Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Anne-Mieke
Leon, je moest een weten hoe blij mijn kinderen met hun stiefvader zijn.
Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
volgens mij speelt ook nog mee dat ouders die hun kinderen op fouten wijzen die ze maken, bezig zijn met opvoeden, maar kinderen die hun ouders op fouten proberen te wijzen, zijn lastig, of worden niet serieus genomen.
Bij mij is het zo gegaan: lang heb ik nix laten merken, omdat ik mijn ouders wilden sparen, daarna heb ik eerst op een normale manier proberen te praten, waarbij ik keer op keer te horen kreeg dat ik maar onzin aan het verkondigen was.
Daar werd ik kwaad van dus dan maar op een minder vriendelijke, resultaat is ik krijg gelijk, mar alleen dan, als merken dat ik niert kwaad ben wordt het weer verdraait, dus wat stellen jullie voor, wat ik met mijn ouders moet???
Ik vind gewoon dat mijn ouders mij serieus moeten
Natuurlijk zouden je ouders jouw serieus moeten nemen, dus je hoeft ze heus niet te sparen. Het is juist het beste als je (op wat voor manier dan ook) tegen hen zegt wat je ervan vind en het is dan aan je ouders om daar iets mee te doen. Maar….als blijkt dat dat voor jou niets positiefs oplevert heb je uiteindelijk tóch geen andere keus dan je ouders te laten voor wat ze zijn en zelf verder te gaan met je leven. Want jij kunt wel vanalles gaan eisen van je ouders, maar je kunt ze natuurlijk niet daartoe dwingen. Als ze dus niet vrijwillig hun fouten willen toegeven, niet openstaan voor jouw problemen en jou niet verder willen helpen, dan zul je naar andere wegen moeten zoeken om je leven weer op de rails te krijgen.
Op dat punt zit ik nu een beetje, voor mezelf heb ik me leven wel redelijk op de rails en de dingen die nog niet gaan zoals ik dat wil ben ik mee aan het werk, zoals opleiding afmaken enz.
Maar toch, ik heb me ouders goedschiks en kwaadschiks me problemen verteld, maar als ik het “kwaadschiks” doe krijg ik overal gelijk in en als ik het “goedschiks” doe, durven ze wel te vertellen wat ze ervan vinden, wat dus inhoud dat ik me van alles in me hoofd haal, volgens hun.
Weet niet wat ik moet doen om die mensen hetzelfde te geven als mij hebben gegeven.
En gewoon laten zijn voor wat ze zijn, werkt voor mij ook niet, want dat geeft het gevoel van je kan met doen wat je wilt, ik laat me toch alles gevallen en zo zit ik niet in elkaar. Heb voor mezelf zoiets als je mij kwetst zal je daar spijt van krijgen.
nee, maar wel opluchten, doet het meestal wel, het oog om oog, tand om tand principe. en door de opluchting kan ik in de regel beter dingen loslaten, dan staat het recht zeg maar
Echt oplossen zou in mijn ogen alleen bepaalde dingen uit mijn geheugen wissen en de goeie dingen uploaden zeg maar.
Dat je er kunstmatig zeg maar andere ervaringen op na houdt dan er in werkelijkheid zijn geweest.
Leon,
Ik vind je een beetje een zeurkous eerlijk gezegd. Je ouders hebben het emotioneel moeilijk gehad, en zijn teveel op jou gaan leunen, ja, dat komt voor. Dat heet nou ‘het leven’. Dat het niet goed is ben ik met je eens aangezien je op dat moment veel en veel te jong was om emotioneel raadgever te zijn voor je ouders.
Maar om meteen over “haten” en “straf verdienen” te gaan spreken?? Absurd. Alsof jouw ouders hebben gevraagd om hun leven te leiden zoals het liep.
In eerste instantie gaan alle ouders trouwen c.q. bij elkaar wonen omdat ze van elkaar houden!!! Dat is een mooi uitgangspunt. Dat zoiets falikant verkeerd kan aflopen is ook een feit. Het daarmee leren omgaan is op zich niet zo heel erg moeilijk als je jezelf daarvoor openstelt. Je moet het natuurlijk wel willen, uit een dergelijke situatie komen!!!
Ook ik heb het idee dat er meer aan de hand is dan je vertelt. Je komt nogal ernstig verbitterd over, en daar heb je in feite alleen jezelf maar mee, ik hoop dat je dat beseft. Je bent overigens niet de enige die het moeilijk heeft. IEDEREEN heeft zijn kruisje, echt iedereen. Er is niemand die alleen maar volkomen gelukkig door het leven huppelt, laat jezelf dat niet wijsmaken!! Het gras is altijd groener aan de andere kant van de heuvel, en mensen zijn meesters in het verbergen van hun sores en de schone schijn ophouden voor de buitenwereld.
Ik zou als ik jou was eens een beetje meer van mezelf gaan houden en wat minder verbitterd raken, heus, niet iedereen is tegen jou!! Je oogst wat je zaait, dus als jij mensen altijd en eeuwig met argwaan benaderd, zul je nooit vriendelijkheid terugkrijgen.
Ik ben ook een kind van gescheiden ouders. Ik ben er goed doorheen gerold. Het kostte moeite, maar die had ik er graag voor over. Ik weigerde namelijk slachtoffer te zijn en nam mijn eigen verantwoordelijkheid voor mijn leven. Want dat is per slot van rekening hetgeen je moet doen op deze wereld, je eigen leven in de hand nemen en er iets van maken. Een ander doet het echt niet voor je. Dus kom uit je klagende slachtofferrol en ga er iets van maken!!
Veel sterkte
Mooi geschreven, dat bedoelde ik dus ook, er is volgens mij meer aan de hand!
Gelukkig zijn is voor een groot deel een keuze, die je zelf kunt maken!
En als ik jou berichten lees, heb ik het idee dat je een erge zwartdenker bent, en heerlijk wegkruipt in het zielighoekje.
daar schiet je geen ene donder mee op!
Luister,
Ik ben in het dagelijks leven helemaal geen zwartdenker en zit ook niet in het zielige-hoekje. Maar wat dit betreft….zo kijk ik er tegenaan en je kan echt niet zeggen dat ik niet weet waar ik het over heb. Ik heb wel eerste rij gezeten.
Is hetzelfde als je 2 mensen ziet vechten, die 2 die bezig zijn elkaar de kop in te slaan, hebben achteraf pas vaak in de gaten hoever ze zijn gegaan, omstanders daarintegen hebben dit wel eerder door.
Vandaar dat je ook vaker ziet dat omstanders de vechters uitelkaarmoeten halen
Maar ik begrijp wel, waarom jullie vinden dat ik het verkeerd zie en datmag ook hoor.
mvg
