Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
na een aantal keren hier gekeken te hebben ben ik benieuwd
hoeveel vaders hun kinderen nog zien, ben zelf gescheiden,
zie helaas mijn kinderen niet door een gevecht van echtscheiding van 3 jaar,
deze zijn helaas beinvloedt door de andere kant
heeft er iemand hetzelfde meegemaakt , en hoe gaan je er mee om.
dank voor het antwoord
karel
Ik zie mijn beide dochters regelmatig.
Dit weekend komen ze allebei logeren, dus dat wordt weer gezellig.
De jongste wordt zondag weer opgehaald door haar moeder. Die is naar verwachting om een uur of vier hier.
Dan gaan we met z'n allen fonduen en om een uur of 8 a 9 gaan ze weg.
Al met al een gezellig weekendje dus.
T.C.
Hoi Kare,
Ik ben 6 jaar geleden gescheiden, heb 2 kids, inmiddels 10 en 14 jaar.
1 Jaar na de scheiding is mijn ex hertrouwd en samen gaan wonen op 120 km van mijn huis.
Zij heeft mijn kinderen meegenomen en zonder mij in te lichten onze kinderen aldaar ingeschreven. Ik wist van niets.
Mijn ex heeft in die 6 jaar NIET 1 x onze kinderen gehaald of gebracht, dat was teveel moeite..
Nadat mijn ex120 km verder ging wonen, kon ik de frequentie van 1x per 2 weken halen en brengen niet meer opbrengen.
Die was te kostbaar (benzine) en te vermoeiend (na drukke werkdag 4 uur onderweg (files) om de kids op te halen en te brengen. Ik heb met mijn kids afgesproken dat ik ze nu 1x per 4 weken haal én breng.
Uiteraard is dit veel te weinig naar mijn (en mijn kids) zin, maar het is niet anders.
Ik heb mijn ex al 4 jaar niet gesproken of gezien. (alle contact verloopt via de kids) en daar heb ik vrede mee..
Mijn tijd komt nog wel 
Ik stuur kaartjes naar mijn kids , stuur SMS en bel regelmatig. (als ze over een telefoon beschikken, ook dit wordt behoorlijk gesaboteerd) maar ze worden ouder en accepteren steeds minder van moeders.
Dit geeft mij moed en energie voor de toekomst… Ik kan met een gerust gevoel iedereen vertellen dat ik maximaal heb geinverteerd om mijn kinderen te proberen te betrekken in mijn leven en mijzelf te betrekken in hun leven.
Mijn kids lopen met me weg, zijn gek op me. Mijn oudste van 14 komt regelmatig een knuffel halen of brengen en daar kan ik zo van genieten…..
Blijf eerlijk tegenover je kids, (bedrog komt toch uit)
Hoor ze niet uit, (je kinderen moeten niet tussen de ouders staan, wees de verstandigste)
Wees er voor ze als ze je nodig hebben. (probeer je open te stellen voor non-verbale communicatie.)
Tijd heelt alle wonden en eerlijk duurt het langst..
Met vriendelijke groet,
Johan
Mijn man komt hier nooit, dus even namens hem….
In 2004 werd hij het huis uitgezet.
2005 echtscheiding rond en omgang vast.
Kinderen 1x in de 3 weken een weekend + helft schoolvakanties.
Tenminste dat was de bedoeling. Ging met vallen en opstaan.
Geweldige tijden gekent met de kids tot….
Ex vorig jaar februari eigen handig besloot de omgang stop te zetten.
Nu 2 jaar de kids niet meer gezien op onze trouwdag na.
Mijn man is door verwezen naar't Omgangshuis om de omgang weer op
poten te krijgen, maar dit duurt nu alweer bijna een jaar en er is nog niet
eens een begin gemaakt behalve een intake gesprek. Overigens is een
vorig Omgangshuis spaak gelopen om dat die instantie zich niet waar
kon maken.
Schrik niet Karel het gaat om bijna 50.000 kinderen die moedwilllig bij de andere ouder wordt weggehouden. Kijk maar eens op vaderkenniscentrum
Hierop kun ke ook vele tips vinden en er is iemand die je advies kan geven.Voor nu sterkte voor jou een klote maand waarin je het gemis dubbel zo hard voelt.
Ik antwoord even voor mijn ex-man, want die komt hier ook nooit.
