Uit elkaar maar nog niet officieel scheiden

• 

  Jolanda

  21-10-2008 16:23

  Na vele pogingen en ploeteren, is bij mij de koek op en heb ik geen vertrouwen meer in mn huwelijk. NIet omdat m'n man zo'n rotzak zou zijn of dat er een ander in t spel is, sterker nog, we houden nog van elkaar. Maar ik kan niet meer met hem samen leven, we zijn te erg uit elkaar gegroeid en hebben te andere verwachtingen en instellingen. Het broer en zus verhaal zeg maar…

  Tja en dan…

  Omdat m'n man momenteel erg depressief is en totaal niet helder meer kan denken, hebben we besloten op dit moment nog niks officieels te regelen, dat zou hij ook niet aan kunnen en ik heb geen haast. Maar wat moeten we dan wel regelen en hoe pakken we dit aan.

  Hij woont op dit moment in een stacaravan, maar zodra het winter wordt moet hij daar weg, want dan wordt de waterleiding afgesloten. Dus over een paar weken komt hij weer naar huis en tegen die tijd wil ik iets anders gevonden hebben.

  We hebben een dochter van een jaar en ik ben thuisblijfmama. Ik zorg dus fulltime voor onze dochter en wil dat ook blijven doen, ik wil niet dat ze naar een creche ofzo moet.

  Euh, tis een beetje een warrig verhaal geloof ik, sorry.

  Wat is nou m'n vraag?

  Oja…..kan dit zo? Kunnen we gewoon uit mekaar gaan zonder te scheiden? Of moeten we dan ‘scheiden van tafel en bed’. Ik meen ergens iets gelezen te hebben over de verplichting om samen te wonen, of is dat achterhaald?

  En kunnen we gewoon alles laten lopen zoals het nu is, gewoon gezamelijke rekeningen etc, zonder fiscale/juridische rompslomp?

  En is er toevallig iemand die ervaring heeft met een dergelijke situatie?

  Ik wil gewoon alles zo goed mogelijk regelen, voor beide partijen én voor m'n dochter. We geven om elkaar en willen mekaar niet nog meer pijn doen. De kleine gaat straks met mij mee, maar ik zal haar nooit bij hem weghouden. Ook als we echt gaan scheiden, wil ik een hele flexibele regeling. Ik neem dus ook aan dat we het tegen die tijd met een mediator afkunnen.

  Is het zinvol om nu al een advocaat/mediator te raadplegen?

  Ik hoop dat iemand er nog wat van kan brouwen, het is een heel onsamenhangend verhaal geworden zie ik, sorry, ik probeer zakelijk en nuchter te blijven, maar de emoties kan ik niet uitzetten.

  Groeten

  Jolanda
• 

  eric

  21-10-2008 23:18

  hoi .

  je zal toch moeten scheiden en woonruimte moeten hebben, aangezien je niet werkt, zal je toch inkomsten nodig hebben. Je ex man zal alimentatie moeten gaan betalen of ie het wil of niet. Denk hier niet te makkelijk over………….

  Mocht je niet aan het werk gaan????? om in je eigen levensonderhoud te voorzien, zal je een uitkering bij de gemeente moeten aanvargen met alle gevolgen van dien.

  veel succes.

  eric
• 

  Jolanda

  21-10-2008 23:32

  Hoi Eric

  Bedankt voor je reactie

  De situatie is iets genuanceerder. Financieel blijft alles zoals het was, dus het inkomen van m'n man blijft gewoon ons gezamelijk inkomen, daar worden dus beide woningen van betaald.

  En ik zal nu wel heel veel commentaar krijgen, maar nee, ik ben (nog) niet van plan te gaan werken. Wij hebben gekozen voor dit kindje en dus zal ik haar zelf opvoeden en niet een creche of oppas of wie dan ook.

  Alimentatie gaat tzt geen probleem zijn, ken hem goed genoeg, hij zou nog liever in een kartonnen doos gaan zitten dan dat zn dochter en ik iets tekort komen. Dat is juist het punt ook, hij is te lief voor deze wereld. Was het maar een l*l, dan was het veel makkelijker allemaal.
• 

  TopCat

  22-10-2008 00:07

  Als ik je beide postings nog eens nalees, vraag ik mij af of jullie niet beter hulp kunnen gaan zoeken om je huwelijk te redden. Vaak komt er na een aantal jaren een sleur in een huwelijk, zeker als er een kind komt (is). Tegen deze “sleur” moet je je weren, die gaat niet vanzelf weer over.

  Scheiden is de weg van de minste weerstand. Gelet op de toonzetting van je berichten zie ik nog wel mogelijkheden voor jullie. Maar daar zul je wat voor moeten doen!

  Denk nog eens goed na!

  Kijk niet te licht tegen een echtscheiding aan…..

