Omgang (lang verhaal, pffff)

• 

  Sweetdreams

  09-02-2011 13:06

  Hoi allemaal.

  Daar er geen aparte prikbord is voor omgang zet ik mijn verhaal hier neer. Tis wel een lang verhaal, sorry daarvoor.

  Sinds 2008 officieel gescheiden, 2007 alleen met 3 kids (toen 14, 11 en 2 jaar), blijft omgang steeds weer een probleem. We hebben officieel een standaard omgangsregeling, om de 2 weken een weekend en de helft van de vakanties. Dit ging vanaf het begin al mis. Geen slaapplek werd gezegt dus de kids gingen elk weekend een paar uur mee, zaterdag of zondag, en vakanties mocht ik niet over klagen, soms nam ex ze een dag extra en dat was meer dan menig ouder deed. In de grote vakantie mochten ze wel een week mee, naar de camping. Wel bij mediator bedongen dat als de kids in de vakanties niet de helft mee gingen voor elke dag 5 euro werd betaald daar dit bedrag wel van de KA berekening was afgetrokken. Dat werd ook (onder protest) betaald indien gevraagt maar na een jaar werd het eenzijdig opgezegt, ex wilde geen oppasgeld meer betalen. De kids werden echter ook niet vaker meegenomen, integendeel.

  Steeds vaker werd tegen de oudste twee gezegt (waar ik bij zat), blijf maar thuis, begrijp het helemaal als jullie niet meewillen, we gaan naar … (iets voor kleine kinderen tot een jaar of 9) … is toch niets aan voor jullie … ect ect. Protesten van mijn kant werden afgedaan met, bemoei je er niet mee, ik beslis zelf wel met de kids of ze mee gaan of niet en bovendien, ze zijn toch niet lastig? Ex had omgangsrecht geen plicht. Steeds minder vaak gingen de oudste twee mee, ze voelden zich overbodig. Drie maanden nadat ex weg was gegaan bleek er een partner (met kind) in beeld te zijn. Ondanks dat deze een woning bezat was er nog steeds geen slaapplek voor alle drie tegelijk. Incidenteel kon er wel 1 blijven slapen. In het begin gingen de drie meiden nog wel eens mee, zaten daar de hele dag binnen, achter pc, tv of boek of konden oppassen op de jongste, danwel werden naar de speeltuin gestuurd, ga vrienden maken. De hele tijd werd er weinig tegen ze gezegt totdat … ze in de auto op de terug weg zaten, dan kwam er een hele preek wat ze allemaal wel niet fout hadden gedaan, anders hadden moeten doen, dat ze geen opvoeding hadden gehad, allemaal de schuld van … ect ect … vlak bij huis moesten ze het hele verhaal maar weer vergeten, want, zo zei ex, problemen tussen ouders ging ze eigenlijk niet aan.

  In 2009 liep het op een einde. In de grote vakantie mochten ze een week mee naar de camping. De oudste , toen net 16 jaar geworden, kreeg te horen dat ze nooit mee mee hoefde te gaan, ze was niet gezellig. Het jaar erop moest ze maar naar Spanje gaan met haar vriend, kreeg ze honderd euro toe. Half weg de week werd ik gebelt dat de middelste niet langer daar wilde blijven. Ze bleef maar huilen, of ik haar ‘even’ wilde komen ophalen. De oudste en jongste werden een dag eerder terug gebracht, want er dreigde regen voor de volgende dag. Of ik maar even wilde zorgen thuis te zijn.

  Vanaf dat moment is de oudste nog maar 1x mee geweest, de middelste 4x, de jongste wel regelmatig. Vanwege autisme en adhd heb ik voor de oudste twee pgb. Daarvan gaan ze o.a. 1 x in de maand naar tijdelijk verblijf. Vrijdag breng ik ze, zaterdag werd de jongste opgehaald door ex, zondag bracht ex jongste terug en pikte dan meteen de oudste twee op vanaf hun tijdelijk verblijf. Dan zag/sprak hij ze tenminste nog 1 x in de maand. Sinds april 2010 wilde de oudste twee zelfs niet meer dat ze werden opgehaald van hun tijdelijk verblijf. Half uurtje per maand, en zelfs dat was ze al te veel om met ex door te brengen. Dit hebben ze overigens niet met mij besproken maar met de begeleiding van het tijdelijk verblijf. Vanaf mei heb ik ze dan ook weer opgehaald. Ze zijn vanaf april niet meer meegeweest met ex.

