Gelijkwaardig : = van gelijke waarde
Is waarde: subjectief bepaald? objectief bepaald of is het iets absoluut?
Is waarde kwalitatief of kwantitatief? Kan waarde d.m.v. de kwantiteit kwalitatief worden ?
Kan een negatieve ervaring een grotere waarde hebben dan een positieve ervaring? Als dat mogelijk is, wordt de aanvankelijk negatieve ervaring daardoor achteraf bezien niet positief en daarmee waardevol (of waardevoller dan de positieve ervaring als de kwantiteit van het negatieve groter is?)
>Een weldenkend mens zou zeggen dat het niet ten goede komt aan het kind om hem uit zijn vertrouwde woonomgeving te halen bij een scheiding (Dat is voor de rechter wel een reden om vader uit huis te gooien en het huis aan moeder en kind toe te wijzen)
Dus je vindt de rechter wel degelijk een weldenkend mens, aangezien in jouw situatie besloten is dat de kinderen in hun vertrouwde woonomgeving kunnen blijven ( zoals vaak gebeurt bij echtscheiding).
In dat geval zou jij je ook niet zo verongelijkt voor hoeven te doen, als zijnde “uit huis gegooid”.
De waarde, die jij n.m.m. ook toekent, aan het ” in hun vertrouwde omgeving blijven ” is miscchien toch minder groot dan de waarde die je hecht aan je gekrenkt ego? ( Hetgeen je m.i. overigens niet absoluut te verwijten valt, niets menselijks is je vreemd als pinguin zijnde )
In een ”ideale” situatie kan de voorkeur idd co-ouderschap zijn. In het geval van Frans zijn de omstandigheden zodanig dat dit blijkbaar niet mogelijk is. Dat betekent nog niet dat zijn rol als opvoeder minder waarde hoeft te hebben. Bovendien betreft het een relatief jong kind dat, zo lees ik het, grotendeels door de moeder verzorgd wordt. In dat geval lijkt het me niet onredelijk na de scheiding zoveel mogelijk aan te sluiten bij de situatie zoals die was gedurende het huwelijk m.b.t. de verzorging.
Het toewijzen van de woning aan één van de ex-partners gebeurt alleen op verzoek. Er is, voor zover ik weet, geen wet die iemand kan verplichten in de voormalig gezamenlijke woning te blijven.