Geen slecht huwelijk en toch scheiden?

• 

  Robbertino

  18-08-2009 21:28

  De scheidingspapieren liggen op de tafel en morgen komt ze terug van vakantie. Ik wil nog een poging wagen, maar ik ben bang voor haar reactie en dat terwijl ik regelmatig ook zo veel positieve signalen krijg van haar. Het is voor mij zo frustrerend en vermoeiend. Ze is moeilijk en wispelturig (tweeling), maar ze is mijn vrouw en ik hou van haar en mijn keuze is het nooit geweest om te gaan scheiden.

  Voor een echtscheiding moet je relatie duurzaam ontwricht zijn. Dat is die van ons nooit geweest, wel moeizaam af en toe, maar dat komt ook omdat we allebei uit een andere cultuur en soort gezin komen en we hadden ook geen van beide ooit samengewoond;zij woonde nog bij haar ouders. Ik weet nog dat toen we bij de advocaat zaten en dat we moesten wachten dat we elkaar aankeken en beide dachten dat er iets niet klopt.

  Ze zegt dat ze niet gelukkig is, maar ik betwijfel of dat door mij komt. Bovendien slapen we nog steeds in een bed, we kussen etc… Ik snap er echt niets van en ik kan en wil gewoon niet opgeven. Aan de andere kant lever ik dit gevecht ondertussen al een jaar en ik begin mijn moed te verliezen.

  Herkent iemand dit of heeft iemand advies? Ik probeer de moed niet te verliezen, maar af en toe sta ik gewoon op instorten.
• 

  GJ

  18-08-2009 23:14

  Tjee, het lijkt wel of ik dit geschreven heb. Ik herken me hier volledig in…. Bij ons ging het ook als een jojo, maar nu lijkt ze toch een stuk serieuzer. En als ik dan vraag waar ze nou het meeste moeite mee heeft, dan komen er alleen wat vage argumenten als dat ik al haar energie opslurp door alleen maar in dezelfde ruimte te zijn of dat ik anders met de kinderen omga dan zij. Dat laatste los je volgens mij niet op door uit elkaar te gaan, want dan worden die verschillen m.i. alleen nog maar groter.
• 

  Robbertino

  19-08-2009 09:13

  He GJ bedankt voor je reactie!

  Grappig dat je het woord “serieus” gebruikt, want door wat ze doet en zegt, vraag ik me af hoe serieus ze alles neemt. De keuze om voor mij naar Nederland te komen, om te gaan trouwen en nu te gaan scheiden… Ze heeft ook het idee dat als de keuze om te scheiden toch een verkeerde was dat we dan weer bij elkaar terugkomen. Dat klinkt heel leuk zo, maar er zitten ook emotionele consequenties aan vast die je niet zomaar opzij zet. Of zeg ik nu iets geks?

  En wat het jojo-en betreft, dat gaat nu al twee jaar zo en het vreet gewoon energie bij mij. Ze houdt van me, ze houdt niet van me, ze is gelukkig, ze is niet gelukkig… Had jij daar geen last van? Wat heb jij daar aan gedaan?

  Verder is mijn vrouwtje een behoorlijke twijfelkont, kan ze extreem eigenwijs zijn (aardje naar haar vader) en gaan al haar frustraties linea recta naar mij; een soort van epicentrum van negatieve energie. En het kost me behoorlijk wat energie om onze relatie en haarzelf in goede banen te proberen te leiden. Daardoor ben ik vorig jaar zelfs behoorlijk opgebrand en het heeft me veel tijd gekost om mijzelf weer op te bouwen. Aan de andere kant heeft ze als een echte tweeling een tweede ‘gezicht’ met heel veel liefde en warmte. Met andere woorden in haarzelf vind ook een behoorlijk gejojo plaats

  Ik ben in elk geval blij voor jou dat het bij jou nu wel goed gaat. Tenminste dat is toch het geval nietwaar?
• 

  Danielle

  19-08-2009 12:15

  Durf het bijna niet aan te kaarten, maar heb je al eens bekeken of je je vrouw herkent in het Borderline syndroom? Als je haar hier in herkent, maak er dan aub nu werk van. Daar heb je heel wat meer aan dan een scheiding en alle ellende die daar aan vast hangt.

