ouderverstotingsyndroom

• 

  vriendin01

  23-08-2009 01:11

  Ben de laatste dagen samen met mijn vriend veel aan het uitzoeken betreffende het ouderverstotingsyndroom, het PAS syndroom. Kinderen worden hierbij negatief geinformeerd over de andere ouder en daardoor in een groot loyaliteits conflict terecht te komen. Omgangsregeling wordt vaak ontzegt in belang van het kind. Geestelijke drama's omdat kinderen zelf niet meer weten wat ze moeten doen. Vreselijk om te zien dat ouders hun eigen jaloezie en het niet kunnen verwerken van de scheiding op hun kinderen botvieren. Graag informatie hierover en bij welke instantie wij terecht kunnen voor hulp en begrip. Kinderen worden hierdoor echt geestelijk gemanipuleerd en raken totaal de grip op de realiteit kwijt. Hartverscheurend om van dichtbij mee te maken en wat is wijsheid. Als ouder wil je de kinderen totaal niet in die positie brengen. Het contact met je kinderen verliezen is dan de enige optie en dat is natuurlijk al een slechte zaak. Maar je wilt je kinderen ook niet nog langer laten beinvloeden en in deze oorlog en alle ruzies betrekken. Zolang je als vader dan met de moeder blijft vechten voor je rechten, worden de kinderen alleen maar steeds vaker gebruikt als macht. en sta je ineens na een jaar lijnrecht tegenover je kinderen die ook beweren dat je slecht bent, dat je liegt. Hoever ga je als vader en wat zijn je mogelijkheden dan nog?

  een bezorgde vriendin
• 

  Me

  23-08-2009 08:44

  Dat is nou altijd zo leuk met die nieuwe partners in de levens van de exen ej. Als die in beeld komen en zich overal mee gaan bemoeien dan pas beginnen vaak de problemen……
• 

  Mrs T

  23-08-2009 15:05

  Nou Me, dat vind ik toch wel heel erg zwart-wit gereageerd en erg kort door de bocht! Elk verhaal is anders dus nooit veroordelen zonder dat je het echt verhaal weet.

  Ik ben al jaren zo'n nieuwe partner en mijn in beeld komen heeft niets te maken met dat mijn lief zijn kinderen niet meer ziet. Ik ken ze namelijk niet en heb ze nog nooit ontmoet.

  Het hele verhaal van Vriendin is ook van toepassing voor mijn lief en zijn ex. Hoe vergiftig je als moeder je kinderen na een echtscheiding……..als je maar constant zegt dat de vader ‘'niet goed is’' dan gaan na jaren en jaren zelfs de kinderen erin geloven. Ze zijn niet klein meer, 18 jaar en ouder maar het gehersenspoel door de moeder heeft effect gehad, ze zijn er in gaan geloven.

  Dus mijn lief heeft zich erbij ‘neergelegd’ dat het is wat het is en misschien op een dag kijken zijn kinderen in de spiegel en denken elk verhaal heeft twee kanten.

  Hij heeft gevochten, hij heeft heel veel pijn gehad, verdriet en ze zijn elke dag in zijn gedachten maar wat kan hij doen? Het is vechten tegen windmolens.
• 

  Frenk

  23-08-2009 15:28

  Ook in het bericht van Me zit een kern van waarheid, net als m.b.t. kinderalimentatie waarbij een groot aantal nieuwe partners bang zijn dat ze zelf te weinig krijgen en dan gaan zeuren over de hoge kinderalimentatie van hun partner en zijn ex.
• 

  Mrs T

  23-08-2009 20:36

  Frenk Schreef:

  ——————————————————-

  Ook in het bericht van Me zit een kern van waarheid, net als m.b.t. kinderalimentatie waarbij een groot aantal nieuwe partners bang zijn dat ze zelf te weinig krijgen en dan gaan zeuren over de hoge kinderalimentatie van hun partner en zijn ex.

  ——————————————————

  Nou Frenk, dan ben ik heel erg benieuwd waar de kern van waarheid zit in het bericht van Me. Elke ex zal op een gegeven moment een ‘nieuwe’ partner krijgen en dat betekent dat ook Me de ex zal kunnen zijn/worden met een nieuwe partner.

  Als je een relatie begint met iemand die gescheiden is en kinderen heeft dan weet je toch waar je aan begint, denk ik.

  Ook ik heb kinderen en mijn lief wist ook heel goed wat dat inhield. En ‘'zeuren’ over de kinderalimentatie hebben wij nooit gedaan……..O ja, ik twee geleden wel toen wij er achterkwamen dat de dochter van lief al werkt en in haar eigen onderhoud kon voorzien en toch steeds de kinderalimentatie ontving omdat zij vond dat haar vader maar moest betalen tot haar 21e jaar!

