Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums

partneralimentatie

  • frans1967

    Mijn ex en ik zijn dadelijk 3 jaar getrouwd geweest, hebben een zoontje van 2 1/2.

    De scheiding is nog niet door, maar hoop dat in goede banen te kunnen leiden.

    Nu wil mijn ex partneralimentatie eisen.

    Wat mij voor ogen ligt, is dat de duur van het huwelijk (onder de 5 jaar) bepalend is voor de duur van partneralimentatie.

    Nu zegt zij 12 jaar recht te hebben op partneralimentatie vanwege het feit dat wij een zoontje hebben.

    Ik ben even de weg kwijt en hoop dat iemand mij uit deze nachtmerrie kan verlossen

  • TopCat

    Uw (ex)-partner heeft gelijk.

    Het gegeven dat de duur van de partneralimentatie gelijk is aan het aantal huwelijksjaren onder de 5 jaar, geldt alleen als er geen kinderen zijn.

    Lees hier meer:

    http://www.echtscheidingswinkel.nl/echtscheiding/alimentatie/partneralimentatie/

    T.C.

  • E.A.

    De verkorte termijn voor alimentatie ( bij huwelijk korter dan 5 jaar) geldt alleen als er geen kinderen zijn.

    Bij een scheiding zal eerst de KA vastgesteld worden omdat de KA voorrang heeft op alle andere onderhoudsverplichtingen. Het is niet mogelijk af te zien van KA.

    PA wordt toegekend als iemand behoeftig is en redelijkerwijze niet in staat wordt geacht om in eigen levensonderhoud te voorzien. De maximale termijn voor PA is 12 jaar. Afhankelijk van de omstandigheden is het dus mogelijk een kortere termijn overeen te komen/ verzoeken vast te stellen. Overigens kunnen ná de vaststelling van de alimentatie zich omstandigheden voordoen waardoor de alimentatie(termijn) mogelijk gewijzigd kan worden ( verhoogd of verlaagd).

  • pinguin

    Nederlandse vrouwen en in het bijzonder gescheiden Nederlandse vrouwen zijn bijzonder behoeftig.

    De Nederlandse vrouw is, ondanks de emancipatie, bijzonder onzelfstandig. Er moet voor die vrouwen gezorgd worden.

    Liefst van de wieg tot aan het graf. Daarom mag de man zich gelukkig prijzen dat hij “maar” 12 jaar een boetebedrag moet schenken aan zijn ex.

    In de Duitsland, waar wij volgens onze koningin op zoveel tereinen aan kunnen spiegelen, is de max duur PA 3 jaar. Maar dit geheel terzijde.

  • E.A.

    Geheel terzijde:

    * in Duitsland is het mogelijk betaald ouderschapsverlof op te nemen ( max. 3jaar)

    * in Duitsland is de kinderbijslag 2x zo hoog als in Nederland

    * in Duitsland duurt de kinderbijslag ( o.a bij studie) tot 25 jaar

    Ongeveer hetzelfde geldt in België.

    Aangezien in Nederland kinderen het “ondergeschoven kind ” zijn , worden financiële en praktische problemen afgewenteld op de ouders. Waarom denk je dat de KA voorrang heeft gekregen boven PA?

  • pinguin

    Vroeger betaalde je een stukje KA en een stukje PA. Bij allebei mocht mevrouw zelf de bestemming bepalen.

    Nu betaal je met voorrang KA en mevrouw mag nog steeds de bestemming bepalen.

    Volgens mij is er niets veranderd.

    En hoezo worden financiele problemen op de ouders afgewikkeld? Je bedoelt natuurlijk op vaders.

    Vaders hebben een verdiencapaciteit etc. Van moeders wordt niets verwacht.

    Beiden hebben recht op minimaal bijstandniveau, maar de vrouw mag daar huursubsidie, ouderbijdrage etc bij optellen.

  • madras

    Uw ex-partner heeft gelijk. Dat wil echter niet zeggen dat er geen andere mogelijkheden zijn. Mogelijk dat u kunt voorstellen dat u uw ex-partner een aantal jaren de mogelijkheid geeft om werk te vinden en daarna de partneralimentatie zo langzamerhand te verlagen.

