Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Erik
Wanneer je zegt dat het niet aan de wetgeving ligt, motiveer dit dan eens. Op deze manier kun je beter niet reageren. Vind ik.
Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Het vervelende geval wil dat niet alle vader zo goed willend zijn om voor hun kinderen normaal te blijven betalen. Mijn vriendin heeft een ex die zijn kids op alle fronten laat stikken, maar onder tussen wel een nieuw kind heeft neergezet bij z'n nieuwe vriendinnetje (waar overigens de vraagtekens groot van zijn of het zijn kind wel is, maar da's weer een ander verhaal).
Mijn vriend daarentegen moet voor de zoveelste keer naar de rechtbank om dat zijn ex weer eens niet d'r zin krijgt en hij dus voor de omgang met z'n kids moet vechten. Jammer genoeg voor ex zal ze voor de zoveelste keer weer eens op d'r bekkie gaan, maar ja, als ze daar op kicked….. ‘t Is alleen zo triest voor de kids om zo’n moeder te hebben.
Ik ben van mening dat die KA niet verkeerd is, maar dat er wel meer verstand gebruikt moet worden met het vaststellen van de hoogte. PA is grotendeels in ieder geval achterhaald.
Als je de man verplicht om KA te betalen, wat hier in Nederland het geval is, dan moet je de vrouw verplichten om deze aan te wenden voor de kinderen en dat ook aan te kunnen tonen aan degene die de KA betaald!!!
Dat is hoe ik erover denk.
Maar hier in Nederland hoeft de vrouw niets en moet de man alles.
Ik ben het met je eens dat er ongetwijfeld ook mannen zijn die niet om kunnen gaan met vertrouwen dat in hun gesteld wordt maar dat geldt in Nederland ook voor legio vrouwen, waarom wordt daar niets tegen ondernomen en tegen deze onwelwillende mannen wel?
<<>>
Dat vindt de wetgever niet alleen, maar dat is ook uit onderzoek gebleken! De praktijk wijst juist uit dat het grootste deel van de alimentatiegerechtigden niet de alimentatie krijgen waar ze recht op hebben. En uit landelijke berekeningen van wat kinderen kosten blijkt dat het merendeel van de alimentatiegerechtigden die wél alimentatie krijgen onmogelijk die alimentatie alleen zou kunnen gebruiken om er zichzelf mee te verrijken. Ouders die kinderen moeten onderhouden besteden doorgaans wel méér aan hun kinderen dan wat ze aan alimentatie krijgen. En er zullen best uitzonderingen zijn, maar ik hecht toch meer waarde aan wat uit landelijke onderzoeken blijkt, dan aan wat jij en sommige anderen ervan vinden.
Daarbij; ook voor getrouwde en samenwonende ouders geldt een wettelijke onderhoudsplicht voor hun kinderen en wordt niet gecontroleerd welk bedrag die ouders in werkelijkheid aan hun kinderen besteden. Als alimentatiegerechtigde ouders dat wél zouden moeten doen zou dat dus een vorm van discriminatie zijn.
“maar ik hecht toch meer waarde aan wat uit landelijke onderzoeken blijkt, dan aan wat jij en sommige anderen ervan vinden.”
Anne-Mieke,
Voordat je weer met allerlei landelijke onderzoeken gaat gooien kun je me misschien even aangeven waar ik de uitkomsten waarover jij het hebt kan lezen? Ik heb namelijk zo mijn vraagtekens bij wat je zegt want ik vind dat je de Nederlandse man met jouw uitspraken behoorlijk tekort doet.
Ik vind het ongehoord om te suggereren dat het meerendeel van de gescheiden mannen geen verantwoording voor de financiele kant van hun kinderen kan nemen en dat vrouwelijk nederland dat wel kan.
Daarbij lijkt mij dat je geen appels met peren moet vergelijken. Mensen die gescheiden zijn, zijn niet samenwonend en niet getrouwd en andersom ook niet. Getrouwden hoeven inderdaad geen verantwoording te geven over wat ze aan hun kinderen besteden maar hoeven over en weer ook geen geld aan elkaar te betalen zoals de wetgever van de niet-verzorgende wel verlangd.
En om even terug te komen op je “persoonlijke” opmerking richting mij……. In Nederland heeft iedereen nog steeds het recht om zijn eigen mening te hebben, dat jij zo ontzettend gefrustreerd daarop reageert en aangeeft daar niet in geinteresseerd te zijn is uiteraard je goed recht maar ik heb ook niet de idee om voor mijn mening jouw goedkeuring nodig te hebben.
