praatgroep

• 

  .

  26-12-2008 13:32

  Hoelang is het geleden?

  Bij mij nu een half jaartje en ik ben zo anders gaan leven dat ik uiteindelijk veel sterker en gelukkiger ben.

  We waren zeker niet dolgelukkig meer met elkaar, maar voornamelijk ik was compleet opgebrand, merk ik nu pas, ik was het me niet eens bewust.

  Ik heb 1 dag gejankt en ben het hele huis gaan ruimen en poetsen, alles van hem eruit gegooit (zalig wat een ruimte weer:D)

  Ik kreeg goede vrienden die er gewoon zijn voor me, dag en nacht als het moet, we zien elkaar vrij veel, de kids en ik bloeien op.

  ben 15 kilo afgevallen, niet uit frustratie of verdriet (wel de eerste dagen), maar ik heb nu geen ongeremde vreetbuien meer.

  Geniet er dagelijks van dat ie niet meer alle energie uit me leegzuigt en dat depri geslof in huis.

  Maar goed, ook ik moest vechten tegen het beeld van hun samen, ik werd er in het begin woest om, nu niet meer, ze doen maar en offie gelukkig is? zal me een zorg zijn, maar het mag van mij ook, het doet me gewoon niets meer nadat ik besefte dat ie me een dienst bewees door zo ineens de deur uit te lopen richting volgend bed.

  Nu kan ik door met m'n leven en jij nu ook, zet er een punt achter, de kids weten hoe hij is en moeten zelf hun keus maken. tis toch hun pa of hij liegt of niet, aan hun of ze dat willen accepteren toch?

  loslaten is het sleutelwoord en kijk naar wat je met je leven wil doen in de toekomst.

  vandaag zijn de kids bij pa, straks een flink stuk met de hond wandelen, vanavond ga ik werken, de dag is dan ook zo om;)

  geniet van wat je wèl hebt meid!
• 

  Marian

  26-12-2008 13:59

  Mar,mijn ex doet mij pijn via mijn dochters.De 1 behandelt die als een stuk vuil en de ander manipuleert hij,ook mede door zijn gedrag.

  Dat doet mij pijn en vooral omdat hij de een van de ander probeert te scheiden en naar zich toe wilt halen.

  Maar goed,er komt weer een nieuw jaar en proberen weer volle goede moed het nieuwe jaar in te gaan.Het slijt langzaam,maar je zit nog steeds met een ‘'gevoel’' en ‘'verstand’' en dat zijn 2 verschillende dingen die tegenstrijdig zijn.

  Gelukkig gaat mijn verstand het winnen van mijn gevoel en dan zit ik op de goede weg
• 

  Mar

  26-12-2008 14:13

  Marian,

  Neem van mij aan dat ‘gevoel’ en ‘verstand’, altijd periodes hebben dat ze volkomen uit elkaar liggen en dat er dan ineens weer periodes zijn dat het goed aanvoelt en dat je verstandelijk best heel goed weet en voelt wat juist en niet juist is.

  Als de periodes tussen het uit elkaar liggen van gevoel en verstand en het bijna in balans zijn steeds groter worden, dan ben je op de goede weg. De balans vinden is altijd het sleutelwoord en laat nooit het verstand overheersen, want dan gaat het gevoel in je ‘lijf’ zitten en krijg je allerlei lichamelijke klachten.

  En als ik even heel hard tegen jou mag zijn. Jouw ex doet jouw geen pijn via jouw dochters. Jij doet dat jezelf aan. Jouw dochters zijn zelfstandig denkende wezens, waarbij er een al behoorlijk volwassen is (immers zij heeft zelf een kind). Zij zal zelf tegen haar vader moeten optreden indien zij dat wenst en ook haar zus nog recht in de ogen kunnen kijken. Jij kunt daar helemaal niets aan doen. Het is echt haar beslissing. Het is immers ook haar vader en niet haar (ex)geliefde. Zij heeft recht op haar eigen ‘fouten’ en als zij haar vader op deze wijze wil blijven zien en haar zus daar mee kwetst, is dat iets tussen die twee, maar niet iets van jou. Laat jouw ex zijn eigen fouten maken naar jullie dochters toe, ook zij hebben het recht om hun vader te leren kennen, zoals jij hem kent.