  Successs…

  T.C.
• 

  Jolanda

  22-10-2008 09:29

  Hoi TopCat

  Bedankt voor je reactie. En ik kan je reactie ook goed begrijpen, ware het niet dat ik, voor mijn gevoel, alles al geprobeerd heb. We zijn al samen in relatietherapie geweest, maar aangezien mn man ook daar geen woord zegt (letterlijk, zn mond gaat open maar er komt geen geluid uit, heel frustrerend voor hem én mij), kon zij er ook niks mee. Hij zal eerst aan zichzelf moeten werken voor we weer samen verder kunnen, hij zit al jaren enorm met zichzelf in de knoop. Hij is nu ook weer naar een psycholoog gestapt, maar ook dat gaat natuurlijk een enorm lang traject worden. En intussen worden m'n dochter en ik mee gesleept en moet ik zelf knokken om op de been te blijven.

  Vandaar ook dit idee om al wel uit mekaar te gaan, maar het nog niet definitief te maken. En ja, in mn achterhoofd toch ook wel met het idee ‘misschien komt het nog goed’. Maar echt vertrouwen heb ik er niet meer in hoor, daarvoor ben ik tevaak teleurgesteld en gekwetst.

  Maar ik wil geen kreng zijn die zegt ‘je bekijkt het maar’, snap je? Hij heeft het heel moeilijk en ik wil hem daar in steunen. Maar als vriend, en niet als partner, want dat zijn we eigenlijk al jaren niet meer. Er moet wel heel veel gebeuren en veranderen, voor ik m'n vertrouwen in hem en ons huwelijk weer terug heb. Voor mij is het eigenlijk klaar, ik kan niet meer verder met hem.

  Begrijp je wat ik bedoel?

  Groeten

  Jolanda

  PS ik vind het overigens wel fijn om op deze manier gewoon eens mn verhaal te kunnen doen, dus bedankt voor t lezen.
• 

  Anja

  22-10-2008 16:39

  Ik snap je verhaal maar al te goed, maar bedenk wel dat de “vriendschap” ineens over kan zijn als je man een nieuwe partner krijgt…dat zijn vaak de stokers ik spreek uit ervaring…

  Je komt dan in een hele nare situatie terecht…je zal dan toch een utkering aan moeten gaan vragen en of je wilt of niet…je bent dan verplicht om te gaan werken/soliciteren…

  Ik zou ook zeggen…bezint eer ge begint….het is echt één pot narigheid Jolanda…

  Ik wens het echt niemand toe…

  Heel veel sterkte en wijsheid gewenst…

  Anja
• 

  Jolanda

  22-10-2008 16:54

  Hoi Anja

  Ook jij bedankt voor het meedenken. Naar aanleiding van jouw reactie komen er gelijk weer een paar vragen in me op.

  Je zegt dat ik een uitkering aan moet vragen. Maar hoe werkt het bijvoorbeeld met partneralimentatie? Ik bedoel, mijn man heeft een zeer royaal inkomen en ik neem aan dat een sociale dienst ofzo, eerst daar gaat kijken. Dus dan zal hij alimentatie moeten betalen voor mij en krijg ik niet eens een uitkering. Of zie ik dat verkeerd?

  En als t wel een uitkering zou zijn, is t dan niet zo dat je als je nog kleine kinderen hebt, niet hoeft te werken? Of is dat onjuiste informatie?

  Begrijp me goed, ik ben niet te lui om te werken ofzo hoor, dat is echt t punt niet. Ik wil gewoon graag mn kindje zelf opvoeden. Als het aan m'n man ligt, blijven we gewoon samen en is t een happy family, hij ziet absoluut het probleem niet. En dat is nou juist het probleem, snap je?

  Bedankt he, tis fijn om dr zo over te praten en dingen steeds een beetje helderder te krijgen.

  JOlanda
• 

  Anja

  22-10-2008 18:20

  kleine kinderen is geen excuus meer om niet te hoeven werken…maar als je man inderdaad een royaal inkomen heeft en jou kinder en partner alimentatie kan betalen dan hoef je inderdaad geen uitkering aan te vragen.

  Sterkte met je besluit…

  Anja
• 

  Erna

  23-10-2008 16:45

  Niet altijd zijn de nieuwe partners de stokers. In mijn geval was/is de Ex van mijn nieuwe partner de stoker
• 

  Anja

  23-10-2008 16:53

  dat kan ook…

  je kan het samen nog zo goed op willen lossen…een derde partij kan vaak roet in het eten gooien…dat bedoelde ik er dus mee…

  ik en mijn aanstaande ex wilden het ook “goed” afhandelen, maar hij laat zijn eigen nu zo opstoken door anderen dat het van kwaad tot erger gaat…en dat is jammer…