ex echtgenote

Joyce

20-01-2010 12:56

Hoi Mar,
de kinderen zijn 12 en 14 jaar. De oudste is al zover dat ze zich tegen moeder gaat afzetten want ze wil niet meer hebben dat mama maar constant tegen haar zegt “je moet dit tegen papa zeggen, je moet dat tegen papa zeggen”. Zij wil niet meer gecommandeerd worden door haar moeder hoe ze met haar vader moet omgaan.
Maar ondanks deze, voor ons, positieve insteek van zijn dochter, lukt het moeders toch nog steeds om ook haar dochter nog steeds voor zich te winnen.
Ik heb al heel vaak gezegd, de kinderen zijn heel bang voor mama maar durven dit niet toe te geven. Ze weten dondersgoed, als we tegen mama ingaan hebben we thuis bij mama grote problemen . En uiteindelijk brengen ze van de 14 dagen toch 12 dagen met moeders door! Dus ja, ik snap zelfs ook nog wel dat ze moeders te vriend willen houden (voor de lieve vrede).
Ik zelf denk, net zoals jij, ook dat er een duidelijke grens getrokken moet worden en dat er naar de kinderen toe moet worden gezegd wanneer ze wel en wanneer ze niet bij ons zullen zijn en dat wij (mijn man en ik) dat standpunt dan ook aan moeten houden, ongeacht wat moeder zegt of doet! En dan misschien inderdaad maar een paar weekenden geen kinderen, maar op lange termijn zal dit wel het beste werken.
Alleen wil mijn man hier nog niet echt aan meewerken, hij ziet zijn kinderen al zo weinig en is dus blij als ze komen. Plus….waarschijnlijk zal de moeder hier dan wéér haar voordeel uit gaan halen en tegen de kinderen zeggen: “zie je wel, papa wil jullie helemaal niet meer want waarom zou je anders dit weekend niet mogen komen?”
Dus, hoe goed we het ook aan de kinderen zullen uitleggen, moeders zal er haar voordeel mee gaan doen.
Want 1 ding is zeker, haar insteek is de kinderen helemaal bij papa weghalen! Ze heeft het enige tijd geleden tegen mijn (haar ex) schoonmoeder zelf verteld: “ik heb de kinderen bijna zover dat ze niet meer naar hun vader willen!!”
Complimentje voor deze moeder hoor, haar kinderen zijn toch wel “heel belangrijk” voor haar als ze ze hun eigen vader nog niet gunt!
Moedeloos worden we ervan…
Mar

20-01-2010 21:11

Joyce,
Als dit de insteek van moeder is, dan is dat maar zo. Waar ik je voor wil waarschuwen is dat het jullie leven niet overmatig gaat belasten.
Maar wat ik je ook ter overdenking probeer mee te geven is het volgende.
Ik heb zelf 2 jongens van 15 en 13. Van deze 2 binken weet ik dat ze erg graag bij ons wonen, maar dat ze ook veel van hun vader houden. Echter bij hun vader hebben ze die 2 dagen van de 14 dagen helemaal niets anders. Hun vrienden zitten hier, hun kamer is hier, hun computer etc is hier. Deze kinderen zien er steeds meer tegenop om naar hun vader te gaan. Niet omdat ik slecht over hun vader praat (wat vader overigens anders om nog steeds wel doet. Ze mogen daar nog steeds de naam van mijn huidige echtgenoot na 8 jaar niet noemen, ze mogen het alleen over ‘die man’ hebben). De reden waarom de jongens eigenlijk liever niet meer heen gaan heeft gewoon alles te maken met ‘gemakzuchtigheid’ van de kinderen zelf. Zij willen (net als wij trouwens) eigenlijk helemaal niet geconfronteerd worden met ‘ex-en’, stiefouders en problemen onderling. De weg van de minste weerstand is voor hun gewoon daar verblijven waar hun vrienden zijn.
Wellicht zal je zelfs zonder dat moeder er een rol in speelt, als niet verzorgende ouder je kinderen voor een bepaalde periode minder zien. Dat heeft niets met ‘houden van’ te maken, maar alles met ‘los maken’ en opgroeien. Geef aan bij de kinderen dat wat er ook gebeurd de deur bij jullie altijd open staat, dag en nacht, maar dat jullie niet langer meer deze kinderen extra willen belasten. Immers als ze elke keer als ze bij hun vader zijn, uitgehoord worden is voor de kinderen ook extra belastend. Geef ze aan dat je van ze houdt, dat ze welkom zijn, maar dat je de confrontatie met moeder niet langer meer aangaat, maar dat je ook heel goed snapt dat zij de confrontatie met hun moeder niet aangaan.
Ennuh, een kanttekeningetje. Je kan alleen moedeloos worden van zoiets, als je het toelaat. Als je niets verwacht, kan je ook niet teleurgesteld worden……..
Joyce

