Boze zoon die niet naar zijn vader wilt

• 

  Petra

  09-02-2010 10:44

  Hallo,

  Het volgende. Zoon (6jr) wil niet meer naar zijn vader. Hij gaat om het weekend van zaterdagavond tot maandagavond naar zijn vader. We zijn inmiddels ruim 3,5 jaar uit elkaar en het is altijd zo gegaan. Nu ineens wil hij niet meer. Zoon heeft altijd wel aangegeven dat hij geen 2 nachtjes wil blijven slapen maar ik hem daarop aangesproken en uitgelegd dat het zo is en het ook belangrijk is dat hij zijn vader ziet (natuurlijk in andere bewoording..).

  Nu is zijn vader een maand geleden tijdens een weekend gigantisch uit zijn slof geschoten en is heel boos op hem geworden. Sindsdien zijn de problemen begonnen. Zoon begon bij terugkomst al wanneer hij weer ‘moest’ en begon hardverscheurend te huilen dat hij niet wilde. Dit ging de hele twee weken door. Het moment dat zijn vader hem weer op wilde halen was het drama. Zoon wilde pertinent niet mee met alle drama en schreeuw- huilbuien erbij… Ik stond machteloos, ik kon het niet aanzien.. Uiteindelijk is vader weggegaan en heb ik met zoon gepraat. Hij wilde dan wel de volgende dag, maar geen nachtje slapen.

  Vader heeft hem de volgende ochtend opgehaald maar heeft op zoon ingepraat en hij MOEST blijven slapen. Dus dat is ook gebeurt. Met gevolg dat zoon nu helemaal niet meer wil.

  Wat moet ik hiermee?? Vader eist zijn recht op en hij staat dan ook gewoon op zaterdagavond voor de deur… Ik ben zo bang dat zoon hier een trauma aan overhoudt. Even voor de duidelijkheid. Ik wil ook dat zoon naar zijn vader gaat en praat niet negatief over zijn vader. Zijn vader ziet dit anders, IK ben de boeman en krijg alle vloekwoorden tegen me aan via mail en telefoongesprekken.

  Wat te doen?? kind niet meer laten gaan en hopen dat het een fase is?? Inmiddels heb ik wel iemand (psych) ingeschakeld, maar ja duurt lang voordat die tijd heeft.
• 

  Ricky

  09-02-2010 17:33

  Gewoon laten gaan, regels zijn regels, deze had hij ook na moeten leven als jullie wel in huis hadden gewoond.

  Dus gewoon op de afgesproken tijden met vader mee.

  Succes en sterkte met deze situatie.
• 

  Mar

  09-02-2010 23:15

  Petra,

  Ik kan me voorstellen dat je in een heel lastig parket zit en dat je het antwoord van Ricky niet echt leuk vind, maar je zal inderdaad even moeten doorzetten.

  Probeer aan je zoon uit te leggen dat het feit dat Papa boos op hem geworden is, niet betekend dat Papa minder van hem houdt. Dat je zoon zal moeten accepteren, ook al vindt hij dat niet leuk, dat er dingen anders zijn. Dat Papa en Mama nu ze niet meer bij elkaar wonen, misschien ook wel andere regels hebben en dat dit wellicht niet altijd leuk is, maar dat hij ook bij andere mensen zich zal moeten houden aan andere regels.

  Hij is pas 6 jaar oud, dus hij is veel flexibeler dan jij denkt en ook al zal het pijn in je hart doen als hij weer zo hartverscheurend huilt, laat hem in ieder geval wel gaan.

  Succes
• 

  Resi

  10-02-2010 00:18

  Petra, neem eens een andere situatie. Je kind is leerplichtig, maar wil niet naar school toe. Wat doe je dan? Kind van school houden terwijl het leerplichtig is? Mogelijk voor jou een vreemde vergelijking, maar denk dat dit ook een situatie is waarbij het kind moet leren met bepaalde situaties om te gaan. Ik kan begrijpen dat je misschien wat meer begrip van je ex had verwacht en om het bv. het overnachten weer langzaam op te bouwen. Echter, voor het kind kan het ook een les zijn om niet altijd zijn/haar zin te krijgen indien het iets per se niet/wel wil.

  Overigens zou ik zelf niet te snel naar een psych grijpen aangezien dit ook voor het kind een belasting kan zijn.
• 

  Petra

  10-02-2010 10:21

  Bedankt voor jullie reacties. Eigenlijk kan ik er niet veel mee, helaas. Ik heb aan hem uitgelegd dat hij moet, en dat het goed voor hem is dat hij zijn papa ziet etc. etc… omdat dit natuurlijk al veel langer (2jr) speelt, maar altijd is hij onder protest meegegaan. Maar nu weigert hij pertinent. Tuurlijk ben ik boos op zoon geworden, maar als een kind zijn vader (letterlijk) van zich afslaat dan is er meer aan de hand.. Ik volg mijn eigen gevoel. Ex dwingt om dit via de maatschappelijk werk traject aan te pakken.