  En even voor alle duidelijkheid, de term duurzaam ontwricht, is een term van lik-me-vessie. Het is alleen in NL dè term om te kunnen scheiden en zal

  dus ten alle tijden opgevoerd worden als reden. Het toenmalig huwelijk van mijn man was niet duurzaam ontwricht, maar het stond wel in de papieren.

  Aanvechten kun je die term niet, want het is de enige reden om te mogen scheiden in NL. Een andere versie bestaat domweg niet 8-)
• 

  Robbertino

  19-08-2009 14:59

  Hoi Danielle,

  Toen ik je bericht las, moest ik erkennen dat ik er al eerder aan gedacht heb, maar ik dacht altijd dat mensen met dat syndroom veel erger zouden zijn. Nu heb ik op de website gekeken en ik ben eigenlijk wel geschrokken, want het zou heel goed kunnen dat ze het toch heeft.

  Maar dan… Ik ga proberen haar de website te laten zien, maar ik ben eerlijk bang voor haar reactie en eigenwijsheid. Aan de andere kant zou dat alleen weer een bevestiging zijn… Wens me succes!

  Bedankt voor je tip! Ik ben daar heel blij mee.
• 

  GJ

  19-08-2009 15:19

  Het ge-jojo heb ik uitgebreid met mijn schoonzusje besproken. Mijn vrouw heeft dat al haar hele leven. Nu dan toevallig over ons huwelijk, maar in het verleden over van alles.
• 

  Humzie

  20-08-2009 09:26

  Zo… klinkt bekend Robbertino! Hier is het van hetzelfde laken een pak en ik heb na 7 jaar relatie, waarvan 3 jaar ge-jo-jo besloten er een punt achter te zetten.

  Bij relatietherapie bij een psycholoog kwam al snel naar voren dat er wel eens het Borderline syndroom in het spel zou kunnen zijn, maar mijn vrouw wil zich niet laten testen. Want ze is toch zeker niet gek… Vervolgens gaat alle negatieve energie richting mij.

  Ik ben er in ieder geval klaar mee, ik hou nog veel van haar maar wil echt mijn leven opnieuw gaan opbouwen. We willen een co ouderschap aangaan, ik hoop dat dat gaat lukken.

  Als je vrouw inderdaad Borderline heeft en ze erkend het, dan is er na therapie en eventuele medicatie zeker wel mee te leven!

  succes
• 

  Robbertino

  20-08-2009 12:37

  Humzie!

  Bedankt voor je reactie. Ik sta regelmatig op knappen en dit soort reacties doet me goed.

  Ik heb mijn vrouw gisteren van Schiphol opgehaald (ze is twee weken bij haar familie geweest) en daarna was ze vrij moe, dus we hebben niet veel over de scheiding kunnen praten, laat staan over borderline.

  Ik ben trouwens nieuwsgierig, was jouw vrouw alleen tegen jou negatief of ook tegen anderen? Dat vind ik namelijk het meest frustrerende. Alle negatieve energie komt bij mij terecht en tegen de anderen is ze poeslief. Ze zegt dat dat normaal is. Helaas, dat kan ook iets zijn dat ze van haar vader heeft gekopieerd. Een man die nooit een vader is geweest, veel en lang weg was van huis, vreemde vrouwen naar huis nam, de hele familie domineerde etc. Geen echt goed voorbeeld dus en helaas heeft mijn vrouw zijn karakter… Dat zijn van die dingen waar je stukje bij beetje achter komt. Ik ben overigens ook 7 jaar verder waarvan 3 jaar getrouwd.

  We zijn trouwens wel eens naar therapeuten geweest, vanwege mij… Maar goed, ik had ingestemd want ik nam aan dat de therapeuten ook wel iets aan mijn vrouw zouden merken. En dat was ook zo, maar niet in termen van borderline. In ieder geval als er iets over haar aan het licht kwam, dan was ze ineens erg stil en later in de auto moest natuurlijk gezegd worden hoe slecht de therapeut is en dat het geen zin heeft. Maw borderline bespreken wordt echt geen makkie.

