissed zijn…en pakken wat ik pakken kon
Nee, ze is niet ingeruild voor mij. Zij heeft hem de deur gewezen om dat ze ontevreden was en liever 10 kerels in d'r bed had dan eentje. Dus helaas ik was de reden niet. Ik leerde mijn man pas kennen toen ze al in scheiding lagen en we zijn afgelopen augustus pas getrouwd (4 jaar na dat zij hem de deur had uitgezet).
Bij deze ben je dus vergeven ;-)
dank je..kan ik weer goed slapen… 
ik schrok er zelf een beetje van toe ik het terug las …
ja, ik snap dat “mekaar het leven zuur maken na een scheiding” nooit…
je hebt toch ooit veel van mekaar gehouden…
ik heb een heel goed contact nog met mijn 1e ex tot grote blijdschap van onze 2 dochters….gelukkig dat het ook anders kan…
maar ik moet eerlijk bekennen dat ik met mijn 2e (aanstaande) ex niks meer te maken wil hebben als alles achter de rug is…
die heeft me echt belogen en bedrogen…
maar om hem nou een poot uit te draaien en het leven zuur te maken…nee zo zit ik niet in elkaar gelukkig…
Ik ben ook bedrogen en ik haat hem(en haar) erom.
Hij kan me nu echt gestolen worden, ikvind het verschrikkelijk dat ik noodgwongen contact moet houden.
Hij baalt van wat ie betalen moet, lening, ziekenkostenverz en alimentatie.
Hij werkte parttime en ik sprokkelde bijeen wat nodig was,als er tenminste extra werk was.
maar ik werkte op andere tijden om de kids wat lucht te geven, dus avonden en nachten, dat sloopt je op den duur als het onder spanning moet.
maar ik moest wel wilde ik de kids geen al te ellendig leven laten leiden, hij werkt nu wel meer, want het leven is ineens zo duur, dat was het al, dat de alimentatie voor z'n vertrek ook al opging aan de zorg voor de kids, dat snapt ie niet,IK krijg het toch nu?
Het enige wat er nu wel bijkomt is oppasgeld, hij heeft geen rijbwijs en kan de kids niet bij zich hebben door de week, kan wel maar is erg omslachtig, hij moet dan 1.5 uur met openbaar vervoer om ze op school te krijgen, en eerlijk is eerlijk, dat is geen lolletje, smiddags moet ie ze dan ook halen, das 2x 3 uur, best veel.
maar ik kan de kids savonds en snacht niet alleen laten, familie past op maar woont niet hier en moet dus rijden, dat wil ik ze op z'n minst kunnen vergoeden en dat verhaal ik dus deels op hem.
volgens onze gezamenlijke advocaat is dit ook terecht, maar doordat ons kind in het ziekenhuis lag werkte ik niet en doet ie er moeilijk over, dat er iemand voor ons andere kind moest zijn omdat hij geen vrij nam…………………………………….
snapt ie niet en daar kan ik zo boos over worden.
Hij werkt n ook extra omdat ie mij zoveel moet betalen, en die vrouw daar omdat ie er nu woont en z'n eigen ziekenverzekering nzo, hij houd niks over en werkt nu dus wel extra, waarom kon dat eerder nooit?
Ik loste alles toch wel op?
nee, het gaat me niet alleen om geld, wel om betrokkenheid en een stukje zorg delen.
ja vreemd dat ze ineens wel dingen kunnen als het ineens moet…
en de kinderen zijn áltijd de dupe..
maar je hoeft het jezelf niet kwalijk te nemen…dat HIJ zonodig zijn vertier elders moest zoeken…
hier idem dito…en het ergste is dat we noodgedwongen nog in 1 huis wonen…en hij had wel gedacht dat alles tot ik weg was gewoon zijn gangetje gaat….
nou, kwam hij van een koude kermis thuis….koken doe ik echt niet meer voor hem…het enige wat ik nog doe voor hem is de was…ik was en droog het en gooi het dan op een stapel , die inmiddels al heelllllllllllllllll hoog is…strijken en opvouwen mag hij zelf doen.
zo ook zijn bed verschonen (wat dus niet meer gebeurd) bah….
nee, het is heel gezellig hier…en ik krijg nérgens woonruimte….het is te gek voor woorden.
Je bouwt samen een leven op..en dan heb je het financieel gezien best goed…als je dan uit elkaar gaat heeft natuurlijk de man de meeste inkomsten…de vrouw heeft altijd voor de kids en het huishouden gezorgd.
Ik vind het dan ook heel normaal net wat Willem zegt dat je dan allebei even veel over houd om van te leven…
Meestal kan ik een venijnige reaktie goed relativeren hoor. En in veel gevallen gaat een ex man er met een ander vandoor die dan ook nog eens overal haar neus in moet steken en beweerd dat het allemaal aan de ex vrouw ligt.
Tja, in dit zeldzame geval hebben wij helaas te maken met een vrouw die niet helemaal in orde is in haar bovenkamer. Alleen kun je daar dus niets tegen beginnen als het niet ernstig genoeg is.
En iets als Borderline moet eerst vastgesteld zijn en daar moet dan de persoon in kwestie wel van doordrongen zijn dat er iets niet goed gaat. Zucht….
Zoals Karin R haar verhaal verteld van een ziek kind… Wij hebben er hier ook een gehad. Woonden op ongeveer een 40 minuten bij hen vandaan, maar hebben wel geprobeerd om in ieder geval er voor te zorgen dat papa er bij was op de operatie dag. Wat ook moeilijk was doordat we een eigen bedrijf hebben (geen personeel) en de huwelijkse schulden zo hoog zijn dat er eigenlijk geen vrije dagen zijn, maar toch hebben we dat gedaan.
En als dank wordt de biopa in het leven van dat kind getrokken zonder overleg en mogen we de kids niet meer zien. BAH.
Nee, dat geziek om de omgang gaat er bij mij ook nog steeds niet in, dus blijven we nog maar even door vechten.