  @Mar, dit heb ik allemaal uitgelegd. Dat ik ook wel eens heel boos op hem ben, etc. etc. Niks helpt.

  Als je kind elke avond in een huilbui uitbarst, niet kan slapen (omdat hij enge dingen in zijn hoofd krijgt) omdat hij over zoveel nachtjes weer naar zijn vader moet.. dat lijkt mij niet goed.En daarnaast trek ik dat ook niet, dagelijks sta ik er tussenin, probeer zijn vader in een goed daglicht te zetten, positief over hem te praten.. Als zijn vader nou ook eens tussendoor zou bellen naar zoon en vragen hoe en waarom, maar dat doet hij ook niet. Als zoon het weekend bij hem is laat hij zoon aan zijn lot over, en heeft meer aandacht voor de kinderen van zijn nieuwe vrouw. Ik heb al geprobeerd dit aan te geven aan ex, dat hij misschien kan proberen om er met zoon alleen uit te gaan bijvoorbeeld. Maar dat is onzin!! Alles wat ik aandraag is belachelijk, slaat nergens op, etc. Dus ja waar sta ik dan??

  Gelukkig ziet school ook in wat er aan de hand is (hebben beide kanten van het verhaal gehoord!) en staan achter mij.
• 

  Johnny

  10-02-2010 16:43

  Ik voel een traject aankomen waar jij/jullie achteraf misschien wel spijt van krijgt/krijgen.

  Vader zal waarschijnlijk blijven volharden om zijn zoontje te blijven zien gedurende de afgesproken dagen. Zou ik zeer zeker wel doen.

  Jij kunt dit blijkbaar niet meer aan(zien). Dit is overigens geen verwijt naar jou hoor. Kan me goed voorstellen dat je er heel erg mee zit.

  Wat er nu kan gebeuren is dat jij aanklopt bij verschillende instanties die zich er vervolgens mee gaan bemoeien. Ik zie hier best wel een groot risico in.

  Verhouding met de vader wordt op scherp gezet en mogelijk volgen juridische stappen. Onderzoek wordt wellicht ingesteld door de Raad, al dan niet op jouw verzoek of hulpvraag. Vooal als strijd etc blijkt.

  Ik zou toch echt proberen er samen uit te komen en instanties er buiten te laten.

  Is een persoonlijk gesprek met de vader niet mogelijk? Wellicht nadien een gesprek met jullie zoontje erbij?

  In iedergeval wens ik jullie veel sterkte en wijsheid.
• 

  Danielle

  10-02-2010 22:03

  Even een GROTE waarschuwing vooraf….

  Probeer aub jeugdzorg/raad voor de kinderbescherming/etc buiten de deur te houden.

  Waarom? Deze mensen doen meer kwaad dan goed.

  Probeer inderdaad voor je zoon een kinderpsycholoog/vertrouwenspersoon op school,

  zoek desnoods in je familie en/of kennissenkring iemand waar jouw zoon zich goed

  bij voelt en waar ie mee kan praten.

  Voor jezelf en je ex….probeer mediation. Bij veel mensen werkt het niet, maar wie weet

  voor jullie wel. Laat onder tussen de mensen die jullie zoon begeleiden voor je ex het

  één en ander op papier zetten zodat hij het misschien wel begrijpt.

  Probeer ze te stimuleren in schrijven en/of msn contact met elkaar.

  En laat aan alle kanten je ex duidelijk weten dat je héél graag wil dat hij en z'n zoon

  contact met elkaar hebben, maar dat je even niet weet hoe je met z'n moeilijke gedrag

  thuis om moet gaan.

  Misschien heb je al het één en ander geprobeert, maar ik smeek je bijna om jeugdzorg en

  dat soort instanties er buiten te houden. Hier zullen jij en je zoon meer ellende van onder

  vinden dan dat je ooit zou kunnen bedenken. Twijfel je…. kijk naar Sbs6 28 februari Da's Je Goed Recht.

  Vervolg als het goed is op de uitzending van 31-01-2010 jl (te vinden op site sbs onder gemiste uitzendingen vanaf 23min15).

  Er zijn meer dan 1000 reacties bij hen binnen gekomen over de wanpraktijken van deze instanties.

  Verder heel veel sterkte, wijsheid, maar bovenal geduld gewenst.

