Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Heb een kl*te periode achter de rug, scheiding enz
en wil es wat heel anders, het liefst gewoon even weg.
Nu zat ik te denken om voor een tijdje naar een ander land te gaan, gewoon es heel wat anders,
Heb een kleine van bijna 3, en daar moet ik natuurlijk rekening mee houden.
Maar waar kan ik heen, en wat moet ik allemaal regelen??
Zit nog in scheiding, maar zijn er meer mensen die dit hebben gedaan? of willen doen? ofwat dan ook?
groetjes mij
Eigenlijk is het het beste om hier geen antwoord op te geven maar vooruit dan maar.
“Heb een kleine van bijna 3, en daar moet ik natuurlijk rekening mee houden.”
Doe dat dan.
Bouw je leven op en zorg voor een stabiele en goede omgeving voor jullie kleine. Als dat perse in het buitenland moet zijn dan zal dat wel.
Zorg daarbij ook voor een goede omgangsregeling voor papa met jullie kleine. Dat lijkt mij het beste voor jullie kleine.
(td)Met zo'n bericht kun je wachten op persoonlijke meningen van anderen
Weinig advies zul je krijgen
Mensen denken er het hunne van en ik ook eerlijk gezegd.
Ik begrijp heel goed je gevoel maar je kunt en je mag niet weglopen van je problemen
Want waar je ook heen gaat; je neemt ze toch met je mee daar verander je niets aan
En om nu een kind van 3 jaar uit zijn of haar stabiele omgeving te halen vanwege een
scheiding? Daar moet je sowieso de vader verplicht van op de hoogte brengen en die
kan daar wel eens niet mee akkoord gaat. Maar nogmaals: het zal geen meerwaarde
hebben en je lost er echt niets mee op. Ja, een hoop ellende denk ik. Want je gaat
wellicht ook regelrecht tegen de rechten en de plichten in die je toch echt door de
rechter opgelegd gaat krijgen. Er zal waarschijnlijk een omgangsregeling worden opgesteld
en als blijkt dat jij je daar niet aan houdt door zomaar een paar maanden naar het buitenland
te vertrekken,houd er dan rekening mee bijvoorbeeld, dat de weekenden dat je kind naar
je ex zou moeten, hij je een dwangsom van 750,= per dag/per weekend op kan laten leggen
die jij echt zult moeten gaan betalen. Weegt dat echt op tegen het idee van je vlucht?
Zou je je die ellende echt op je hals willen halen?
Heb je geen vrienden of kennissen of familie in je omgeving die je de zorg even kunnen
ontnemen waardoor jij even wat meer tijd hebt voor je zelf om de boel een beetje te gaan
verwerken?
En misschien mag ik het niet zeggen maar ik doe het toch: je bent een beetje laf als je
zo reageert. Kom op, je bent een vrouw, je bent sterk en zoals je zelf al zei: je hebt een kind
waaraan je moet denken
Weet je trouwens dat in het allerergste geval het AMK en de RvK ingeschakeld kunnen worden
als je bijvoorbeeld een heel vervelende ex zou hebben? Je eigenbelang staat hier namelijk
heel erg duidelijk voorop, niet het belang van het kind en dat zal je zeker kunnen gaan schaden
Wil je dan dat ze je kind straks bij je weghalen? Is dat waar je onbewust op uit bent? Lijkt me
toch niet? Maar ik zou graag willen dat je er serieus rekening mee houdt dat dit wel eens zou
kunnen gebeuren. Er kan maar iemand zijn die je jou avontuur misgunt en het dermate een vorm
van mishandeling vindt. En tegenwoordig doet Jeugdzorg en allerlei instanties die zogenaamd
goede bedoelingen hebben en samenhangen/spannen met Jeugdzorg er alles aan om slecht in
het nieuws te komen, dus moet men dringend scoren en zo veel mogelijk kinderen bij ouder(s)
weghalen tegenwoordig. Anders krijgen we weer van die Savanna taferelen en dat willen ze
daar niet.
Verman je zelf, vraag hulp, dat mag echt. Dat moet je leren; heb ook gedaan
En bedenk je eens, dat er meer vrouwen zijn dan jij. Vrouwen als ik die met twee kleine kinderen
achterbleven, van het 1 op het andere moment. Een van 2 en 1 van vier destijds. Kinderen
waarvoor jij als moeder zijn doormoet.
Of een moeder van een kind van net 4 waarvan de vader dan ook nog eens even wil dat hij
uit de ouderlijke macht wordt gezet, het kind beslist niet meer wil erkennen. En waarom? Omdat
hij onder de alimentatieplicht uit wil komen. Dan is er nieuws voor die man: je kunt je als vader
uit de ouderlijke macht laten zetten omwille van de kinderalimentatie (dit is een trend lijkt het wel)
maar hij zal moeten blijven doorbetalen! Jammer dan!
Maar wat ik wil zeggen: vrouwen die het nog erger hebben dan jij!
Maar goed; hou vol. Het maakt je sterk, het maakt je wie jij straks bent. Bijt even door de zure appel heen, echt
vluchten heeft geen zin. En je doet er je kind op zo'n leeftijd helemaal geen goed mee. Je raakt letterlijk verder
van huis als je je kind, maar ook jezelf dit aandoet.
Praat, ga naar je huisarts, leg je probleem voor aan een maatschappelijk werkster, of ga naar een
psychologe. Dat mag, daar hoef je je echt niet voor te schamen. En het is goedkoper.
En anders zoek je een oppas (kennelijk heb je voldoende fin.middelen als je spreekt over drie maanden
even naar het buitenland vertrekken) en ga je eens regelmatig iets voor je zelf doen, iets wat vooral
met ontspanning te maken heeft. Pak een zonnebank, totale ontspanning. Als de situatie zich ervoor leent:
schaf een hondje aan. Haal 'm desnoods uit Spanje, daar doe je heel erg veel goeds mee; je red
zo'n hondje in het ergste geval van de dood.Ik noem maar wat. Nee, niet waar; ik spreek uit ervaring eigenlijk
Maar alsjeblieft, ga niet op de vlucht en gun je kind haar vader en haar vader zijn kind. Dat is niet
alleen zijn recht, het is hoe dan ook jouw plicht.
Het ga je goed; take care
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's