Ondanks alle problemen die wij onderling hadden, heb ik er zelf altijd voor ‘gestreden’ dat de kinderen hun vader bleven zien.
Een van de rechten van een kind (maar ook van een ouder) is het omgangsrecht. Het is voor kinderen heel belangrijk om op te groeien met beide ouders. Het heeft niet zo heel veel te maken met ‘frequentie’ als het maar met een bepaalde regelmaat is. Kinderen zijn er bij gebaat indien zij de karaktertrekken van zowel vader als moeder bij zichzelf herkennen. Dat betekend dus ook een bepaalde omgang met elkaar. Ik merk alleen wel dat naarmate kinderen ouder worden (pubers) dat zij zelf steeds meer proberen ‘vast’ te houden aan hun vertrouwde omgeving, vrienden, school etc. Indien vader en moeder dan op een dusdanige afstand van elkaar wonen dat het leven van hun kind niet meer ‘vertrouwd’ is, zullen zij steeds meer kiezen voor de omgeving waar zij naar school gaan. Ik heb zelf nog geen manier gevonden om daar op een juiste wijze mee om te gaan. Ja, ik vind het belangrijk dat zij naar hun vader gaan, maar ik kan me ook voorstellen dat een puber het super lastig vind als hij het ene weekend wel kan voetballen en het andere weekend niet. Of als hij nergens wordt aangenomen voor een bijbaantje, omdat hij maar 1 keer in de 2 weken kan werken. Ik vind dit heel erg lastig voor het kind, maar kies er niet voor om dan maar te verhuizen en weer dichter bij mijn ex te gaan wonen.
Ik denk Mar (even vanuit m'n eigen positie destijds als puber gesproken) dat het belangrijk is dat je ex
probeert hun aandacht vast te houden. Waar ik van baalde is dat ik het gevoel kreeg net een hondje
te zijn die braaf mocht op zitten en pootjes geven. Ik sliep in een kamer waar even een zonnebank aan
de kant geschoven moest worden en er was niets persoonlijks voor mij. Ik had er voor mijn gevoel niets
te zoeken. Ik ging om dat ik m'n pa wilde zien en graag onze band behield, maar hij en zijn nieuwe
partner gaven me nooit het gevoel dat ik er echt welkom was.
Ik voelde me zelfs beter thuis bij mensen die ik nauwelijks kende dan dat ik bij m'n eigen pa voelde.
Danielle,
Ik ben het helemaal met je eens dat het voor de kinderen zo belangrijk is dat zij zich welkom voelen. Helaas heeft mijn ex het veel te druk met zichzelf en alles wat hij belangrijk vindt en zelfs in de weekenden dat de kinderen bij hem zijn, heeft hij eigenlijk helemaal geen tijd (en ook geen interesse) in wat zij doen en willen. De jongens (13 en 15) hebben vorig weekend eindelijk hun stapelbed van 10 jaar geleden maar van elkaar afgehaald en de achterkant verwijderd, aangezien de oudste niet meer in zijn bed past. (de oudste is op dit moment 1,84m, dus je kunt je een beetje voorstellen hoe hij in zijn bed ligt). Het huis heeft weliswaar 5 slaapkamers maar zij slapen beiden nog samen op een kamertje (en ze willen dit volgens zeggen ook niet anders hoor, dus dat is dan maar gelukkig).
Nee Daniëlle ik heb besloten dat ik mij niet druk maak over het hoe en waarom bij hun vader. Daar heb ik namelijk geen invloed op, maar ik vind het wel belangrijk dat zij hun vader leren kennen, zodat ook zij zichzelf leren kennen en in ieder geval keuzes kunnen maken in de toekomst over wat ze wel en wat ze niet aanvaardbaar vinden.
Johan,
Houdt moed.
Mijn broer heeft ook een hele moeilijke scheiding meegemaakt waarbij zijn dochters werden beinvloed door de moeder.
Zij waren destijds 10 en 14 jaar oud.
Nu 4 jaar later weten de kinderen beter en is de relatie steeds beter want kinderen zien en horen alles en onthouden ook alles.
Zij trekken vanzelf de conclusie bij wie ze willen zijn en wanneer en hoeveel.
Tijd is hierin een factor al zal je daar nu weinig aan hebben maar het leven is nog jong.
Succes voor de toekomst.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's