ex echtgenote

• 

  Joyce

  15-01-2010 13:46

  Hallo,

  We zijn een samengesteld gezin met een ex-echtgenote die werkelijk absurd is.

  Ze is absoluut niet bereidt om ook maar enig overleg te plegen (over wat dan ook). Ze heeft de “ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken” mentaliteit en ze gebruikt haar kinderen om haar zin door te drijven. Te pas en te onpas worden ze ingezet en kan ze haar gelijk niet halen dan wordt ze nog furieuser en worden de kinderen nog meer gehersenspoeld!

  Weet iemand of er ook een praatgroep o.i.d is over zulke situatie's. Dit gaat nl helemaal uit de hand lopen. We staan zo met de rug voor de muur en het enige wat wij kunnen is heel diep buigen en ons aan al haar wensen overleveren.
• 

  TopCat

  15-01-2010 14:55

  http://echtscheidings.startpagina.nl/prikbord/5560466/5560467/re-praatgroep#msg-5560467
• 

  astrid

  15-01-2010 17:49

  Hoi Joyce,

  Wij hebben het zelfde meegemaakt….Ik herken je verhaal.

  Het is absoluut fout om toe te geven aan haar wensen. Blijkbaar heeft het inzetten van de kinderen nut voor de ex-vrouw, het werkt namelijk! Hierdoor zal zij steeds opnieuw op een steeds hardere manier de kinderen als middel inzetten om haar doel te bereiken. Wat uiteindelijk dus ten kostte van de kinderen gaat (op langere termijn).

  Het is veel beter om geen gehoor te geven aan haar dreigementen. En dan bedoel ik ook aan NIET één. Hierdoor zullen de kinderen op korte termijn wel inzet blijven van het spelletje en waarschijnlijk jouw partner van alles betichten maar op langere termijn zul je merken dat als je doorzet dat je de “oorlog” wint.

  Ik weet het, het is erg moeilijk zeker in het begin en zeker voor je partner. Maar geloof me, als je niet jezelf laat chanteren kom je er uiteindelijk samen met de kids beter uit en is de ex-vrouw de gebeten hond.

  Succes ermee
• 

  Joyce

  18-01-2010 16:21

  Hoi Astrid,

  bedankt voor je reaktie.

  Het is inderdaad zo dat het inzetten van de kinderen nut heeft voor haar, want ze kan zich wreken op haar exman en dat is wat ze wil!

  Alleen, om niet te gaan toegeven aan haar wensen brengen ook wij de kinderen weer in een lastig pakket omdat zij dan de dupe worden.

  Ik zal je een voorbeeld geven. Momenteel hebben we met haar een fikse discussie over de weekenden dat de kinderen bij ons zijn. Het vorig jaar was het zo dat we om de week zijn kinderen in het weekend bij ons hadden, dit waren altijd de weekenden van de oneven weken. Op de weekenden dat zijn kinderen bij ons zijn, werkt zij (1 of 2 uurtjes per dag).

  2009 was een jaar waarin 53 weken waren, wat dus zou betekenen dat wij én de kinderen in week 53 én in week 1 zouden hebben.

  Nu heeft mijn man al in medio november 2009 aangegeven om niet de oneven weken aan te houden maar gewoon door te tellen (dus om en om), dit betekend dus dat wij dan dit jaar de kinderen in de even weken zouden hebben.

  Nou, je raadt het natuurlijk al, hier kan absoluut geen sprake van zijn. Zij heeft haar werkplanning voor 2010 in november al helemaal geregeld (voor het hele jaar beweerd ze!) en deze kan absoluut niet meer worden omgezet!

  Dit is natuurlijk de grootste flauwe kul want planningen moeten constant worden aangepast, denk aan ziekte of ontslag, maar zij houdt keihard vol dat haar planning niet meer verandert kan worden.

