Yep, het is zo.
Het verschil tussen WWB alleenstaande (920)/alleenst.ouder (1184) is €264 (afgerond).
Als in uw geval de kinderen bij de moeder gaan wonen, krijgt de moeder de wwb voor alleenstaande ouder, minus de PA èn MINUS de totaal ontvangen KA. In dat geval is er dus voor de kinderen per maand netto €264 voor kosten levensonderhoud. Ongeacht het aantal kinderen ongeacht hoeveel KA u betaalt op basis van KA-behoefte.
Aangezien in uw geval PA is vastgesteld moet uw draagkracht voldoende zijn om volledig te voorzien in de KA –behoefte en is die ook als last meegenomen in de draagkrachtberekening.
Dus als uw kinderen bij de moeder gaan wonen , int de SD een (soms aanzienlijk) deel van de KA ,( die betaald wordt door de vader voor de KINDEREN.) De KA komt dus NIET ten goede van de kinderen.
Het minimum wordt per decreet hoog genoeg verklaard
Tegen alle feiten en dagelijkse werkelijkheid in wordt in het wetsontwerp vastgesteld dat het normbedrag voor het sociaal minimum in beginsel toereikend is om te voorzien in de algemeen noodzakelijke kosten van bestaan, met inbegrip van de component reservering. Uit onderzoeken, en wat nog veel belangrijker is, uit de dagelijkse werkelijkheid van mensen komt naar voren dat dit niet klopt:
van een sociaal minimum kun je niet fatsoenlijk rondkomen.
Recent onderzoek dat door het Nibud uitgevoerd is in samenwerking met de Sociale Alliantie, heeft dat nog eens helder aangetoond:
De tekst van de wet ( 2004) en de toelichting vertolken heel sterk het idee dat alleen mensen die betaald werken volwaardig burger zijn en hun ‘verantwoordelijkheid’ nemen en waarmaken. Daarmee wordt iedere uitkeringsgerechtigde in de beklaagdenbank geplaatst. Hij heeft er zelf schuld aan dat hij niet werkt.
huishoudens die aangewezen zijn op het sociaal minimum komen maandelijks geld tekort.
Vooral in huishoudens met kinderen loopt dit tekort op tot enkele honderden euro's per maand. En dan mag verder niets mis gaan, moeten huishoudens goed kunnen plannen en op tijd geld reserveren. Want als dat ‘normale’ patroon niet aangehouden kan worden - en dat is heel vaak het geval - zijn de tekorten nog veel groter en ontstaan schrijnende en hopeloze situaties. Het is een sociale schande dat dergelijke ongerijmdheden zich op zo'n grote schaal voordoen in een rijk land. Dat duidt erop dat de sociale vloeren poreus zijn geworden.
Het is bewonderenswaard hoeveel mensen met een minimuminkomen er desondanks in slagen hun huishouden draaiend te houden. Dat kost ontzettend veel pijn en moeite en gaat ten koste van veel ontplooiingsmogelijkheden waar mensen recht op hebben in onze samenleving.