Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
nore
Als zoon het weekend bij hem is laat hij zoon aan zijn lot over, en heeft meer aandacht voor de kinderen van zijn nieuwe vrouw.
Hoe weet je dat?
Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Dit is geen advies, enkel een weergave van mijn gevoel bij het lezen van Petra's bericht:
Ik ben van mening dat zelfs de kinderen van de meest ‘slechte’ ouders naar hun ouders verlangen en heb dan ook het bange vermoeden dat dit zoeken is naar dingen om bevestigd te krijgen dat het kind maar beter niet naar de ouder dient te gaan.
@tienke, dank je. Dat is precies wat ik doe.. mijn gevoel volgen. Ik lees alleen maar verhalen van kinderen die door de moeder (of vader) onthouden worden van de niet-verzorgende ouder. Daar kan ik niks mee, want dat is niet aan de orde.
Zoon is zondag naar z'n vader geweest en is om half 6 naar huis gestuurd omdat vader het allemaal niet meer trok… Te zwaar en kan het niet meer aan etc. Zoon komt thuis en zegt zware hoofdpijn te hebben (een kind van 6..) en gaat als een dood vogeltje op de bank zitten. Sneu..
Petra,
Petra Schreef:
——————————————————-
> @tienke, dank je. Dat is precies wat ik doe.. mijn
> gevoel volgen. Ik lees alleen maar verhalen van
> kinderen die door de moeder (of vader) onthouden
> worden van de niet-verzorgende ouder. Daar kan ik
> niks mee, want dat is niet aan de orde.
Uhh, pardon?
Ik heb mijn kinderen juist altijd gestimuleerd om het contact met hun vader (de niet verzorgende ouder) te blijven behouden. Ondanks dat het soms zelfs door instanties werd afgeraden. Mijn kinderen zijn inmiddels 15 en 13 en ondanks dat ze het soms nog steeds niet leuk vinden om heen te gaan, gaan ze gelukkig nog steeds. Ik vind het namelijk heel belangrijk voor onze kinderen om zowel hun vader als hun moeder te leren kennen, want alleen op die manier leren zij zichzelf kennen.
> Zoon is zondag naar z'n vader geweest en is om
> half 6 naar huis gestuurd omdat vader het allemaal
> niet meer trok… Te zwaar en kan het niet meer
> aan etc. Zoon komt thuis en zegt zware hoofdpijn
> te hebben (een kind van 6..) en gaat als een dood
> vogeltje op de bank zitten. Sneu..
Petra, ik wil je complimenteren met het feit dat je je zoon toch de ruimte hebt gegeven om met zijn vader contact te hebben.
Beiden zullen het echt nodig hebben, ondanks dat ze dit allebei niet zullen laten merken (het blijven mannen hé 
)
Uiteindelijk zal er een periode komen dat dit zich terugbetaald.
Oh ja en het ‘hoofdpijn-gedrag’ is niet helemaal ongewoon hoor voor een kind van 6. Ten eerste zal hij het gedrag kopiëren van vader of moeder. Iemand die hoofdpijn heeft, hoeft even niets te zeggen en dat kan heel prettig zijn voor een kind wat toch een beetje ‘verdrietig’ is. Neem van mij aan dat dit kind heel goed aanvoelt wat jij graag van hem zou willen horen en dat dit kind er ook voor kiest om gewoon even niet te vertellen hoe het bij vader was. Dit kind heeft ook verdriet over de scheiding. Hij weet dat vader en moeder niet echt aardig meer zijn tegen elkaar, maar nog wel naar hem. Alleen mag hij waarschijnlijk bij vader niet laten blijken dat hij moeder eigenlijk mist en bij moeder mag hij eigenlijk niet laten merken dat hij vader soms mist. Dat is voor een kind op de leeftijd van 6 echt heel moeilijk, die ziet het liefste beide ouders om zich heen.
Als ze wat ouder worden, dan zal je merken dat pubers zich steeds wat meer gaan afzetten en dat ze uiteindelijk kiezen voor de weg waarop ze het minste weerstand ondervinden, want zelfs pubers willen niet ‘uitgehoord’ worden en hoewel je dat vaak niet wil, doe je (of ik in ieder geval) dat toch vaak automatisch.