  Dus scheer alsjeblieft niet iedereen over een kam omdat jij misschien een vervelende ervaring hebt meegemaakt? Daarom schreef ik ook dat elk verhaal twee kanten heeft en dat elk verhaal anders is.

  Maar dit onderwerp was ouderverstoting. Elk ‘gevecht’ (via de rechtbank of wat dan ook) dat je als vader of als moeder aangaat tegenover je ex gaat altijd ten koste van en over de hoofden van de kinderen. Kinderen hebben al zo veel te verwerken na een scheiding van hun ouders waarom dan ook nog een gevecht aangaan omdat jij vind dat jij in je rechtstaat (en al heb je ook helemaal gelijk) Het is en blijft een gevecht met of tegen je ex!
• 

  vriendin01

  23-08-2009 21:13

  Natuurlijk heeft ieder verhaal twee kanten en begrijp ik de frustratie van iedere vrouw die verlaten is door haar man, om welke reden dan ook. Als hij dan ook nog eens een nieuwe vriendin heeft en zijn leven weer aan het oppakken is kan dat inderdaad heel moeilijk zijn voor degene die achterblijft. Maar ik ben altijd op de achtergrond gebleven wat betreft zijn kinderen. De korte en weinige tijd die hij had met zijn kinderen waren voor hem heel bijzonder en dan deed ik een stap terug. heb me nooit bemoeid met zijn ruzies tussen hem en zijn ex. Ik steun mijn vriend en troost hem in deze moeilijke tijd, luister naar zijn verhaal in deze moeilijke situatie. Het is zijn gevecht en ik kan en mag me daar niet tussen mengen. Ook door de uitspraak die Me heeft gedaan en vele inderdaad altijd mij dan de schuld zullen geven blijf ik zoveel mogelijk op de achtergrond, hier was ik al bang voor dat vele inderdaad zoiets zouden gaan roepen. Nee hoor, dat is dus hier niet het geval. Het betreft jaloezie en haat tegenover mijn vriend betreffende zijn keuze en zijn leven dat hij wil leiden. Vrouwen die gekwetst zijn en de kinderen gebruiken omdat dat het enige is waarmee ze hun ex-man nog kunnen raken. De vader staat dus altijd machteloos en moet toekijken zonder hulp van buitenaf. In een land met zoveel regels, instanties en hulpvoorzieningen is het toch uitermate triest dat dit dagelijks plaatsvindt zonder dat iemand hiervoor ter verantwoording hoeft te komen. Iedereen weet dat het veelvuldig gebeurt maar iedereen kijkt toe en haalt de schouders op, of geeft zelfs de nieuwe vriendin de schuld, heel bizar dus……

  een vriendin
• 

  Danielle

  24-08-2009 11:06

  En dan geef jij nog het klassieke voorbeeld vriendin01.

  Mijn man werd de toegang tot het huis geweigerd per sms. Zo begon zijn ex de eerste stappen van de scheiding.

  Toen was ik nog niets eens in beeld en deed madame al moeilijk over het feit of hij zijn kids wel of niet mocht zien.

  En nee, hij ging niet vreemd. Zij had alleen geen zin om moeite te doen voor haar huwelijk en vond het wel welletjes

  geweest. Eenmaal gescheiden (ik kwam pas in beeld een paar maanden nadat hij het huis uitgezet was), wilde

  madame hem eigenlijk toch wel terug. Helaas voor haar had ze zoveel kapot gemaakt bij hem dat hij daar niet eens

  over nadacht.

  En ja, ik ben helaas wel zo'n vrouw die haar man helpt in zijn gevecht. Waarom? Simpel, ik ken de weg in dit hele

  misselijke spel van omgangsonrecht en weet hoe ik teksten moet schrijven om de andere partij onderuit te halen.

  Daarnaast is mijn man tijdens de scheiding met een eigen werk begonnen waarbij hij met gevaarlijke machine werkt.

  Op dat soort momenten kan hij zich niet bezig gaan houden met het getrut om die hele omgang (hij is een piekeraar)

  om dat het risico dan heel hoog is dat het misgaat en dat is iets dat ex misschien wel wil, maar dat kun je de kids ook

  niet aan doen.

  Daarnaast had ik een hele goeie band met de kids. In het begin heb ik me opgesteld als een vriendin van papa. Dat

  hebben ze geaccepteerd en we kregen een goeie band. Tot…

  Tot het moment dat hun moeder het allemaal niet meer trok (zoals zij onlangs tijdens een zitting zich liet ontvallen). Sindsdien

  is het einde zoek en ziet mijn man de kids nu al 19 maanden niet meer. Er was 1 uitzondering (dankzij de rechter) en dat was

  op onze huwelijksdag. Toen moesten de kids aanwezig zijn van de rechter. Daar waren wij heel blij mee en de kids ook.

