Anoniem schreef:
>
> Beste Danielle, aangezien je op mijn reactie
> reageert…volgens mij ken je mijn situatie niet om mij een
> advies te geven.
> Mijn partner ging vreemd.
>
> En dan ga ik niet nadat we eerst jaren als broer zus leefden
> ( en de toenadering tot beter maar van een kant kwam
> “namelijk de mijne” niet nog eens in therapie.
>
> Kinderen worden totaal niet opgehaald, sterker nog de rechter
> heeft hem er op moeten wijzen dat hij ze moet halen en
> vervolgens komt hij weer niet.
> Dus, ik denk niet dat jouw advies op mij slaat.
Dat denk ik dus weldegelijk. Dit was jouw tekst en daar reageerde ik op!!
"Manlief heeft na de scheiding ( vaak) alle vrijheid van de wereld, kan een nieuw leven opbouwen, vrouw blijft ( vaak) met kinderen achter en krijgt alle verantwoording, niet alleen financieel maar ook emotioneel voor de kinderen.
En het is makkelijker om een nieuwe relatie te vinden als de kinderen niet bij je wonen dan wel."
Ik heb er namelijk een spuug hekel aan dat vrouwen altijd alles maar naar de man toe schuiven. Vrouwen zijn niet altijd vrij van blaam.
Als jij al zolang wist dat je huwelijk niet goed liep en dat je toenmalige partner niet wilde werken aan een betere relatie, had je dan niet gewoon alles bijtijds kunnen voorbereiden en een end aan je huwelijk kunnen maken?
Zoals ik het nu lees heb je dat niet gedaan.
Daarnaast, als je ex zo weigerachtig is mbt de kids, waarom dan zo lang blijven door drammen? Regel dan eens rust voor je kids, want de pijn en verdriet die je kids nu weer elke keer door moeten maken is ook niet fijn. Krijgen ze weer keer op keer een knauw omdat papa hun kennelijk niet lief vindt.
Zorg er voor dat je ex blijft KA blijft betalen en verder kan ie dan de boom in, toch?