  Zouden wij nu niet toegeven aan haar grillen, want tenslotte heeft ze al vanaf november de gelegenheid gehad omdat haar werkplannig te wijzigen, dan zou dat betekenen dat wij dus tegen mijn mans kinderen moeten zeggen dat ze in de even weken welkom zijn en de oneven weken dus bij hun moeder zijn. Dit zal niet gaan werken want zij zal glashard de kinderen in de even weken niet laten komen (want dat is háár weekend zegt ze dan) en de oneven weekenden zal ze ze dan ook thuishouden omdat wij beweren dat dit haar weekend is! Snap je me nog?? :-)

  Dit is nog maar 1 van de zéér vele voorbeelden die ik je kan geven. Je wilt werkelijk niet geloven hoe deze vrouw denkt, doet en zich opsteld. Dat zulke mensen bestaan verbaasd mij enorm.

  Je wilt ook niet geloven hoe zij alle verhalen naar de buitenwereld verdraaid, alleen maar om zelf in een goed blaadje te komen.

  Zelfs haar eigen vriendinnen houdt ze verzonnen praatjes voor (ook hier heb ik voorbeelden en bewijzen van), dus je kunt je wel voorstellen met welk een verschrikkelijk mens we hier van doen hebben.

  Ik ben het zeker met je eens dat we aan haar grillen niet moeten toegeven maar soms of eigenlijk vaak, kunnen we omwille van de kinderen niet anders!

  Zeer frustrerend hoor……En het is al 3,5 jaar aan de gang, je zou verwachten dat ze op den duur toch enigsinds milder wordt, maar nee hoor, het wordt alleen maar erger.

  Ze heeft de kinderen gewoon gehersenspoeld en voorzien van zoveel (onterechte) negatieve informatie over hun vader, ze is gewoon bezig om er alles aan te doen om ze weg te houden bij hun vader!

  Je snapt natuurlijk wel dat ik het wel eens prettig vind om met lotgenoten hierover te praten. Ben af en toe gewoon radeloos!

  groetjes, Joyce
• 

  Gerald

  18-01-2010 18:44

  Klinkt mij in de oren als een redelijk ernstig gevalletje borderline.

  Kan er uiteraard volledig naastzitten maar ik zit grotendeels in een zelfde situatie met een borderline ex. Te bizar voor woorden hoe zij redeneert en alles en iedereen is fout behalve zij zelf.

  Kinderen manipuleren en opzetten tegen hun vader.

  Bij de scheiding dreigen met valse aangiftes etc.

  Advies van Astrid is in mijn geval de enige manier om e.e.a. te bestrijden. Moeizame en zeer lange weg met als je het mij vraagt veel schade voor de kids.

  Groet,

  Gerald
• 

  Anne-Mieke

  19-01-2010 03:37

  Joyce, ik weet uit eigen ervaring hoe frustrerend het is als een ex over de rug van de kinderen iedere keer opnieuw de boel manipuleert, maar bij wat jij vertelde over die weekenden kreeg ik toch een wrange bijsmaak. Wat is er nou op tegen dat de kinderen de óneven weken bij jullie zijn? Als je uitgaat van het belang van de kinderen dan gaat het er in de eerste plaats toch om dát de kinderen bij jullie komen en niet of dat nu in de even of de oneven weken is?

  Mij lijkt dat de frustratie aan jullie kant door toedoen van ex inmiddels zó groot is geworden dat jullie nu van élke mug een olifant maken. Natuurlijk is het niet goed om altijd maar toe te geven aan de grillen van ex, maar dat betekent nog niet dat het verkeerd is om (zonder morren) wat water bij de wijn te doen als dat verder voor jullie of de kinderen helemaal geen nadelige gevolgen heeft. Dat zou in elk geval wél in het belang van de kinderen zijn, want voor hen is het nog het méést frustrerend als hun ouders met geen mogelijkheid meer door één deur kunnen en op álle slakken zout gaan leggen(wiens schuld dat ook is)!
• 

  Danielle

  19-01-2010 10:18

  Heb je helemaal gelijk in Anne-Mieke.