  Afijn, om een lang verhaal nog langer te maken …. Sinds dit jaar gaat eindelijk de regeling om de twee weken een weekend in voor de jongste (inmiddels 5 jaar). Zolang zij naar ex wil moet ze vooral gaan, leuk voor haar. Elke oneven week zou ze opgehaald worden. Week 1 ging niet door, (8/9 jan) want ze was met kerst al een nacht geweest en met oud en nieuw een nacht. (weet het, weer geen helft van de vakantie, maar ja, mag immers niet zeuren?). Eerst volgende weekend, week 3 (22/23 jan) wachte me de volgende verrassing. Ex kwam aan de deur met de volgende mededeling. Vanaf januari had hij geen auto van de zaak meer, er zou een auto worden aangeschaft. Daarom vond ex dat ik voortaan ook maar moest gaan rijden, hetzij heen, hetzij terug. Of ik even de volgende dag de jongste weer kwam halen. Daar ik geen discussie wilde aan de deur waar 2 van de kids bij waren heb ik gezegt dat ik haar de volgende dag wel kon ophalen omdat ik toch toevallig in de auto zat daar ik de middelste moest ophalen van tijdelijk verblijf. Volgende dag kleine opgehaald.

  Na anderhalf week een sms, of ik de kleine voor 11 uur zaterdag wilde brengen. Daarop terug gesmst van niet. Was niet in de buurt, zag geen reden om haar te brengen. Vervolgens een boze sms. Dit was afgesproken, ik zou brengen, hij zou terug brengen. De vorige weekend was het andersom omdat ik dat gevraagt zou hebben (?) … Omdat dit wel een heel verhaal zou worden ex een mail gestuurd, met een sms ‘je hebt mail’.

  In de mail stond het volgende:

  Een mededeling is geen overleg. Omdat ik geen wellus/nietus discussie wilde waar de kids bij waren heb ik toegezegt de volgende dag de jongste op te halen omdat ik toch toevallig moest rijden voor middelste dochter.

  Echter, de gehele maand breng ik de kids overal waar ze wezen moeten en terug. (Naar de tandarts/huisarts/psycholoog/ziekenhuis/oogarts/orthondontist , naar 10 min-gesprekken van school, schoolfeesten, tijdelijk verblijf, vrienden, kennissen, verjaardagen, familie … zelfs naar familie van ex.) Die twee keer per maand om de jongste te halen en te brengen zou toch niet te veel gevraagt moeten zijn. Bovendien ben je zelf meer dan 30 km verderop gaan wonen. Dat is eigen keuze, net als het opgeven van de auto van de zaak. Dan kun je niet eenzijdig beslissen dat ik ook maar moet gaan rijden. Mocht ik toevallig in de buurt zijn wil ik haar best brengen of halen maar voor de rest is het je eigen verantwoordelijkheid.

  Als je me niet gelooft dan vraag je het maar na bij bv je advocaat.

  Hierop kwam een sms dat als ik haar niet bracht ex geen vervoer had. Week 5, (5/6 febr), ging dus niet door, de jongste is thuis gebleven. Nu krijg ik deze week dus weer een sms. De eerstvolgende weekend (week 7, 19/20 febr) verwacht ex gewoon dat ik haar breng. Punt.

  En nu begint dus mijn dilemma. Wat zouden jullie doen? Als ik voet bij stuk hou, dan is er dus kans dat de jongste helemaal niet meer naar ex gaat. Terwijl ze dat wel leuk vind. En ook al heeft ze nu nog geen besef van tijd (twee weken is best lang en ik vertel haar nooit wanneer ex komt want anders heb ik een hysterisch kind als het weer eens niet door gaat, door ervaring wijs geworden) maar er komt een moment dat ze zegt, wanneer ga ik weer naar … En wat moet ik dan zeggen? Ex wil je niet halen, ik wil je niet brengen dus je gaat niet? Lijkt me niet handig. Maar als ik toe geef wat zal dan de volgende eis worden? Waar ligt de grens van toegeven?

  Help …

  Sweetdreams
• 

  lady

  09-02-2011 14:10

  het is idd een lang verhaal, maar wat zou je willen? wil je wel dat je dochtertje contact blijft houden met haar moeder? als je dat wilt, dan zou ik wel je dochter langsbrengen en als het weer niks wordt, eerlijk zijn tegen je dochter en dat je niet weet wat je met deze situatie moet en dat moeder niet aan haar woord houdt; ze voelt het dondersgoed dat er iets niet goed in de haak zit (alleen kan ze dat met niet zoveel woorden zeggen, dus wordt ze hysterisch blijkbaar) en jij bent eerlijk geweest.

  de grens van toegeven ligt bij jou; als jij weet wat je wilt (bijv. je wilt dat dochter contact blijft houden met moeder) dan kan je eerst daarmee beginnen. Op afgesproken weekenden brengen en als niemand thuis is dan is het jammer, maar wel eerlijk zijn tegen je dochter en je laat zien dat je het probeert. Elke keer als er een eis komt zal je moeten overwegen of dat ook iets is wat je wel zou willen en of de eis in redelijkheid is. Probeer dus een redelijke eis niet meteen af te wijzen (alleen omdat jij niet goed om kunt gaan met moeder of andersom; maar beslis in het belang van je kind). Succes.
• 

  Anne-Mieke

  09-02-2011 23:39

  Sweetdreams is de moeder.
• 

  Anne-Mieke

  10-02-2011 04:36

  Ik ben het met lady eens.