  Zorg jij nu eerst maar voor jezelf, want het lijkt me dat je lang genoeg ‘in de schaduw van’ gestaan hebt. Het nieuwe jaar breekt aan, probeer eens om echt daadwerkelijk elke dag iets ‘moois’ te zien. Iets positiefs in je leven. Het glas is echt niet half leeg, maar half vol en er is nog zo verschrikkelijk veel moois hier op deze aardkloot.
• 

  Mariet

  05-01-2009 14:04

  Ik heb bewondering voor je maar ook benijd ik je. Ik wilde dat ik al zo ver was maar zit weer met de handen in het haar.
• 

  Simon

  05-01-2009 14:26

  Ik bewonder je ook Karin, al heb ik afgelopen oud en nieuw weer een stap in de goede richting gezet door een bezoek te brengen aan mijn ex-partner met haar vriend. Ik heb daar van +/- 1.30 uur tot 2.30 uur met beiden gesoproken. Voor mij is de lading om haar te bellen of contact op te nemen over zaken aangaande de kinderen wat van de baan.Mariet schreef:

  >

  > Ik heb bewondering voor je maar ook benijd ik je. Ik wilde

  > dat ik al zo ver was maar zit weer met de handen in het haar.
• 

  Mar

  05-01-2009 21:46

  Mariet,

  Mag ik vragen waarom je met de handen in het haar zit?
• 

  TopCat

  05-01-2009 22:40

  Misschien is Mariet kapster……:D

  Sorry Mar, kon het ff niet laten…

  T.C.
• 

  Danielle

  05-01-2009 22:50

  TopCat schreef:

  > Sorry , kon het ff niet laten…

  >

  >

  >

  > T.C.

  Volgens mij is er iemand een pietseltje melig vanavond ;-)

  Maar zo nu en dan is dat een welkome afleiding van deze serieuze onderwerpen.
• 

  Mariet

  06-01-2009 09:54

  Ja hoor Mar, dat mag je best vragen maar het is nogal een lang verhaal. In het kort komt het er op neer dat ik voor mezelf wel weet dat ik alleen verder wil maar ik dat niet met mijn man kan bespreken (een erg moeilijke man) zonder dat dit een hoop geruzie en verwijten tot gevolg heeft. Stel je voor hoe zelfs de meest elementaire zaken als hoe gaan we het met de kinderen doen, geregeld gaan worden? Hoe kun je tot het huis verkocht en ik andere woonruimte heb, nog samen in dit huis leven?

  De kinderen zijn in deze mijn grootste motivatie om het nog even aan te zien want voor hun zijn de gevolgen dramatisch. Verhuizen, financieel minder zekerheid, noem maar op.Maar het ergste is dat dit niet in alle redelijkheid met hun vader bespreekbaar is, zelfs niet in het belang van de kinderen. Ik ben er gewoon nog niet helemaal uit.
• 

  Mar

  06-01-2009 13:49

  Mariet,

  Ik wil je heel graag adviseren om te proberen zelf zoveel mogelijk zaken heel goed op een rijtje te zetten. Je zult echt een knoop moeten doorhakken en je zult zo snel mogelijk een advocaat moeten gaan opzoeken om ervoor te zorgen dat de zogenaamde ‘voorlopige voorzieningen’ getroffen gaan worden. (Waarbij jij bijvoorbeeld vraagt of je voorlopig tot de verkoop in de woning kan blijven wonen).

  Jouw a.s. ex zal echt niet makkelijker worden en je loopt nu een aantal behoorlijke risico's, naar mate deze periode waar jij nu in zit, langer duurt.

  Als het echt niet langer gaat, dan zijn je kinderen helemaal niet gebaat bij deze situatie. Die zijn gebaat bij stabiliteit, maar vooral rust en geen ‘mijnenveld’.

  Kinderen zijn qua financiën en andere materiële zaken veel flexibeler als volwassenen, terwijl de emotionele onderhuidse spanningen aan ze ‘vreten’. Volwassenen zijn vaak veel meer gehecht aan de materiële zaken en stellen dan bijvoorbeeld dat het zo belangrijk is voor de kinderen dat ze in het ‘ouderlijk’ huis kunnen blijven wonen. Terwijl de kinderen alleen gebaat zijn bij duidelijkheid en wat is er nu duidelijker dan een nieuwe start in een nieuw huis.

  Maak een stappenplan van alle dingen die je wilt regelen en die je moet regelen en wacht niet tot jouw a.s. ex hier redelijk over zal willen praten, want dat kan heel lang duren. Vooral als er sprake is van een stuk ‘gekwetste’ trots.