Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums

jullie reactie s.

  • Anoniem

    Herkenbaar verhaal Vonnie.

    Ik heb hetzelfde gehad.

    Ik ben nu wel in scheiding en de kindeen merken er nog weinig van. ..ze wennen heel snel aan een situatie. Als jij daar kunt blijven wonen is dat al een groot pluspunt. Dat is in mijn geval wel zo.

    Hij gaf al weinig om zijn kinderen ( jouwe ook?) en dus kregen ze al niet veel aandacht.

    Daarmee bedoel ik dus, ze merken het niet eens zo heel erg.

    ik wilde ook niet met hem oud worden, een slapende vent naast me op de bank, jonge vent kom op zeg.

    En daarbij ook nergens heen willen.

    Niet mee kunnen praten, en zo nog veel meer…

    En dan ga je zelf steeds vaker weg. Je vlucht.

    En dat kan ook niet de rest van je leven. Kies niet alleen voor je kids, ook die komen er wel als je het maar goed aanpakt, en zorgt dat zij er het minst its van ondervinden.

    Maar hou van jezelf en gun jezelf ook een leuk leven…

    Veel sterkte en wijsheid in je beslissing

  • ER

    Nieman die zich afvraagt waarom deze man nergens naar toe wilt en op de bank in slaap valt.

    Of je kan je afvragen waarom de vrouw zonodig vaak e deur uit wilt.

    Vonnie, van een rondje relatietherapie is niemand slechter geworden.

    Sleep hem mee naar zo'n menselijke praatpaal en wie weet gaan zijn (of jouw) ogen dan open.

    Ik blijf erbij dat de enigste persoon die beter word van een scheiding zijn de dames en heren advocaten.

    Verder zijn er in meer of mindere mate alleen maar slachtoffers.

  • borawie

    Lees onderstaande maar eens>

    Bron Telegraaf.

    Binnenland

    do 6 sep 2007, 15:27 | 26 reacties

    Nederlanders vechten niet voor huwelijk.

    AMSTERDAM - Nederlanders vechten niet hard genoeg voor hun huwelijk. De beslissing om te scheiden wordt veel te makkelijk gemaakt.

    Dit vindt ruim tweederde van de Nederlanders. Ook wordt er in Nederland te snel besloten om te gaan trouwen, blijkt uit het onderzoek van de Vereniging Familierecht Advocaten Scheidingsbemiddelaars.

    In totaal eindigt één op de drie huwelijken in een scheiding en dit is al een aantal jaren stabiel.

    De voornaamste reden voor deze scheidingen is het uit elkaar groeien van een echtpaar, dat denkt zestig procent van de ondervraagden. Vijf procent denkt dat financiële problemen de meest voorkomende reden is tot echtscheiding. Slechts één procent zegt dat een scheiding wordt veroorzaakt door een verschil in seksuele behoeften.

    Zet je toch aan het denken.

    Ben misschien van de oude stempel wie weet.

    Groetjes.

  • vonnie van rijn

    maar hoe redt je het financieel, mijn kids zijn 7 en 8 18 en 20 maar die verdienen zelf hun centen wel .

    ik werk nu 6 uur per week dat moeten er dan meer gaan worden betekent kids naar de na schoolse opvang ( wat de een nu al wilt want daar zijn ook zijn vriendjes ) maar die ander die is heel anders , maar nu ik zo dit op typ denk ik dat ze er zeker niet slechter van worden eerder beter ze hebben altijd wel iemand om wat mee te gaan doen.

    ga maar eens op zoek naar een leuk baantje in de catering of achter de kassa bij ah.

    maar eerst ga ik nog alleen een week naar rhodos ff denken en alles op een rijtje zetten.

  • Anoniem

    Oh maar ik heb echt wel gevochten hoor.

    En dat heeft Vonnie misschien ook geprobeerd.

    Maar het moet wel van 2 kanten komen he. Niet dat jij je best doet en de ander denkt, je doet maar, ik zie het wel, of ik wacht het wel weer af.

    Of die zegt, is goed, maar steekt er geen energie in.

    Tja……

    Dan is de vraag, wil jij er nog aan werken als je er samen niet 100% achter staat.

    Want je moet het SAMEN doen en niet alleen.

    En de reden dat de man op de bank in slaap valt en nooit ergens mee naar toe wilt..?

    Nou, dat heb ik wel eens gevraagd. Antwoord: geen zin, moe, wil niet, klaar.

  • borawie

    Hallo Anoniem.

    Ik begrijp ook wel wat jullie bedoelen.

    Vaak is het ook zo dat het van een kant uit komt.

    Maar waarom word er dan altijd pas zo laat gereageerd en niet meteen als er zich een verandering voordoet in voorgenoemd gedrag.

    Kijk als je ineens een hogere rekening krijgt van je energie leverancier dan ga je toch ook verhaal halen of niet?