    Kijk voor meer informatie op www.echtscheidingportaal.nl of www.scheidslijn.nl

  • E.A.

    Gelukkig ben je het met me eens dat beiden recht hebben op minimaal bijstandsniveau, onafhankelijk van de KA, die immers bedoeld is voor kosten levensonderhoud van kind(eren).

    Vreemd dan toch dat in een bijstandssituatie de volledige, door de rechter vastgestelde KA, in mindering wordt gebracht op de uitkering.

    ( En nu niet gaan piepen dan ga je maar ( meer) werken, dat is soms géén optie)

  • Hans

    weet je dat zeker?

    ik geloof je wel daar niet van en ik betaal geen KA omdat ik 2 van de drie kinderen in huis heb maar de PA gaat rechtstreeks naar de sociale dienst dat wel daar ziet ze niks van.

    en als je idd gelijk hebt vind ik dat wel erg vreemd.

  • E.A.

    Yep, het is zo.

    Het verschil tussen WWB alleenstaande (920)/alleenst.ouder (1184) is €264 (afgerond).

    Als in uw geval de kinderen bij de moeder gaan wonen, krijgt de moeder de wwb voor alleenstaande ouder, minus de PA èn MINUS de totaal ontvangen KA. In dat geval is er dus voor de kinderen per maand netto €264 voor kosten levensonderhoud. Ongeacht het aantal kinderen ongeacht hoeveel KA u betaalt op basis van KA-behoefte.

    Aangezien in uw geval PA is vastgesteld moet uw draagkracht voldoende zijn om volledig te voorzien in de KA –behoefte en is die ook als last meegenomen in de draagkrachtberekening.

    Dus als uw kinderen bij de moeder gaan wonen , int de SD een (soms aanzienlijk) deel van de KA ,( die betaald wordt door de vader voor de KINDEREN.) De KA komt dus NIET ten goede van de kinderen.

    Het minimum wordt per decreet hoog genoeg verklaard

    Tegen alle feiten en dagelijkse werkelijkheid in wordt in het wetsontwerp vastgesteld dat het normbedrag voor het sociaal minimum in beginsel toereikend is om te voorzien in de algemeen noodzakelijke kosten van bestaan, met inbegrip van de component reservering. Uit onderzoeken, en wat nog veel belangrijker is, uit de dagelijkse werkelijkheid van mensen komt naar voren dat dit niet klopt:

    van een sociaal minimum kun je niet fatsoenlijk rondkomen.

    Recent onderzoek dat door het Nibud uitgevoerd is in samenwerking met de Sociale Alliantie, heeft dat nog eens helder aangetoond:

    De tekst van de wet ( 2004) en de toelichting vertolken heel sterk het idee dat alleen mensen die betaald werken volwaardig burger zijn en hun ‘verantwoordelijkheid’ nemen en waarmaken. Daarmee wordt iedere uitkeringsgerechtigde in de beklaagdenbank geplaatst. Hij heeft er zelf schuld aan dat hij niet werkt.

    huishoudens die aangewezen zijn op het sociaal minimum komen maandelijks geld tekort.

    Vooral in huishoudens met kinderen loopt dit tekort op tot enkele honderden euro's per maand. En dan mag verder niets mis gaan, moeten huishoudens goed kunnen plannen en op tijd geld reserveren. Want als dat ‘normale’ patroon niet aangehouden kan worden - en dat is heel vaak het geval - zijn de tekorten nog veel groter en ontstaan schrijnende en hopeloze situaties. Het is een sociale schande dat dergelijke ongerijmdheden zich op zo'n grote schaal voordoen in een rijk land. Dat duidt erop dat de sociale vloeren poreus zijn geworden.

    Het is bewonderenswaard hoeveel mensen met een minimuminkomen er desondanks in slagen hun huishouden draaiend te houden. Dat kost ontzettend veel pijn en moeite en gaat ten koste van veel ontplooiingsmogelijkheden waar mensen recht op hebben in onze samenleving.