  Ik heb haar overigens al een paar keer aangeraden om wel eens een therapeut te zoeken. Ze beseft zelf ook hoe frustrerend het is om bijna nooit gelukkig of tevreden te zijn. Helaas woorden omzetten in actie is ook niet haar sterkste punt. Meestal doet ze ook wat als ik haar een “duw” geef. Omdat de scheiding al zo goed als een feit is, heb ik aan de ene kant de neiging om mijn handen van haar af te trekken, maar aan de andere kant. Net als jou hou ik van mijn vrouw.

  Trouwens zijn dit kreten die voor jou bekend zijn? Niet snel onder de indruk zijn van iets moois, bijvoorbeeld tijdens vakantie. Geen keuzes kunnen maken, want als je het ene kiest, heb je niet meer het andere. Het gras van de buren is altijd groener. Haar glas moet vol. Ik maak haar niet ongelukkig maar ook niet gelukkig. Ongeduldig. Snel boos en geïrriteerd. Onzeker over zichzelf. Veel en ook snel van gedachten veranderen. Stemming schommelingen. Wel nemen, maar nauwelijks geven.

  Ik wens je veel succes en ik hoop dat de co ouderschap gaat lukken en dat jezelf ook weer het geluk gaat vinden. Ondanks dat je van je vrouw houdt, blijven er natuurlijk genoeg andere vrouwen over. Als je het niet erg vindt, hoor ik graag van je hoe het verder loopt!
• 

  Robbertino

  20-08-2009 12:56

  Dat is niet toevallig, zo is zij gewoon. Net als mijn vrouw. Ik weet gewoon dat het in haar karakter zit. Het zal waarschijnlijk geen echt leuk gesprek zijn geweest, maar gaf het je een opluchting toen je het van je schoonzus hoorde? Zo van “het ligt dus niet aan mij”? Ik kan zeggen dat ik door mijn vrouw behoorlijk aan mijzelf ben gaan twijfelen en vorig jaar ben ik een aantal maanden door een diep dal gegaan voordat ik mijzelf weer had opgebouwd. Heb jij dat ook gehad, die verwijten dat alles aan jou ligt en dat je maar iets kleins verkeerd hoeft te doen en ze is geïrriteerd?

  Helaas mijn schoonzus heb ik al 3 jaar niet meer gezien en ze spreekt ook nauwelijks Engels. Mijn vrouw komt uit Roemenië. Ik heb haar via een Roemeense leren kennen in mijn studentenflat. In ieder geval weet ik wel dat haar gedrag vroeger zelfs erger was en dat ze bij mij een soort van rust heeft gevonden.
• 

  Anne-Mieke

  20-08-2009 14:00

  De manier waarop jouw vrouw zich gedraagt komt ook voor bij mensen die géén borderline hebben hoor! B.v. bij mensen die (door welke oorzaak dan ook) in een depressie zitten en/of simpelweg door bepaalde (negatieve) karaktereigenschappen. Sommige mensen zijn b.v. nóóit tevreden met wat ze hebben en blijven daardoor altijd met het gevoel zitten dat het leven beter moet kunnen. En ook dat is dan funest voor een relatie die eigenlijk helemaal niet slecht is.

  Je moet dus niet te snel in de richting van Borderline gaan denken, want dat is nogal wat en de kans is groot dat er heel ándere oorzaken zijn voor het gedrag van je vrouw (een ‘tweeling’ notabene!)

  Lees om te beginnen ook déze info over Borderline en die over depressies eens: http://www.gezondheidsplein.nl/aandoeningen/190/borderline.html

  http://indepressie.nl/symptomen.van.depressie.php

  http://www.therapiehulp.nl/klacht/depressiviteit/depressie/symptomen-depressief/

  Daarbij; als je vrouw hulp van buitenaf weigert kun je er sowieso niks mee en zul je uiteindelijk toch je eigen plan moeten trekken…