het gaat nu echt gebeuren

• 

  wendykaas

  31-10-2010 22:05

  hoi, het gaat nu echt gebeuren ik kies voor mezelf na 10 jaar.Afgelopen tijd veel lichamelijke klachten mezelf kwijt, weg van me gevoel. Zoveel van hem gehouden teveel, keer op keer gekwets. nu nog steeds wel een houden van. Doordat er kinderen zijn doorgaan…..maar hoelang nu het besluit doet pijn maar ik weet voor mij en ook voor hem en de kinderen is dit beter. Vreselijk onzeker hoe en wat en moet het hem nog vertellen hij vind het best zo . ervaring hiermee ? ik hoop zo dat ik er goed aan doe……………….ik heb het al hardop durven zeggen tegen vriendinnen ik ga scheiden kies voor mezelf is nooit mijn intensie geweest toen we gingen trouwen.Maar wat als je er zelf aan onder door gaat. 2 kinderen vind het vreselijk voel me een vreselijke mama maar weet ook als dit doorgaat er een ziek mama is . Geef me hoop advies , jullie stonden ook voor een keuze hoe hebben jullie dat gedaan?
• 

  hans

  02-11-2010 07:36

  hallo,

  wat heb je er allemaal aan gedaaan , om het weer op de rit te krijgen. Ik lees dat je het niet meer trekt. Dat je vriendinnen al wel op de hoogte zijn, maar hij niet. Dat je er met vriendinnen over praat eerst is goed, maar eerst met je partner lijkt me beter, zeker als er dus kinderen bij zijn betrokken. Op een gegeven moment valt er niets meer te praten want dan heb je dus al een keus gemaakt zonder het met elkaar op te lossen. Het lijkt typisch vrouwelijk. Ik zit zelf ook in deze situatie , ben alleen man. Heb geprobeerd om er met een therapeut van alles uit te halen maar de deur zat al op slot. Neem niet zomaar een beslissing zonder er alles voor 200% aan gedaan te hebben. Het is zo makkelijk om maar te roepen dat het beter voor de kinderen is. Ik heb zelf 2 kinderen van 1 en 3. Neem je verantwoordelijkheid.
• 

  kaatje

  02-11-2010 12:06

  Wendy ik zit met hetzelfde ook al 13 jaar van kommer en kwel maar ik kan het besluit niet nemen .Het is knap van jou dat je de knoop doorhakt want jou leven gaat ook voorbij en ja de kinderen zien niet graag dat hun moeden verdriet heeft .Ik zou zeggen probeer je zelf veer terug te vinden in een nieuw leven zonder man
• 

  wendykaas

  04-11-2010 12:14

  Bedankt Hans voor je duidelijke reaktie. iK BESEF ME NU DAT IK ER nogmaals goed over na moet denken . Ik praat nu ook met mijn man,veel meer als vroeger,er is nog iets van liefde,daar hoe ik me aan vasthooden.Geef het nog een kans…………..groet Wendy
• 

  anne

  04-11-2010 20:29

  Beste Wendy

  Ik heb hetzelfde meegemaakt en veel te lang doorgegaan met mn huwelijk. Als ik nu er op terugkijk heb ik zo'n spijt dat ik zo'n groot deel van mn leven verpest heb.

  het is nu zoveel duidelijker voor me.. Ben ook eens weggegaan en later weer een tijd bij ex gaan wonen en dit is bij nader inzien zo'n misser geweest. Echt meid,

  je denkt dit niet voor niets. Als je al twijfelt en zo op het punt hebt gestaan als je nu klaarblijkelijk al gestaan hebt, is de basis toch ook weg?

  Je moet niet bang zijn voor reacties van buitenaf en bang zijn voor “de kinderen” Het hangt er zo vanaf hoe je daarmee om gaat. Je kinderen hebben toch ook recht op een

  moeder die gelukkig is? Als je maar doormoddert, sluit je alle nieuwe mogelijkheden uit. Je komt nooit tot rust. Je maakt nooit een basis om opnieuw te beginnen

  op een andere manier.

  Natuurlijk strekt je exman je een hand uit maar mijn ervaring is dat die uitgereikte hand minder manifest wordt en alles zich weer herhaalt. En weer een tijd verloren.

  Ik ben nu officeel gescheiden. Maar mijn ex neemt het me nu kwalijk dat ik toen ik nog niet officeel gescheiden was, maar wel apart woonde, een tijd weer bij hem ging

  wonen. Hoewel hij toen erg blij was , heeft het hem later erg haatdragend gemaakt en heeft me achterna gezeten met rechtszaken, wilde alimentatie omdat ik hem zgn

  een verkeerd idee had gegeven met dat teruggaan. Voor mij was het een “proberen” Hij heeft het gezien als, nu komt het allemaal weer goed. Hij heeft dat op me willen wreken.

  Dus wees duidelijk. Neem een beslissing, maar neem die dan ook echt en ga voor jezelf en vecht ervoor. Laat je niet van de wijs brengen of op je schuldgevoel werken. Ik zie het nu zo duidelijk: hoe kun je nu bij iemand blijven als je niet zielsveel van hem houdt? Ik heb nu een vriend van wie ik vreselijk veel hou en met wie ik heel gelukkig ben. Heb pijnlijk veel spijt dat ik dit niet eerder heb gedaan, Maar verliefd en dankbaar ben ik ook. En ontzettend stom geweest.

  Heel veel sterkte

  anne