Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Hallo,
Mijn bijna ex-vrouw is helemaal tegen co-ouderschap. Ik zelf zou graag om de week voor de kinderen willen zorgen. Haar voorstel is om het weekend (vrij avond tot ma morgen) en een avond (woensdag) in de week kinderen bij mij eten.
Wat gebeurt er rechtelijk gezien indien mijn eis co-ouderschap is en mijn ex hier tegen in gaat??
Dank al vast voor de antwoorden.
groet Mar
De term co-ouderschap komt als zodanig niet in de wet voor. Wettelijk gezien is het dus het ook niet meer dan een soort van omgangsregeling, waar een rechter al of niet mee akkoord kan gaan.
Voorwaarden die eraan gesteld worden zijn in elk geval dat het co-ouderschap praktisch gezien mogelijk moet zijn en dat beide ouders erachter moeten staan of zich er tenminste voor in willen zetten. En omdat co-ouderschap alléén een kans van slagen heeft als de ouders goed met elkaar kunnen overleggen, is óók nog een voorwaarde dat de ouders op goede voet staan met elkaar.
Als ouders onderlinge afspraken hebben gemaakt over co-ouderschap, zal de rechter doorgaans wel akkoord gaan met die afspraken. Co-ouderschap kan echter niet worden afgedwongen bij een ouder die daar niet aan mee wil doen!
Is je ex helemaal tégen co-ouderschap, dan kun je het dus wel vergeten…
Hoi Mar,
Anne-Mieke heeft helemaal gelijk. Een aantal jaren geleden was co-ouderschap HET. Nu komen de rechters er op terug, omdat het in de praktijk niet/minder blijkt te werken voor de kinderen dan ze hadden verwacht. Het is beter dat kinderen 1 vast adres hebben en niet iedere week het idee hebben dat ze weer een weekje gaan logeren. Kinderen zijn er meer bij gebaat een vast huisadres te hebben en het is minder verwarrend voor ze.Anne-Mieke schreef:
Hai,
Even wat ervaring van hier wat ik graag aan je wil melden.
Ik ben dus een ex die niet geheel tegen co-ouderschap stond. Zowel zoon als vader wilde dit, en we hebben en jaar ge-co-ouderd.
Ik had van begin af aan al mijn bedenkingen, maar ik wil mijn zoontje nooit het gevoel geven dat ik hem iets heb onthouden!
En ook vind ik dat de vader (als hij zijn verantwoordelijkheden kent en neemt) net zo veel “recht”heeft op zijn kind, als de moeder.
Echter, na een jaar hebben we de beslissing genomen om het weer terug te draaien.
Hij woont nu weer bij mij, om het weekend bij zijn vader, en verders spreken ze wel eens af, samen golfen, naar de film, mee op vakantie oid.
Mijn zoontje (net 8 geworden) kon het niet aan. Twee “huizen”, steeds de knop om.
Hoe goed je ook probeert om op “1 lijn”te zitten, in twee gezinnen gebeuren de dingen toch verschillend.
Bas (onze zoon) werd er heel onzeker van, wist niets meer te plannen, omdat ie niet wist of hij dan bij pappa of mamma was. Op donderdag begon hij al te stressen dat hij de volgende dag weer een week weg moest, en als hij de week erop weer terug kwam, had hij een dag of twee nodig om weer “bij te draaien”.
Voor onze zoon was het veel te verwarrend. Zou er dus heel goed over nadenken
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's