zoon weigert ieder contact

• 

  dora17

  28-03-2011 16:02

  Sinds eind 2008 heeft mijn inmiddels 22 jarige zoon het contact met mij verbroken. In die tijd ben ik gaan scheiden van zijn vader na een jarenlang leven in een slecht huwelijk. Mijn andere 2 kinderen zie ik af en toe en het contact is goed. Mijn zoon studeert en woont op kamers. Ik heb de afgelopen tijd leren omgaan met de gevolgen van de scheiding maar het verdriet van een zoon die me negeert verscheurt me met verdriet. Ik probeer niet mijn leven te laten bepalen door dit verdriet maar ik heb er heel veel pijn van. Volg al maanden lang goede raad op door niets van me te laten horen maar ik merk dat ik er langzaam aan kapot ga

  ik weet dat ik niets kan doen om t contact t e herstellen, het ligt bij mijn zoon.

  hoe ga ik als moeder met dit gegeven om?
• 

  TopCat

  29-03-2011 15:27

  >>> ik weet dat ik niets kan doen om t contact t e herstellen, het ligt bij mijn zoon. <<<

  Vooropgesteld: Ik ken u niet, ik ken uw zoon niet en ik ken de situatie niet.

  Misschien is het raadzaam om eens te kijken naar de oorzaak en niet naar het gevolg.

  Wellicht is daar iets fout gegaan. Harde stellingen lossen doorgaans niets op.

  Een docent vroeger zei altijd: “Het boetekleed ontsiert den zondaar nimmer”.

  T.C.
• 

  Anne-Mieke

  30-03-2011 08:36

  Mijn oudste dochter (toen 18) heeft na de scheiding ook ruim twee jaar lang geen contact met mij gewild. Lees het gedicht maar eens wat ik daar toendertijd over schreef: http://anne-m-hoogveld.blogse.nl/log/kinderen/zijn-kind.html

  In die periode heb ik haar echter toch enkele brieven gestuurd waarin ik haar mijn zienswijze m.b.t. de scheiding kenbaar heb gemaakt (zonder verwijten of zwartmakerij richting mijn ex). Maar vooral heb ik haar geschreven hoe erg ik haar miste, dat mijn liefde voor haar nooit over zou gaan en dat de deur altijd voor haar open zou blijven staan. Een reactie terug kreeg ik nooit, tot ze op een prachtige moederdag zomaar ineens weer voor mijn deur stond……

  Sinds die dag is het contact hersteld.

  Mijn advies; blijf tegen de ‘goede raad’ van anderen in toch af en toe schriftelijk contact zoeken met uw zoon. Laat hem op die manier in elk geval weten dat u van hem houdt en dat u hem mist. Ook al reageert uw zoon daar niet op, dan kunt u in elk geval uw gevoelens kwijt en kan uw zoon ook nooit gaan denken dat het u koud laat dat hij geen contact met u wil.

  En geef vooral nooit de hoop op en het vertrouwen in de toekomst!