Lees dit b.v. eens: http://www.nu.nl/news/627355/10/Vaders_ontduiken_vaak_betaling_alimentatie.html
Of b.v. het eindrapport van de werkgroep alimentatiebeleid (interdepartementaal beleidsonderzoek):
http://www.emancipatieweb.nl/uploads/526/Eindrapport_werkgroep_alimentatiebeleid.pdf
En verdiep je ook eens in de tabellen van het NIBUD die het resultaat zijn van gedegen onderzoek naar de werkelijke kosten van kinderen en waaruit b.v. blijkt dat één kind gemiddeld 19% van het netto-gezinsinkomen kost en twee kinderen 27% (tegen betaling kun je bij het NIBUD de brochure bestellen waarin de gemiddelde kosten per maand staan).
Inderdaad mag iedereen zijn eigen mening hebben, maar ik vraag me dan wél af waar jij je op grond bij jouw stellingen dat degenen die de KA ontvangen zichzelf er vaak mee verrijken en dat uit de praktijk blijkt dat het juist niet zo is ‘dat vader deze verantwoording niet kan dragen en de moeder wel’?
M.i. baseer jij jouw mening enkel op een aantal persoonlijke ervaringen en/of op de toppics die hierover gaan op diverse prikborden, maar die natuurlijk nog geen reëel beeld geven van de werkelijkheid. Daarom vraag ik jou óók om eens aan te tonen dat jij die stellingen ergens anders op grond dan alleen dáárop. En ik heb aan jouw verzoek voldaan dus verwacht ik van jou ook een verwijzing naar de gronden van jouw stellingen. Ik ben n.l. echt niet te beroerd om op grond daarvan mijn zienswijze te herzien.
De wetgever verlangt van geen énkele ouder dat die verantwoording aflegt voor het bedrag wat ze aan hun kinderen besteden, dus nóch van getrouwde of samenwonende ouders, nóch van gescheiden ouders. Dat behoort immers niet tot de taken of bevoegdheden van de wetgever. En zou dat wél tot de taken of bevoegdheden van de wetgever horen, dan zou het discriminatie zijn als dat slechts van een bepaalde groep ouders verlangd zou worden.
Dat er een alimentatiebedrag wordt vastgesteld voor de niet-verzorgende ouder heeft dus ook helemaal niets te maken met het afleggen van verantwoording!
Wel is het zo dat de wetgever van mening is geweest dat het nódig is voor de niet-verzorgende ouder een alimentatiebedrag vast te stellen. Dit omdat vóór invoering van de alimentatiewetgeving in het merendeel van de gevallen niet-verzorgende ouders helemáál niets betaalden voor hun kinderen. Dat is dus juist de grond voor de alimentatiewetgeving geweest.
En omdat het te ver zou voeren en te kostbaar zou zijn om voor ieder kind persoonlijk vast te stellen welk bedrag aan alimentatie redelijk zou zijn, heeft de wetgever tevens besloten dat voor het vaststellen van dat alimentatiebedrag uitgegaan dient te worden van de landelijke tabellen van het NIBUD, die weergeven wat ouders gemiddeld in Nederland uitgeven aan hun kinderen op grond van hun inkomen, het aantal kinderen wat ze hebben en de leeftijd van die kinderen. En om te voorkomen dat sommige alimentatieplichtigen alleen op grond van die tabellen méér alimentatie zouden moeten betalen dan hun draagkracht toelaat, geldt er óók nog eens de beperking van die draagkracht.
En natuurlijk kun je dan stellen dat een verzorgende ouder ook kinderen kan grootbrengen zónder alimentatie of met een lager alimentatiebedrag dan wat uit die berekeningen komt, maar daarmee zou je voorbijgaan aan de wettelijke onderhoudsplicht die voor beide ouders geldt (en dus niet alleen voor de verzorgende ouder) en aan het feit dat uit die NIBUD-tabellen blijkt dat ook getrouwde ouders in het algemeen naar rato van inkomen geld aan hun kinderen besteden. Op dat vlak vind ik dan ook niet dat de wetgeving krom is, het doet juist recht aan de belangen van het kind die er niet om gevraagd heeft dat z'n ouders scheiden en dus ook niet financieel daar de dupe van te hoeven worden.
Overigens ben ik het niet eens met de wetgeving m.b.t. het recht op omgang. Het zou niet mogelijk moeten zijn dat ouders dat omgangsrecht aan hun laars lappen. Maar daar ging het in dit geval niet over.