    Dat laat maar zitten komt wel weer goed gaat vaak niet op in deze gevallen.

    De man/vrouw zal toch echt wel een reden hebben om zulk gedrag te vertonen.

    Dus nogmaals mijn stelling er word gewoon te weinig gesproken met elkaar en vaak is het zo dat als er kinderen in huis zijn de andere partner toch meestal het , 5 wiel aan de wagen word, en de aandacht meer naar de kinderen uit gaat dan naar de partner.

    Dit gaat op den duur natuurlijk ook vervelen . want daar ben je toch niet voor getrouwd , om alleen maar de kinderen op de wereld te zetten en thats it , en voor de rest red jij je zelf maar. Oja ook nog wel ff genoeg brood op de plank bezorgen want anders.

  • Anoniem

    In vele dingen heb je gelijk.

    Echter trof ik een man die niet kon praten. Dus ik praatte tegen een muur.

    En daar kom je helaas niet verder mee.

    :(

  • borawie

    Hallo.

    Tja dan houd het inderdaad een keertje op ben ik bang.

    Je kunt soms de pech hebben dat je een man treft die zich niet helemaal bloot durft te geven voor wat betreft gevoel en beleving.

    Maar dat moet je dan toch ook merken voor het huwelijk of niet?

    Normaal leef of ken je die persoon toch al wat langer en dan weet je toch ook wel zijn nukken.

    Ik weet wel dat als het bij mijn gevoel niet goed zat voor wat betret het praten dat ik dan echt niet met hem in het bootje was gestapt , vooral omdat je weet dat dit je toch echt een keertje gaat opbreken.

    Kijk want er zullen geheid moeilijke momenten komen in jullie leven en dan is het toch fijn dat je met je partner hierover kan praten. Of als is het maar samen huilen. Gevoelens uiten dat is toch echt wel belangrijk in een relatie. Misschien wel het belangrijkste.

    Ik heb zelf ook jaren in een huwelijk geleefd waarin ik alleen maar goed was om de belegde boterham nog beter belegd te krijgen ( tweeverdieners) en de kleren voor meneer deed wassen , strijken en klaar leggen om weer aan te trekken.

    Daarnaast werkte ik 45 uur in de week ( ja echt) en deed het hele huishouden plus de tuin en de auto's wassen. Meneer was geen tuinman en ook bang voor vieze handjes vandaar en daarbij deed ik het toch veel beter zei hij.

    En wat betreft het uiten van zijn gevoel nou dat kon hij beter bij zijn vele vriendinnen kwijt die hij in ons 8 jaar durend huwelijk heeft gehad.

    En toch heb ik het keer op keer geprobeerd en hem vergeven.

    Maar inderdaad op een dag komt de bekende muur waar je dan zo gigantisch hard tegen aan klapt dat je ogen geopend en de klomplete ijzeren balk die er voor hing in een klap weggeslagen word en toch voor jezelf kiest. En dit met alle gevolgen van dien.

    Geluk bij een ongeluk bij ons waren geen kinderen in het spel dus dat scheelt dan wel weer.

    Dat hij die ondertussen wel al had bij een andere vrouw dat doet natuurlijk niet meer terzake. En is ook een heel ander verhaal.

    Nu heb ik een man leren kennen en inmiddels ook al 2,5 jaar mee getrouwd ben , die echt heel anders is.

    Af en toe denk ik wel eens dit bestaat gewoon niet dat iemand zo perfect kan zijn in een relatie. Hij huilt soms nog harder dan mij om iets en hij is toch echt geen doetje hoor.

    Feit blijft wel dat ik door bovengenoemd verhaal een stuk harder en meereisender geworden ben.

    Dus beste anoniem ik begrijp heel goed wat jij bedoelt en met jou en mij nog veel meer andere vrouwen/mannen , maar toch denk ik wel eens dat sommige stelletjes vaak te snel uit elkaar gaan. En te snel de kont in de krib gooien.

    Groetjes

  • Anoniem

    Ohja dat geloof ik ook.

    Maar ik heb 10 jaar met de persoon samengeleefd en er niet zomaar mee gekapt.

    Hij kon vanaf het begin af niet praten, maar in het begin zijn er nog geen echte problemen, en merk je het niet.

    Later denk je, ach komt wel goed, en nog weer later probeer je andere middelen uit ( email , schrijven, etc)

    Helaas koos hij voor een andere oplossing en dat was de PC

    En toen leefden we al helemaal niet meer met elkaar.

    En toen er uiteindelijk nog iets gebeurde wat niet zo netjes van hem was, heb ik nagedacht, wil ik dit wel…

    Na nog meer keren praten van mijn kant, wat helaas niets uithaalde en heb ik het uiteindelijk opgegeven.

  • Anoniem

    Dit is trouwens in het heeeeeeeeeeeeeel kort beschreven :)

    Heb natuurlijk nie zomaar opgegeven