21-01-2010 10:29

Hoi Mar,
Bij ons is dat niet zo aan de orde. We wonen nl in hetzelfde dorp als onzer beide exen. By the way: mijn kids hebben een hele goede band met hun vader, maar ik zelf ook. We respecteren mekaar en stimuleren de omgang met de kinderen alleen maar volop.
Vriendjes en vriendinnetjes van mijn man z'n kinderen zijn dus in de directe omgeving volop aanwezig. Verder hebben ze ook bij ons hun eigen kamer, hun pc, hun Wii en ga zo maar door. Ook mijn kinderen zijn in hetzelfde weekend bij ons en zijn in dezelfde leeftijd, dus het is bij ons altijd een drukke, gezellige boel. Wij praten never nooit over de exen waar de kinderen bij zijn en al zeker niet negatief, juist omdat we weten dat kinderen hier niet op staan te wachten en het de bedoeling is dat het leuk moet zijn als ze naar ons komen en niet dat er alleen maar wordt uigehoord en zo. Daar passen wij dus echt voor.
Eén nadeel van in hetzelfde dorp wonen vind ik, is dat de kinderen dus eigenlijk niet “los” kunnen komen van hun moeder op dat moment. Ze is altijd toch op de achtergrond aanwezig want wat we ook eventueel gaan ondernemen, de kans is groot dat je moeders tegen het lijf loopt.
We merken dat altijd heel goed op vakantie's en zo, dan kunnen zijn kinderen zich pas echt ontspanning omdat mama dan op een veilige afstand is en niet over hun schouder meekijkt!
Ik ben het trouwens met je eens dat je pas moedeloos wordt als je het inderdaad toelaat.
Ik moet ook echt leren om het los te laten en me er niet meer aan storen, wellicht dat het dan in een keer wel allemaal losloopt!
Gerald

22-01-2010 16:36

Joyce,
Er zijn helaas al boeken over geschreven.
Moeder (de ex) doet aan ouderverstoting. Google eens op dat woord of op “parental alienation” en je wordt een hoop daarover wijzer.
Borderliners zijn erg goed in het beschadigen van kinderen. Zeer waarschijnlijk niet allemaal. Alles verschilt namelijk per persoon, maar wat ik uit jouw verhaal lees en zelf meemaak hebben we hier te maken met een “borderline witch” … google daar ook maar eens o. Waarschijnlijk een wereld van herkenning voor jou en je partner.
Sterkte,
Gerald
Danielle

22-01-2010 16:46

Gerald Schreef:
——————————————————-
> Joyce,
>
> Er zijn helaas al boeken over geschreven.
> Moeder (de ex) doet aan ouderverstoting. Google
> eens op dat woord of op “parental alienation” en
> je wordt een hoop daarover wijzer.
> Borderliners zijn erg goed in het beschadigen van
> kinderen. Zeer waarschijnlijk niet allemaal. Alles
> verschilt namelijk per persoon, maar wat ik uit
> jouw verhaal lees en zelf meemaak hebben we hier
> te maken met een “borderline witch” … google
> daar ook maar eens o. Waarschijnlijk een wereld
> van herkenning voor jou en je partner.
>
> Sterkte,
> Gerald
En het ergste van een Borderline geval dat niet gediagnostiseerd is,
is dat je aan het kortste end trekt en je soms je kids in hun belang
moet los laten
Overigens bezorgen exen zonder Borderline de kids ook een PASsyndroom.
Vaak puur uit egoïsme. Ik haat jou, dus jij mag de kids niet. Vergetend wat
het de kids doet.
Mar

22-01-2010 20:56

Danielle Schreef:
> En het ergste van een Borderline geval dat niet
> gediagnostiseerd is,
> is dat je aan het kortste end trekt en je soms je
> kids in hun belang
> moet los laten
>
> Overigens bezorgen exen zonder Borderline de kids
> ook een PASsyndroom.
> Vaak puur uit egoïsme. Ik haat jou, dus jij mag
> de kids niet. Vergetend wat
> het de kids doet.
Inderdaad, ik vind dat er soms wel vrij makkelijk ‘gestrooid’ wordt met het woord ‘Borderline’.
Soms heeft dit helemaal niets te maken met een psychisch ongediagnotiseerde afwijking, maar gewoon alles met het uitoefenen van ‘Macht’.
Als je het instrument waarover de macht wordt uitgeoefend ‘los’ kunt laten, dan is er ook geen noodzaak meer tot het uitoefenen van deze macht.
Wellicht zijn er een aantal ‘ex-en’ die inderdaad misschien wel trekjes van Borderline vertonen, maar heel vaak is het gewoon een ‘ziek’ machtsspelletje wat er gespeeld wordt.
Danielle

22-01-2010 22:22

Heb je gelijk in Mar. Helaas is in ons geval de ex wel een Borderline geval (alle klassieke en niet klassieke kenmerken),
maar zolang niemand de moeite neemt om naar de achtergrond van ouders te kijken en alleen het hier en nu willen
behandelen, kun je soms maar beter kiezen om omgang stop te zetten zodat de kids niet meer blootgesteld worden
aan de treiterijen waardoor er tenminste ergens een puntje van rust voor de kids komen. En geloof me, die beslissing
was heel erg zwaar.
Joyce

