Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Carien
Een vriendin van mij is twee jaar geleden gescheiden, maar dit verhaal gaat niet over de scheiding maar wat daarna gebeurt. Het was een nare scheiding, haar ex bleek al een paar maanden een ander te hebben. Mijn vriendin heeft samen met deze ex een dochtertje. Ex was door de week altijd aan het werk en bleef daar ook slapen (naar later bleek steeds vaker bij nieuwe vriendin), en ging vaak wekenlang op reis voor zijn werk.
De scheiding was er op zich redelijk vlot door en ze hebben afspraken gemaakt over de omgangsregeling. Ex is een leuke vader, hij heeft het kind om het weekend, de andere week 1 dag, en de helft van schoolvakanties en feestdagen. Volgens mij is dat een ruime omgangsregeling.
Mijn vriendin heeft ook kinderen uit een vorig huwelijk. De jongste daarvan woont nog thuis, een jongen met ADHD en een ontwikkelingsachterstand. Die jongen heeft het moeilijk gehad tijdens de scheiding,. hij heeft structuur nodig in zijn leven en die was er niet. Het ging niet goed op school en hij was lusteloos, een beetje depri.
Nu heeft de ex sinds de scheiding al op allerlei manieren geprobeerd om het dochtertje bij hem in huis te krijgen. Eerst op de gewone manier, maar hij krijgt geen voet aan de grond omdat hij tijdens het huwelijk alleen in de weekenden voor het kind heeft gezorgd. Hij heeft geprobeerd mijn vriendin letterlijk voor gek te verklaren. Ze is toen ze er achter kwam dat hij een ander had, behoorlijk van slag geweest (huilbuien, schreeuwen etc) en nu zegt hij tegen iedereen dat zij psychisch gestoord is. Tot nu toe hebben zijn pogingen geen succes. Vriendin heeft ondertussen haar leven weer aardig op orde. Ze heeft wel extra hulp ingeschakeld, voor zichzelf, haar ADHD’er en sinds kort is er vanuit school hulpverlening opgestart voor het dochtertje. Mijn vriendin denkt dat het dochtertje misschien ook ADHD heeft, en ze lijdt behoorlijk onder de spanningen tussen haar ouders. Het feit dat ex telkens weer met advocatenbrieven op de proppen komt om het kind naar hem te krijgen doet de relatie tussen beide exen natuurlijk geen goed. Mijn vriendin wordt er ook helemaal zenuwachtig en onzeker van.
De ex is er pas achter gekomen dat mijn vriendin naar de psycholoog is geweest en dat ze extra hulp heeft ingeschakeld voor haar zoon. Nu ontving mijn vriendin een brief van zijn advocaat dat ex het kind uit huis geplaatst wil hebben vanwege de broer met ADHD. Daar zou het dochtertje onder lijden, haar problemen zouden veroorzaakt worden door de zoon. Die zoon zou haar bovendien mishandelen.
De zoon is weliswaar het type ‘olifant in een porseleinkast’, maar van mishandelen is geen sprake. Ik krijg sterk het gevoel dat ex wraak wil nemen op de een of andere manier, hij heeft het als nieuwe man in een gezin met een ADHD’er natuurlijk niet gemakkelijk gehad. De zoon heeft denk ik ook wel een rol gespeeld in de scheiding. Maar ex weet ook wel dat er van mishandeling geen sprake is. Daarvoor kent hij de zoon veel te goed. Het is een goeie lobbes, beetje onhandig, beetje lomp.
Omdat er al gezinshulp is lijkt het geen probleem om ook deze poging van ex te weerleggen. Maar ondertussen wordt mijn vriendin en haar gezin wel opgezadeld met onderzoeken van de kinderbescherming, en de ADHD puber, die net weer een beetje lekker gaat op school, wordt geconfronteerd met dit soort beschuldigingen.
Ik dacht eerst dat het met al die ellende van ex wel mee zou vallen (er zijn tenslotte altijd 2 kanten aan een verhaal), maar ik heb pasgeleden alle bewaarde sms’jes en emails van ex en vriendin gezien. Ik werd er bleek van.
Ik vind dit zo’n ongelofelijk vieze streek van ex, dat had ik nooit van hem verwacht, hij leek me altijd heel redelijk en aardig. Ik weet niet waar de redelijkheid is gebleven. Ik voel me machteloos en agressief, ik zou haar ex wel wat aan kunnen doen voor alles wat hij haar en het gezin aandoet. Ik vind het ook idioot dat dit blijkbaar zomaar mag in Nederland, iemand van zulke ernstige zaken beschuldigen zonder dat er enige grond voor is.
