Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
vandeerica@hotmail.com
Goedenmorgen,
Ik heb 2 kinderen, ben bijna 6 jaar gescheiden, ex woont 150km verder (is zelf zover verhuisd) en wij zijn allerbei hertrouwd (hij heeft ook 2 nieuwe kinderen met zijn nieuwe vrouw gekregen).
De kinderen (zoon 11 en dochter bijna 9) gaat elke 2 weken naar hun vader van zaterdag tot zondag pplus een gedeelte van de vakanties. Het was altijd lastig met dochter maar de afgelopen 2 jaar is het steeds erger geworden, gillen en huilen als ze weg moet, een totaal drama waar iedereen in de straat staat te kijken wat er gebeurt - ik schaam me echt soms! Wij (ik en mijn man) hebben haar altijd toch ‘geforceerd’. ex heeft tenslotte natuurlijk een papier van de rechtbank en met vakanties als zij niet zal gaan heb ik een enorm opvang probleem (wij werken allerbei full-time).
Maar nu loopt zij iedereen erbij te trekken, ik krijg moeders van vriendinen naar mij toe komen dat zij lijd eronder, begint al een week van te voeren al over te praten, ze zegt het op school ook en wordt ik aangesproken door de leerkracht dat zij echt niet naar haar vader wil. Ik voel me erg machteloos hierin, het is absoluut niet dat wij willen niet dat ze gaat, in tegendeel we proberen zo veel het te stimulieren.
Wij hebben met haar gesproken (en met de andere moeders) en dit zijn haar redenen:
1. Ze haat die vrouw en krijgt altijd straf van haar (1 keer in de kelder gezet en 1 keer mond uitgespoeld met zeep)
2. Ze haat de 2 nieuwe babys, zij mogen alles en zij niets
3. Papa is alleen aardig als de vrouw er niet bij is
4. Ze heeft daar geen vriendinen en verder niets te doen want papa zit alleen achter zijn computer
5. Mijn man is haar papa vind ze
Wij hebben toen ex gebeld en de situatie uitgelegd, hij ontkent dat zij ooit gestraft is en zegt dat het ligt totaal aan haar, dat ze jaleurs is op zijn andere dochter en dat zij niet sociaal is - dit herken ik niet - thuis is ze constant aan het spelen met vriendinnen, zij is niet binnen te krijgen soms! Maar dat kan natuulijk daar als er geen andere kinderen van haar leeftijd zijn. Had voorgesteld dat zij misschien een vriendin mee kon nemen maar hij zei nee, geen ruimte.
Ex legd het schuld helemaal aan het kind maar ik vind een 8 jaarige meisje kan toch niet 100% schuldig zijn… In ieder geval, hij stemmde in dat ik zal met iemand gaan praten en dat zij een voorlopig ‘ pauze’ zal krijgen maar blij was hij niet.
Ik heb advies gehad van een moeder om met jeugdzorg te gaan praten want misschien kunnen ze wat regelen dat zij met iemand gaat praten, dus dit heb ik gedaan. Jeugdzorg zei dat er is blijkbaar een probleem met de gezinssituatie daar, zeker tussen dochter en vrouw van ex maar dat om een kind te forcieren iets te doen is niet in het belang van het kind, ze zal alleen maar stress van krijgen.
Ik heb uitgelegd aan ex de advies van jeugdzorg - dat hij zal beter een andere vorm van omgang kunnen weer beginnen om iets aan de band tussen hun te doen- eerst een uur met haar wat doen en daarna weg met zoon, langzaam weer opbouwen, begeleid gesprek met een professioneel om die probelemen tussen haar en zijn vrouw te zoeken en oplossen. Ex heeft weinig zin in deze oplossingen, zijn mening is ze heeft niets te willen, maar hoe kan ik verder met dit???
Hoe kan ik het leuk voor haar maken dat ze zonder problemen gaat, zoon gaat nog steeds wel maar hij is een hele andere kind - als hij daar is is hij zelf altijd weg want er woont een jongen van zijn leeftijd naast zijn vader.
Heeft iemand anders zulke ervaringen meegemaakt? Hoe hebben jullie het opgelost - ik wil namelijk geen problemen met ex maar ook niet met school enz.
Alvast bedankt!
