Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Hoi,
ik ben op zoek naar een praatgroep voor mensen die in een echtscheiding zitten of mensen waarvan de partner is vreemdgegaan. Hebben jullie enig idee of die er zijn en waar ik die zou kunnen vinden? Ik ben al druk aan het googlen geweest, maar heb helaas nog niets kunnen vinden.
Alvast bedankt!
Anoniempje,
ik begrijp je behoefte, ik zou het ook prettig vinden om met lotgenoten bepaalde zaken door te spreken! Dan gaat het zowel om praktische zaken als om de emotionele kant!Anoniempje schreef:
>
> Hoi,
>
> ik ben op zoek naar een praatgroep voor mensen die in een
> echtscheiding zitten of mensen waarvan de partner is
> vreemdgegaan. Hebben jullie enig idee of die er zijn en waar
> ik die zou kunnen vinden? Ik ben al druk aan het googlen
> geweest, maar heb helaas nog niets kunnen vinden.
>
> Alvast bedankt!
Maar wordt je daar dan niet depressiever van,al die verhalen over die ‘'vreemdgangers’' Je hoort niets anders,het ene verhaal erger dan de ander.
Kinderen worden in de steek gelaten,ikzelf heb 2 meiden,maar de 1 heeft geen contact met der vader,die vindt haar te ‘'lastig’',omdat ze vindt dat haar vader de boel bij elkaar liegt en bedriegt,ook weer t/o zijn nieuw speeltje is die niet eerlijk.Dus wel contact met zijn andere dochter,maar schijnheilig,die heeft een kleine,dus dat wil die niet ‘'missen’',maar goed 1 x per 5 weken een uurtje vindt die ook weer genoeg.Hele boeken kan je erover schrijven,maar het blijft erg helaas,nu nog steeds heb ik er moeite mee,dat er zoveel gelogen en bedrogen is,terwijl ik zelf de waarheid al had uitgevogeld,dan nog blijven ontkennen,terwijl mijn dochter en ik hem zelf betrapt hebben.Hoe laag ben je dan als man/vader zijnde…..ja…heeeeeeeeelllll erg laag
Het gevoel belogen en bedrogen te worden is het ergste! Het ontnemen van je vertrouwen in mensen is wat mij betreft hetgeen ik mij het meest aantrek!
En let wel, bedriegen is geen exclusief mannelijk werkwoord hoor!Marian schreef:
>
> Maar wordt je daar dan niet depressiever van,al die verhalen
> over die ‘'vreemdgangers’' Je hoort niets anders,het ene
> verhaal erger dan de ander.
> Kinderen worden in de steek gelaten,ikzelf heb 2 meiden,maar
> de 1 heeft geen contact met der vader,die vindt haar te
> ‘'lastig’',omdat ze vindt dat haar vader de boel bij elkaar
> liegt en bedriegt,ook weer t/o zijn nieuw speeltje is die
> niet eerlijk.Dus wel contact met zijn andere dochter,maar
> schijnheilig,die heeft een kleine,dus dat wil die niet
> ‘'missen’',maar goed 1 x per 5 weken een uurtje vindt die ook
> weer genoeg.Hele boeken kan je erover schrijven,maar het
> blijft erg helaas,nu nog steeds heb ik er moeite mee,dat er
> zoveel gelogen en bedrogen is,terwijl ik zelf de waarheid al
> had uitgevogeld,dan nog blijven ontkennen,terwijl mijn
> dochter en ik hem zelf betrapt hebben.Hoe laag ben je dan als
> man/vader zijnde…..ja…heeeeeeeeelllll erg laag
Simon, Marian en Anoniempje,
De behoefte aan ‘lotgenoten’ kan heel groot zijn, maar waar denk ik niemand bij gebaat is, is het stil blijven staan bij het verleden.
Persoonlijk denk ik dat de behoefte aan een luisterend oor groot is, maar dat je daarnaast toch zult moeten proberen om jezelf op te rapen, om de toekomst tegemoet te gaan. In het heden verwerk je het verleden, om de toekomst aan te kunnen.
Het is niet de bedoeling dat iedereen zich gaat beklagen over ‘hoe slecht het wel niet was’, maar juist dat je van elkaar kan leren om er op een andere manier tegen aan te gaan kijken.
Als je eenmaal de ergste ‘pijn’ van je afgeschreven hebt, zul je toch verder moeten en wat bij mij in ieder geval boven aan staat, is dat je toch zult moeten proberen om je kinderen niet te ‘belasten’, met jouw gevoel ten opzicht van je ex. Immers voor die kinderen maakt het niets uit wat hun ouders gedaan hebben ten opzichte van elkaar. Zolang ze zich tegenover hun maar als hun ouders blijven gedragen. En ook al wordt een kind in de steek gelaten, dan nog willen ze vaak van de andere ouder er toch geen kwaad woord over horen. Kinderen (hoe oud ze ook worden), blijven toch altijd moeite houden met loyaliteit.
Let wel het is absoluut niet mijn bedoeling om te klagen en negatief te zijn over mijn ex! Wel zou ik graag handvatten krijgen hoe om te gaan met de situatie! Ervaringsdeskundigen zoals deze op dit forum voldoende aanwezig zijn, kunnen uit ervaring vertellen hoe zij ermee om zijn gegaan. Daar wil ik wat van leren!
Simon,bedriegen gebeurt idd aan beide kanten,klopt,maar ik dus van de ene kant en jij waarschijnlijk van de andere kant.Helaas gebeurt het meer en meer.Stilstaan heeft idd geen zin,maar je kunt er nu eenmaal niet omheen en soms dagelijks word je ermee geconfronteerd,vooral als er kinderen in het spel zijn.Mijn oudste heeft vanmiddag haar vader boos gebeld en gezegd dat die al 4 jaar lang haar niet met de feestdagen en verjaardagen heeft gezien.Uiteindelijk heeft die haar uitgenodigd.Ik was dan een klein beetje boos,dat ze op der knien is gegaan voor der eigen vader en hij als antwoord ook nog eens gaf,….ja..ik wilde je net bellen om je morgen uit te nodigen…dus dat liegen gaat naar zijn dochter gewoon door en daar heb ik moeite mee en kan daar moeilijk mee omgaan.
Je moet dan echt tot 100000000000 tellen…
Ja Marian dat begrijp ik! Ik wil een weg zoeken voor mijn onmacht in deze situatie
ik heb zelf de regie niet meer in handen en dat frustreert me. Ik zou graag weer de regie in mijn eigen leven pakken maar wordt gehinderd door mijn frustraties over haar handelen! Ik wil dat eigenlijk helemaal niet, zij moet daar geen rol meer in spelen. Dat lukt nog niet helemaal, maar ik ga stug verder op dit wankele pad.
Simon,
Wat is wat jou het meeste frustreert?
Is het het feit dat jij geen ‘controle’ meer hebt over haar leven óf dat je geen ‘controle’ meer lijkt te hebben over je eigen leven?
Zijn er bij jullie ook kinderen in het spel net zoals bij Marian?
En mag ik ook vragen hoe oud je bent?
Marian,
Als ik jouw verhaal lees, dan lijkt het mij dat je niet zozeer bezig bent met wat ex jou aandoet, alswel met wat hij jouw dochter(s) aandoet. Is het hun verdriet, wat jou verdriet doet óf projecteer jij jouw verdriet op dat van hun, zodat je er zelf niet echt over hoeft na te denken over wat het nu exact met jou doet?
(Overigens, lijkt mij dit prikbord niet geheel geschikt voor deze conversatie, maar als jullie hier voor kiezen……….)
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's