28-01-2010 13:51

ik heb eens naar dat Parental Alienation Syndrome gekeken (advies Gerald) op Wikipedia en ik moet inderdaad zeggen dat dit wel héél erg veel herkenning oproept. De kinderen van mijn man vertonen veel vd symptomen die erin vermeld staan.
De link die er in vermeld staat over loyaliteitsmisbruik heb ik ook eens aangeklikt en daar staat dus precies vermeld hoe onze ex zich gedraagt! Het meest opvallende in dit artikel was de opmerking dat Borderline bij loyaliteitsmisbruik soms wordt gezien als veel voorkomende oorzaak.
Het kwartje valt dus precies op z'n plek!
Gerarld

28-01-2010 18:55

Aan de ene kant mooi dat veel zaken duidelijk worden over wat er zeer waarschijnlijk aan de hand is. Nu kunnen jullie dus zaken benoemen en misschien een plek geven maar hoe nu verder?
Vechten tegen een ongediagnostiseerde borderliner is redelijk onbegonnen werk. Hoe meer ze zich in het nauw voelen gedreven en controle dreigen kwijt te raken hoe extremer en destructiever hun gedrag kan worden. Hoe meer de kids er onder zullen lijden.
Mochten jullie of je partner, door bijvoorbeeld een totaal verstoorde omgangsregeling, voor de rechter verschijnen om de omgang weer op gang te krijgen en wellicht een dwangsom af te dwingen bij het niet naarkomen van de omgangsregeling door de ex, begin dan NOOIT over de mogelijke Borderlinestoornis.
Dat zal je niet in dank worden afgenomen door meneer of mevrouw de rechter aangezien er geen diagnose is gesteld door een daartoe bevoegd persoon (psychiater of zware pchychotherapeut).
Blijf ook te allen tijde uit de buurt van jeugdzorg en andere zgn zorginstellingen m.b.t. kinderen (vangnetjeugd van de GGD, of AMK) want probleem daar is dat zij niet aan waarheidsvinding doen en erg op de hand van de verzorgende ouders (vaak moeders) zijn.
Dat men niet aan waarheidsvinding doet zegt men ook open en eerlijk op de eerste ontmoeting met de niet-verzorgende ouder te triest voor woorden dus. Blijf daar aub ver van weg.
Danielle

28-01-2010 20:18

Gerarld Schreef:
——————————————————-
> Aan de ene kant mooi dat veel zaken duidelijk
> worden over wat er zeer waarschijnlijk aan de hand
> is. Nu kunnen jullie dus zaken benoemen en
> misschien een plek geven maar hoe nu verder?
>
> Vechten tegen een ongediagnostiseerde borderliner
> is redelijk onbegonnen werk. Hoe meer ze zich in
> het nauw voelen gedreven en controle dreigen kwijt
> te raken hoe extremer en destructiever hun gedrag
> kan worden. Hoe meer de kids er onder zullen
> lijden.
>
> Mochten jullie of je partner, door bijvoorbeeld
> een totaal verstoorde omgangsregeling, voor de
> rechter verschijnen om de omgang weer op gang te
> krijgen en wellicht een dwangsom af te dwingen bij
> het niet naarkomen van de omgangsregeling door de
> ex, begin dan NOOIT over de mogelijke
> Borderlinestoornis.
> Dat zal je niet in dank worden afgenomen door
> meneer of mevrouw de rechter aangezien er geen
> diagnose is gesteld door een daartoe bevoegd
> persoon (psychiater of zware pchychotherapeut).
>
> Blijf ook te allen tijde uit de buurt van
> jeugdzorg en andere zgn zorginstellingen m.b.t.
> kinderen (vangnetjeugd van de GGD, of AMK) want
> probleem daar is dat zij niet aan waarheidsvinding
> doen en erg op de hand van de verzorgende ouders
> (vaak moeders) zijn.
> Dat men niet aan waarheidsvinding doet zegt men
> ook open en eerlijk op de eerste ontmoeting met de
> niet-verzorgende ouder te triest voor woorden dus.
> Blijf daar aub ver van weg.
Even een aanvulling. Hier inderdaad te maken met ongediagnostiseerde Borderliner.
Op papier door de rechter keer op keer gelijk gehad, maar m'n man bleef aan't kortste end
trekken en de kids leden er onder (werden zoetjes aan steeds meer opgezet tegen papa en
stiefmam was lie, aardigf en deed alles voor ze, maar werd nooit meer genoemt). Uit eindelijk
de moeilijkste keuze ooit moeten maken en dat is voor de kids kiezen voor rust en de strijd
om de omgang opgegeven. Moest wel, want we kwamen in aanraking met het omgangshuis
en in eerste instantie leek het allemaal positief, maar de leugens werden steeds groter en
het vertrouwen steeds minder.
Wat Gerald schrijft, probeer zover mogelijk van jeugdinstellingen te blijven van wat voor soort
dan ook!! Echt doen hoor, want je haalt er meer ellende mee op je hals dan je ooit kunt vermoeden
en het kan, als je niet uitkijkt, je relatie kosten.

Welkom op het forum van startpagina!

ex echtgenote

Joyce

Mar

Joyce

Gerald

Danielle

Mar

Danielle

Joyce

Gerarld

Danielle