Ik wil je niet ontmoedigen,maar het gevoel kan raar doen.Het ene moment denk je stik erin en je gaat ervoor en het andere moment sta je op de rand van de afgrond.Ikwas 30 jaar getrouwd en nu 6 jaar gescheiden,maar het went niet.Je bent boos,verdrietig en van alles wat.Je hebt gevoel en je hebt verstand.Mijn ex heeft mij tijdens het huwelijk al belazerd,maar ik wist er niets.Ik snapte nooit dat mensen het nooit doorhadden,tot het jezelf betreft.Ik snap nog niet dat ik toen zo naief was.Achteraf zie je wel veel dingen,maar goed.Mijn ex is gelijk bij zijn vriendin in gegaan en beleeft zijn jaren weer overnieuw,15 jaar jongere vrouw,weer kinderen in de puberteit enz.Gaat nu trouwen is inmiddels 60 jaar heeft een motor gekocht en nu een felle gekleurde auto met sportuitvoering enz.Heeft helaas geen kontact meer met zijn eigen kinderen,want haar kinderen zijn nu alles voor hem.Je bent dan zooooo boos als moeder,dat is niet voor te stellen.
Zijn eigen kinderen mogen niet op de bruiloft komen en als die ze tegen komt draait die zijn kop weg.Walgelijk!!!
Elke keer blijf je met dingen geconfronteerd worden,of je wilt of niet en steeds wordt je weer boos.Nu nog na al die jaren denk ik waarom waarom zo op deze manier….Hij is er ingetuind bij haar,maar ja hij is er zelf bij.Hij heeft geld en daar is het om te doen en hij ziet het niet.Zij had niets,maar dan ook niets,nu heeft zij alles 2 x per jaar op vakantie,een nieuwe auto zijn geld en ook mijn geld(verkoop woning),haar kinderen krijgen nu alles en de mijne(onze) geen cent…ja wel een flinke trap onder hun kont,gratis en voor niets.
Het blijft pijn doen,dan ben je boos,verdrietig.Je kent die persoon als geen ander en dan opeens ken je ze niet meer,zo 180 gr de andere kant op.Ik wens jou veel steun en geluk,maar zal nog even duren.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