  Het is in beginsel in het belang van het kind dat het regelmatig omgang heeft met beide ouders en vooral dát belang mag u hierbij niet uit het oog verliezen. Aan de andere kant hoeft u zich niet steeds maar weer opnieuw achter het karretje van uw ex te laten spannen.

  Stelt u geen duidelijke grenzen, dan zult u n.l. altijd slachtoffer blijven van de machtspositie die uw ex nu bekleedt en dat is nóch in het belang van uzelf, nóch in het belang van uw dochter. Ongemerkt krijgt uw dochter n.l. altijd iets mee van uw ongenoegen en uw zorgen over het onredelijk handelen van uw ex, zelfs al praat u er nooit over met haar (kinderen voelen het meestal feilloos aan als hun ouders ergens mee zitten)

  Hoe dit nu op te lossen? M.i. door (net zoals lady ook al aangaf) toch grenzen te stellen, maar dan wel in alle redelijkheid.

  In het belang van uw dochter zou het b.v. redelijk kunnen zijn dat u haar toch elke twee weken brengt of ophaalt als uw ex dat als voorwaarde stelt voor het plaatsvinden van de omgang. Het gaat immers maar om één keer per twee weken 30 km.heen en terug en dat lijkt mij niet echt onoverkomelijk.

  Onredelijk, want tegen uw belang en ook tegen het belang van uw dochter, is echter als uw ex ieder omgangsweekend weer iets anders wil en eist dat u zich daar maar naar schikt. Door daar zelf grenzen aan te stellen laat u uw ex merken dat u zich niet langer door hem laat manipuleren, waardoor hij uiteindelijk zijn machtspositie zal kwijtraken. .

  Zeg (of mail) hem b.v. dat u wel elk omgangsweekend uw dochter wilt brengen of halen, maar alleen volgens een vaste regeling, dus óf altijd brengen, óf altijd halen, óf om en om en alleen op een vaste dag (en tijd) zodat u voortaan weet waar u aan toe bent. En dat daar alleen van kan worden afgeweken in onderling overleg waarbij ook rekening wordt gehouden met uw wensen en mogelijkheden.

  Op vrijdagavond brengen is dus in principe op vrijdagavond en niet op zaterdagochtend en op zondagmiddag ophalen is op zondagmiddag en niet op zondagochtend. Komt dat uw ex niet uit en vindt u het niet redelijk dat hij van de vaste regels af wil wijken, dan heeft hij pech gehad en ziet hij maar hoe zijn dochter bij hem komt of weer thuis bij u. En omgekeerd geldt hetzelfde. Is de afspraak dat uw ex uw dochter op vrijdagavond ophaalt en komt hij ineens met de mededeling dat het zaterdag wordt en u wilt dat niet of het komt u niet uit, dan zegt u hem dat hij op vrijdag kan komen of anders blijft uw dochter het weekend thuis. En zou hij uw dochter op zondag thuisbrengen en wil hij daar tegen uw zin in zaterdag van maken, dan zegt u dat het omgangsweekend dan niet door kan gaan, of (als hij daar pas mee komt als uw dochter al bij hem is) u zorgt dat u op zaterdag niet thuis bent, zodat hij aan de gesloten deur komt.

  Er kunnen dan twee dingen gebeuren:

  - óf uw ex realiseert zich dat hij u niet meer in zijn macht heeft, legt zich daar uiteindelijk bij neer en gaat zich toch maar aan de afspraken houden en voortaan ook rekening houden met uw wensen en mogelijkheden

  -óf uw ex blijft weigeren met u rekening te houden en het interesseert hem geen biet dat hij daardoor omgangsweekenden met zijn dochter misloopt, de omgang tussen hem en zijn dochter komt op een laag pitje te staan of hij laat het in het ergste geval helemáál afweten.

  Gebeurt het laatste, dan zou dat echt heel triest zijn voor uw dochter, maar dan kunt u zich afvragen of uw dochter überhaupt nog wel belang heeft bij een vader die blijkbaar niets om haar geeft en alleen uit eigenbelang handelt. En u moet zich dan óók realiseren dat het niet aan u, maar aan uw ex te verwijten valt dat uw dochter geen omgang meer met hem kan hebben.