  Dat was de laatste keer.

  Ik kan nog veel verder uitwijden over het verhaal hier, want er zijn nog meer dingen die tegen ex spreken. Maar ik hou het simpel hier bij.

  Het PAS-syndroom is erg en helaas is er (nog) niets aan te doen in de zin van speciale therapiën of iets dergelijks. Het enige dat je

  kunt doen is eindeloos je partner steunen, je grenzen leren - maar zeker niet wegblijven als zijn kids over de vloer zijn (het worden

  genegeerd door de nieuwe partner is net zo erg –> zeg ik als ervaringsdeskundige) en veel, heel veel praten met anderen over

  dit onderwerp. Via bijvoorbeeld Hyves kun je met heel veel mensen in contact komen die in hetzelfde schuitje zitten (oa dwaze vaders, zit ik ook bij)
• 

  vriendin01

  24-08-2009 13:02

  Daarnaast hebben wij ook nog het probleem dat de ex zich zo heeft verzet tegen de nieuwe vriendin van papa. Kinderen zijn nu al zover dat ze zich tegen mij verzetten. De oudste beweert de vreemdste dingen over mijn aanwezigheid tijdens hun korte bezoekjes. De laatste weken heeft mijn lief de kinderen niet meer gezien en ik voel me schuldig hierdoor. Ik ben niet lief zeggen de kinderen. Mijn kinderen zijn niet leuk. Bij ons mogen ze niets en doe ik boos tegen ze. Dit zijn dingen die de kinderen van mijn vriend nu roepen en dat doet pijn.

  Een vriending
• 

  vriendin01

  24-08-2009 13:27

  Ex-vrouw heeft vanaf dag 1 dat ik in beeld kwam toegegeven dat ze absoluut niet mee wilde gaan werken om te zorgen dat de kinderen het leuk zouden vinden bij ons. Dagjes uit naar speeltuinen werden altijd door de kinderen als plezierig ervaren maar onderweg naar huis zagen we ze veranderen. Het was net of ze niet wilde genieten om mama geen pijn te doen. Dan draaiden ze volledig om vlak voordat ze thuis waren en zeiden dat het helemaal niet leuk was. De laatste maanden werd dit zo erg dat ze ons zelf gingen uitproberen. Ruzie zoeken en niet luisteren om te kijken of papa hun gelijk zou geven. Papa was namelijk weg gegaan zeiden ze en had hen in de steek gelaten. Papa liegt heel veel en alles wat hij zegt moeten ze dus maar niet geloven. Papa heeft een nieuwe vrouw en andere kinderen en die zijn nu belangrijker. Vreselijk als kinderen dit in hun hoofd hebben. Bij mama mogen ze alles zelf kiezen en beslissen en bij ons moeten ze ineens luisteren. Wij zijn helemaal niet streng maar gewoon de normale huisregels waren al vermoeiend. Een beetje mee opruimen als je gespeeld hebt. Je eigen rommel in de prullenbak gooien en dat soort kleine dingen. Snoepjes eerst vragen en niet zomaar zelf pakken. Lijken me normale regels niets vreemds. De kinderen zeiden zelfs de laatste tijd al tegen papa dat ze niet naar hem hoefden te luisteren want hij woont niet meer bij hun. Heel eng dus.

  Die mevrouw waar papa bij woont is ook niet leuk, dus dit vooroordeel krijg je dan bij de kinderen niet meer weg. Hoe je ook je best doet en hoe vriendelijk en meegaand je ook bent. Als ik ze iets vroeg kreeg ik geen antwoord, want ik was niemand zeiden ze dan. Dit verzinnen kinderen niet zelf dat geloof ik niet. Dit wordt ze voorgeschoteld.

  een vriendin
• 

  Danielle

  24-08-2009 13:45

  Jullie hebben zeker niet toevallig tijdens de momenten dat ze bij jullie waren en het wèl leuk vonden, foto's gemaakt hè van die blije

  en ontspannen gezichten? Da's iets dat ik heel veel adviseer om te doen, juist ter voorkoming van dit soort misselijke geintjes van exen.

  Hebben wij ook gedaan en niemand kan er dus om heen. Ex probeert het wel, maar geen rechter die haar gelooft. Nu is bij ons alleen het

  probleem dat instanties die er voor moeten zorgen dat de omgang weer gaat lopen, tegen werken, waardoor ex dus weer het “geluk” aan haar

  kant heeft. Maar hoe dat ook uitdraait. Wij hebben ten alle tijden het bewijs in kleur liggen dat ze het niet slecht hebben gehad hier.