  Het is niet makkelijk om een opstandige zoon te begeleiden in de omgang met een vader

  die denkt dat jij de oorzaak bent van dat gedrag, maar je vindt vast en zeker de juiste oplossing (tu)
• 

  Petra

  10-02-2010 22:40

  Bedankt voor de harten onder de riem.. Gelukkig is Jeugdzorg en kinderbesch. nog niet aan de orde, maar als ex de rare dingen in zijn hoofd blijft halen dan zal dat er misschien nog wel van komen. IK hoop dat ook niet, en denk dat dit alles alleen maar verslechterd.

  Voorlopig is enkel de school maatschappelijk werkster ingeschakeld.. Ik hoop dat door dit traject ex en ik op een betere voet komen en normaal met elkaar kunnen praten. Ik snap de woede van ex en vooral de onmacht, maar reageer dit niet op mij af ajb. Een beetje begrip van beide kanten zou al enorm helpen, als ex dat nou ook eens inzag en geen mails van 2 A4tjes volkalkt met beschuldigingen wat ik allemaal fout doe mijn kant op stuurt. Ik probeer met hem hierover te praten (ik bel in ieder geval, ipv 6 mails te sturen), maar ik kan net zo goed tegen een betonnen muur praten.

  Echt waar, bedankt voor de steun!! Het valt niet mee om alles alleen te doen en dan ook nog dit soort problemen erbij te hebben..

  En heb wel besloten dat zaterdag als ex voor de deur staat, thuis te zijn en mijn goede wil te tonen.. Hopen maar dat het geen drama door zoon zal worden. Zal niet makkelijk zijn, maar wil geen juridisch gevecht waarin wordt gesteld dat ik het kind weg houdt bij zijn vader.
• 

  Ricky

  11-02-2010 09:58

  Petra schreef:

  > Echt waar, bedankt voor de steun!! Het valt niet

  > mee om alles alleen te doen en dan ook nog dit

  > soort problemen erbij te hebben..

  > En heb wel besloten dat zaterdag als ex voor de

  > deur staat, thuis te zijn en mijn goede wil te

  > tonen.. Hopen maar dat het geen drama door zoon

  > zal worden. Zal niet makkelijk zijn, maar wil geen

  > juridisch gevecht waarin wordt gesteld dat ik het

  > kind weg houdt bij zijn vader.

  Eerlijk gezegd heb ik wel dat idee, je klinkt alsof je de houding van je zoon aangrijpt als reden iets uit te vechten.

  Je zoon moet leren dat er regels zijn, dat hij niet diegene die bepaald en dus streng wordt toegesproken indien nodig.

  Ik snap dat het moeilijk is je kind verdrietig te zien, maar de regels en afspraken zijn er niet voor niets, dit geld voor jullie alle drie. Dit is de keerzijde van scheiden, hij moet wennen aan de verschillende werelden, toch zal hij het moeten en dat zal nu gemakkelijker gaan dan als hij 13 is.

  Volhouden en dit weekend gewoon mee laten gaan met vader. Dan kan jij ook even opladen.

  Sterkte
• 

  Petra

  11-02-2010 10:24

  @ Ricky.. GEWOON mee laten gaan met zijn vader… Daar gaat mijn hele verhaal om, het kan niet gewoon.. Was dat maar zo dan was het hele probleem er niet. Ik wil niks uitvechten via mijn zoon, ik heb namelijk niks uit te vechten. Ik ben gelukkig, voel me helemaal happy met mezelf, heb een leuk huis, goede baan, goed lopend eigen bedrijf, etc… Ik denk namelijk dat daar het probleem bij vaders is begonnen. Zijn eigen zaak is vorig jaar geflopt, werkt in loondienst waar hij weinig te vertellen heeft, is er vorig jaar bijna aan onderdoor gegaan, loopt bij een psycholoog, etc. Ik voel jaloezie van zijn kant en denk dat het uitvechten van zijn kant komt…

  Voor de duidelijkheid, ik wil ook dat hij ‘gewoon’ naar zijn vader gaat, dit is belangrijk voor hem en voor de band met zijn vader. En daarnaast de tijd voor mezelf te hebben, heerlijk!!

  Was het maar gewoon… pff dat zou een opluchting zijn. Maar ik ben ervan overtuigd dat als ik mijn kind buiten de deur zet al krijsend en huilend (dus letterlijk de deur uit zet), dat hij mij ook niet meer vertrouwd en dat wil ik voorkomen. Het is een zeer gevoelige jongen, die licht autistische trekjes heeft. Een kind dat 2 weken lang ongelukkig is omdat hij naar zijn vader moet, etc. dat lijkt mij geen goed teken.