  En het zal moeilijk zijn om dat aan een 5-jarige uit te leggen, maar als u gewoon altijd eerlijk tegen haar blijft komt dat begrip vanzelf naarmate ze ouder wordt.

  Probeer dus in elk geval altijd redelijk en eerlijk te blijven t.o.v. uw dochter, maar accepteer niet langer het machtsmisbruik van uw ex, want daar is echt niemand mee gebaat en het zal alleen maar van kwaad tot erger worden.

  Veel sterkte en wijsheid gewenst!
• 

  lady

  11-02-2011 21:07

  Sorry Sweetdreams, ik was niet helemaal helder met vader of moeder (zit zelf helaas ook in een scheiding).

  Ben je wat verder wat je zelf wilt?
• 

  Sweetdreams

  13-02-2011 15:59

  hallo lady en Anne-Mieke.

  Als eerste hartelijk bedankt voor jullie tijd, moeite en reactie.

  Of ik al verder ben met wat ik zelf wil? Tja, respect, alleen al voor het feit dat ik de verzorgende ouder ben. De reactie van Anne-Mieke was een eye-opener …. Respect moet je verdienen en dat krijg je niet met ja en amen zeggen en handelen. En dat is nu juist mijn grootste valkuil, ik kan slecht nee zeggen en voor de lieve vrede gooi ik telkens mijn eigen plannen om, schik ik mij naar de grollen van ex (en eigenlijk vele anderen, zucht).

  qoute:

  Er kunnen dan twee dingen gebeuren:

  - óf uw ex realiseert zich dat hij u niet meer in zijn macht heeft, legt zich daar uiteindelijk bij neer en gaat zich toch maar aan de afspraken houden en voortaan ook rekening houden met uw wensen en mogelijkheden

  -óf uw ex blijft weigeren met u rekening te houden en het interesseert hem geen biet dat hij daardoor omgangsweekenden met zijn dochter misloopt, de omgang tussen hem en zijn dochter komt op een laag pitje te staan of hij laat het in het ergste geval helemáál afweten.

  Gebeurt het laatste, dan zou dat echt heel triest zijn voor uw dochter, maar dan kunt u zich afvragen of uw dochter überhaupt nog wel belang heeft bij een vader die blijkbaar niets om haar geeft en alleen uit eigenbelang handelt. En u moet zich dan óók realiseren dat het niet aan u, maar aan uw ex te verwijten valt dat uw dochter geen omgang meer met hem kan hebben.

  En het zal moeilijk zijn om dat aan een 5-jarige uit te leggen, maar als u gewoon altijd eerlijk tegen haar blijft komt dat begrip vanzelf naarmate ze ouder wordt.

  Probeer dus in elk geval altijd redelijk en eerlijk te blijven t.o.v. uw dochter, maar accepteer niet langer het machtsmisbruik van uw ex, want daar is echt niemand mee gebaat en het zal alleen maar van kwaad tot erger worden.

  einde qoute.

  In overleg betekend: Ex wil dit en ik mag geen nee zeggen

  Rekening houden met mijn wensen/mogelijkheden betekend: alles kan, zolang het maar in het straatje past van ex.

  Eigenlijk weet ik al wat er gaat gebeuren, namelijk wat er ook met de oudste twee is gebeurd op het moment dat ik er tussen uit stapte. Ex laat voor hun het helemaal afweten. En dat doet mij persoonlijk pijn, vooral als ik hoor hoe ze over ex praten tegenover derden. (de oudste heeft het over verwekker, de middelste wil eigenlijk haar achternaam veranderen … zo ver gaat het al). En nu ‘zie’ ik het ook gebeuren voor de jongste, ex heeft alleen een reden nodig voor de buitenwereld dat het echt niet aan ex ligt.

  Na drie jaar is mijn grens bereikt. Ik ben moe, de strijd zat, de spanning tussen niet alleen ex en mij maar ook tussen ex en kids en, niet te vergeten, de spanning tussen kids en mij. Ik wil niet meer in allerlei bochten wringen opdat de kids toch nog contact houden met ex. Als ik in dit geval wederom mijn nee laat om zetten in oke, ik rij ook wel, dan is het een qwestie van tijd voor de volgende eis. En al die tijd loop ik op m'n tenen, wanneer komt het, wat zal het worden, hoe voorkom ik dit maal verdriet.

  Indien ex de jongste wil zien, graag, zal ze leuk/fijn vinden. De datums staan vast, ex weet wanneer dat is, ik zal zorgen dat de jongste klaar staat. Mocht ex haar niet willen halen, dan niet. Ex keuze.

  Nogmaals, dank jullie wel.

  Sweetdreams