  Beter dat, hoe vervelend dat ook is, dan zoals wij zonder kids komen te

  zitten om dat er ècht zo'n vervelende ex is die niet aan de kinderen denkt

  maar alleen aan zichzelf en met niets mee werkt.

  Helaas vergeten mensen daar soms bij stil te staan… wat het zou zijn als

  je de kids helemaal niet meer te zien krijgt door de onhebbelijkheden van de ex.
• 

  astrid

  19-01-2010 14:01

  Hoi Anne-Mieke,

  Het geval wat Joyce beschrijft herken ik helaas ook. Je weet niet waarom de man van Joyce niet wil of kan ruilen. In onze situatie werkte mijn man in de weekenden dat hij de kinderen niet had. Je kunt dan dus niet zomaar even de weekenden omruilen.

  De tip die ik aan Joyce wil geven is dat je gewoon naar je eigen situatie moet kijken. Kun je ruilen dan lijkt me geen vuiltje aan de lucht, kun je niet ruilen (vanwege werk oid) moet je ook gewoon niet ruilen.

  Als de kinderen daar de dupe van worden is het enkel op korte termijn en ligt het al helemaal niet aan jullie. Een omgangsregeling die zwart op wit op papier staat zal de ex-vrouw moeten naleven. Doorgaan op de manier door haar haar zin te geven met de kinderen als inzet schaadt de kinderen uiteindelijk het meeste.

  Dat je de kinderen niet meer ziet doordat je niet toegeeft komt uiteindelijk echt wel voor binnen Nederland maar als dit een serieuze angst van je man gaat worden, is de angst alleen al genoeg voor de ex-vrouw om het als dreigement te gebruiken om uiteindelijk haar zin te krijgen.

  Waarom probeer je het niet eens uit? Misschien baalt ze er op den duur wel van dat ze keer op keer niet weg kan in de weekenden omdat door haar eigen toedoen de kinderen weer bij haar zijn. Die moeders zitten er ook tussen. Als je dingen niet uitprobeert maar telkens van het“als dit of als dat” scenario uitgaat ben je een hele makkelijke prooi.

  En ik spreek uit ervaring!!! wij hebben het uiteindelijk losgelaten en het heeft ons alleen maar veel goeds gebracht. Was in het begin overigens erg moeilijk.

  Succes.
• 

  Joyce

  19-01-2010 22:51

  Hallo,

  Gerald, je hebt volledig gelijk. Dit is echt een geval van borderline. Meerdere (deskundige) mensen hebben dit ook al geconstateerd. Zelf begint ze er heel hard om te lachen, want nee tuurlijk, zij heeft dit niet!

  Het feit of de kinderen nu de even of de oneven weekenden bij ons zijn, is in zo verre van belang omdat mijn man in diversen oneven weekenden verplichtingen van het werk heeft die inderdaad niet verplaatst kunnen worden. Zij realiseert zich niet dat ook zij financieel afhankelijk van hem is en het dus wel degelijk belangrijk is om ons aan te passen aan het werk van hem, want zij krijgt elke maand trouw haar alimentatie voor haar zelf en haar kinderen. Dat zij zelf daardoor nog maar 9 uurtjes per week hoeft gaan te werken en voor de rest kan genieten is schijnbaar van ondergeschikt belang!

  Maar zoals ik al zei, deze weekenden kwestie is slechts 1 van de zeer vele heikele punten waar zij moeilijk over doet.

  En neem echt maar van mij aan dat wij zeker in het belang vd kinderen handelen, maar helaas maakt de moeder het vaak onnodig moeilijk voor haar kinderen want ze overladen met informatie als: papa is een klootzak, papa is niet te vertrouwen, papa heeft nu een nieuw gezin en wil jullie eigenlijk helemaal niet meer, papa wil jullie ook niet vaker zien dan in de papieren staat want anders had hij dat er wel in laten zetten (terwijl er duidelijke mondelingen afspraken hierover zijn), papa betaald niet (élke 1ste vd maand gaat veel geld haar kant op), en ga zo maar door…..

