Nee Leon, mijn ouders waren niet gescheiden, maar ik denk dat ik me er ondanks dat toch wel een goede voorstelling van kan maken hoe een scheiding werkt voor een kind. Ik heb immers van heel dichtbij meegemaakt welke impact de scheiding op mijn eigen kinderen heeft gehad en ik zie het ook bij andere kinderen in mijn omgeving.
In tegenstelling met jouw ouders en veel andere ouders heb ik alleen wél altijd open gestaan voor de gevoelens van mijn kinderen en heb ik wél al het mogelijke gedaan om ervoor te zorgen dat ze zo min mogelijk nadeel van de scheiding zouden ondervinden. De relatie tussen mij en mijn kinderen is heel eerlijk en open, daarom weet ik doorgaans ook heel goed wat er in hun omgaat en wat hun gevoelens zijn.
Een scheiding is voor élk kind nadelig, maar uit eigen ervaring kan ik zeggen dat niet elk kind evenveel nadeel ondervindt van een scheiding en dat dat vooral te maken heeft met hoe je je als ouders opstelt. Dat mijn dochter heel veel problemen heeft gehad is waar. Dat dat deels het gevolg van de scheiding is geweest is óók waar, maar het heeft óók te maken gehad met hoe mijn dochter zélf in elkaar zit en met het feit dat ze ten tijde van de scheiding net in haar pubertijd zat. In haar geval zijn de problemen dus veroorzaakt door een opeenstapeling van verschillende dingen en niet alléén van de scheiding. Mijn vier andere kinderen hebben ook veel minder problemen met de scheiding gehad. Ze zeggen nu zelfs weleens dat ik en mijn ex beter éérder hadden kunnen scheiden. Niet omdat ze geen nadelen hebben ondervonden van die scheiding, maar omdat allebei hun ouders na de scheiding het geluk en de liefde weer hebben hervonden en hen dat uiteindelijk méér goeds heeft gebracht dan wanneer we bij elkaar waren gebleven.
Dat jij zoveel woede en haat voelt en jouw ouders minacht komt ook niet zozeer door de scheiding zélf, maar voorál door hoe jouw ouders met jouw belangen zijn omgegaan en met het onbegrip van andere mensen om je heen. En hoewel er héél veel ouders (én stiefouders) zijn die diezelfde fout begaan, betekent dat nog niet dat het voor een goede opvoeding en ontwikkeling én het geluk van kinderen persé noodzakelijk is dat ze maar één huis hebben, één stel regels en géén stiefouders.
Jouw ouders hebben bij hun scheiding geen rekening gehouden met jouw problemen en gevoelens en ze doen dat nu nog steeds niet en laten alleen maar zien hoe het niet moet. Dat is heel, heel triest. Net zo triest als voor al die andere kinderen die óók in zo'n situatie terecht komen na de scheiding van hun ouders. Alleen al de verhalen op dit prikbord zijn er elke keer weer het bewijs van dat ouders zich vaak drukker maken over de nadelige gevolgen van een scheiding voor henzelf, dan over die van hun kinderen. Ik hoop dus dat jouw verhaal die ouders eindelijk eens de ogen zal openen, maar ik vrees het ergste.
En nee, jij bent beslist niet de enige die bij de scheiding van z'n ouders in één klap volwassen is geworden en die door de schuld van z'n ouders en het onbegrip van de mensen om zich heen jarenlang moet worstelen met de gevolgen van die scheiding. Ook in mijn ogen zijn jouw ouders zwakke zielige mensen en ja, ze verdienen zéker straf voor hetgeen ze jou hebben aangedaan. Maar misschien is hun grootste straf al wel dat ze hierdoor de liefde en het vertrouwen van hun zoon zijn verloren. Dat dat voor jou een schrale troost zal zijn besef ik terdege, maar misschien helpt het je een klein beetje dat te weten.
Ik kan jou verder alleen maar heel veel sterkte toewensen en hopen dat je de juiste hulp en uiteindelijk weer het geluk zult vinden. Dat er voor élk probleem een oplossing zou zijn is helaas niet waar, maar het is wél altijd mogelijk om goed om te leren gaan met problemen en daardoor tóch weer gelukkig te worden. En dat geldt óók voor jou Leon. Probeert daarop te vertrouwen.
En ik zal vandaag een kaarsje voor je branden. Misschien geloof je daar niet in, maar zie het dan maar als een welgemeend teken van mijn medeleven voor jou.
Veel liefs, Anne-Mieke
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