  De kinderen zitten in zo'n spagaat want mama laat hun eigenlijk kiezen om vóór mama te kiezen en tegen papa. Ze zullen nooit thuis durven te vertellen dat het bij ons gezellig is geweest of dat we leuke dingen hebben gedaan want mama wil dit niet horen en dus is mama dan dagen lang niet te genieten en krijgen ze om het minste of het geringste straf!

  Dit is toch niet normaal.

  De kinderen moeten ook altijd om 8 uur op zondagavond bij haar terug zijn. We hadden een keer een feest bij ons op zondag en ze wilden heel graag zondagavond nog blijven slapen. Ze hebben mama gebeld en werden zo vernederd aan de telefoon maar de kinderen hielden voet bij stuk met als eindresultaat dat ze inderdaad mochten blijven slapen maar dan wel de hele week erna niet mochten afspreken met vriendjes en vriendinnetjes om te spelen en dat ze dan maar op maandag naar huis moesten komen lopen vanaf school want zij zou ze niet komen halen.

  Een dure prijs die de kinderen moesten betalen of niet dan??

  Een boek kan ik erover schrijven!

  Joyce
• 

  Mar

  20-01-2010 11:49

  Joyce,

  Jouw verhalen zijn voor vele mensen heel herkenbaar, aangezien de kinderen voor ex het enige middel is waarmee zij nog steeds ‘macht’ over jouw partner heeft.

  Het maakt jouw partner (en daarmee ook jou) ‘chantabel’ en daar zal ze dan ook dankbaar gebruik van maken. En hoe moeilijk het ook klinkt, zolang jullie dit toe staan, zal het ook blijven doorgaan. Ik weet niet hoe oud de kinderen zijn, maar neem van mij aan dat de ogen van deze kinderen vanzelf open zullen gaan. Laat ex haar eigen fouten maken, door op deze manier de kinderen onder druk te zetten, maar ga daar vooral niet in mee.

  Als ik je een advies mag geven, dan zou ik als ik jouw partner was, nu een keer mijn poot stijf houden. De weekenden die jullie uiitkomen haalt hij de kinderen en anders niet. Probeer als het kan wel aan de kinderen op hun eigen niveau uit te leggen, waarom jullie voor dit weekend gekozen hebben (juist de even weken omdat papa dan alle tijd aan hun kan besteden) en dat als mama het daar niet mee eens is, dat papa dan wellicht ze een paar weekenden niet te zien krijgt, maar dat dit helemaal niets zegt over hoeveel papa van hun houdt. Probeer duidelijk uit te leggen dat niet alleen jullie, maar ook de kinderen zelf gebaat zijn bij een duidelijke structuur, zodat ook zij exact weten wanneer ze wel en niet met hun vriendjes kunnen afspreken.

  Leg alle overige zaken die je niet kunt veranderen naast je neer. Wat moeder doet met de kinderen in haar tijd, moet zij zelf weten. Maak je alleen druk over wat de kinderen doen zodra ze bij jullie zijn. Je kunt ex niet veranderen en je kunt de situatie niet veranderen. Je kunt alleen veranderen hoe jij en jouw partner tegenover deze situatie staan. Zodra ex in de gaten krijgt dat het jullie helemaal niets meer doet, wat zij ook probeert of welke streek zij ook uithaalt (en neem van mij aan dat dit soms lang kan duren), dan is voor haar ook de ‘lol’ er van af en gaat ze eindelijk verder met haar eigen leven. Geloof me ik heb dit al zo vaak om me heen zien gebeuren en heb zelf ook die ervaring. Jullie houden elkaar nu in evenwicht en de bijbehorende situatie in stand. Op het moment dat jullie een andere houding aannemen, dan raakt dit evenwicht verstoord en heb je grote kans dat daarmee eindelijk de negatieve spiraal doorbroken wordt.

  Ik wens jullie heel veel succes.

  (P.s. mocht je in een wat meer ‘besloten’ kring hierover door willen praten, dan kan je ook terecht bij ons op het forum. )